حسین شریعتمداری در کیهان نوشت:
۱- آقای دکتر پزشکیان، رئیس‌جمهور محترم کشورمان بار‌ها در جریان مناظره‌ها و پس از آن در مصاحبه‌ها و سخنرانی‌ها و از جمله در جلسه علنی دیروز مجلس شورای اسلامی اعلام کرده‌اند که برنامه ایشان برای دولت چهاردهم همان «برنامه هفتم توسعه» است و از ارائه یک برنامه مشخص برای دولت خویش خودداری کرده‌اند. تاکید آقای پزشکیان بر اجرای برنامه هفتم توسعه، قابل تقدیر است، ولی برنامه‌های ۵ ساله توسعه «اسناد بالا دستی» هستند که با عنوان «چشم‌انداز ۵ سال پیش‌روی» تهیه و تدوین و به تصویب می‌رسند. هریک از این برنامه‌های توسعه اهدافی را نشانه می‌روند. این اهداف «کلی» هستند و دولت‌ها موظفند برنامه اختصاصی خود را برای تحقق اهداف یاد شده. ارائه کنند.
به عنوان مثال، برخی از اهداف اقتصادی برنامه هفتم توسعه عبارتند از:
* رشد اقتصادی ۸ درصدی
* متوسط رشد صادرات نفتی ۱۲/۴ درصدی
* متوسط رشد صادرات غیرنفتی ۲۲/۶ درصدی
* متوسط رشد نقدینگی ۲۰/۴ درصدی
همان‌گونه که ملاحظه می‌شود، موارد فوق، اهداف برنامه هفتم توسعه است، آدرس نقطه‌ای است که باید به آن رسید. اما چگونه؟ و باید از کدام راه و روش و نقشه و دستورالعمل برای تحقق این اهداف استفاده کرد؟ این دیگر بر عهده دولت است و دقیقاً همان برنامه‌ای است که رئیس‌جمهور محترم باید برای تحقق اهداف یاد شده ارائه می‌دادند که متاسفانه ندادند.
۲- و اما، انتظار آن بود که برخی از مدعیان اصلاحات و مخصوصاً شورای راهبری، این نکته تعیین‌کننده و سرنوشت‌ساز را به رئیس‌جمهور محترم یادآوری می‌کردند که تهیه و تدوین و ارائه برنامه رئیس‌جمهور برای دولت چهاردهم یک ضرورت اجتناب‌نا‌پذیر است و باید تاکید می‌کردند که «برنامه هفتم توسعه» یک سند «بالا‌دستی و چشم‌انداز» است که اهداف کلی را بیان کرده است و نمی‌تواند جایگزین برنامه‌ای باشد که جناب رئیس جمهور بایستی برای دولت خود تهیه و ارائه کند. اما، چنین نکردند، چرا؟ بخوانید!
۳- طیف یاد شده از مدعیان اصلاحات و جماعتی که در شورای موسوم به راهبری جای گرفته بودند، می‌دانستند و می‌دانند که رئیس‌جمهور باید برنامه اختصاصی خود را برای اداره قوه مجریه، تهیه و ارائه کند بنابراین سکوت آنها و خودداری از یادآوری این اقدام ضروری به جناب رئیس‌جمهور نمی‌تواند عادی تلقی شود! مدعیان اصلاحات نه فقط از یادآوری این نکته ضروری به جناب پزشکیان خودداری کردند، بلکه در اقدامی به شدت مشکوک و مرموز از «بی‌برنامگی» رئیس‌جمهور به عنوان یک خصوصیت برجسته! و قابل تقدیر! یاد کرده و در یادداشت‌ها و توئیت‌ها و مصاحبه‌های خود برای آن کف و سوت هم زدند.
۴- اکنون سخنی دوستانه و دلسوزانه با برادر عزیزمان جناب آقای پزشکیان، رئیس‌جمهور محترم کشورمان در میان است و آن، این که به سابقه و کارنامه طیف یادشده و جای خوش کرده در اطراف خود نگاهی بیندازید! دفاع و تقدیر آنها از این که برنامه‌ای ارائه نداده‌اید را چگونه ارزیابی می‌کنید؟! آیا در پی آن نیستند که با لطایف‌الحیل، برنامه‌های بار‌ها شکست خورده خود را به دولت شما تحمیل کنند؟! برنامه‌هایی که در برخی از فتنه‌ها به میدان آوردند و با حرکت حماسی مردم ناکام ماند!
