فیلم علمی تخیلی «ماتریکس» در سال ۱۹۹۹ روی پرده ی سینماها رفت. این فیلم هم با تحسین منتقدان رو به رو و موفق به دریافت چندین جایزه اسکار شد و هم از سوی مخاطبان سینما بسیار مورد استقبال قرار گرفت.
۱- ایده ی آن در ابتدا برای یک کتاب کمیک در نظر گرفته شده بود
پیش از تبدیل شدن به یک فیلم اکشن، ایده ی داستان «ماتریکس» قرار بود تبدیل به یک کتاب کمیک شود.
به گفته ی کارگردانان «ماتریکس»، لانا و لیلی واچوفسکی آن ها حتی ۲ تن از دوستان هنرمند خود که سابقه ی کار بر روی کتاب های کمیک «مرد عنکبوتی» (Spider-Man) و «سرسخت» (Hard-Boiled) داشتند را استخدام کردند تا از داستانی که برای «ماتریکس» نوشته بودند یک کتاب کمیک ۶۰۰ صفحه ای تهیه کنند.
۲- بسیاری از لباس های فیلم از پارچه های ارزان قیمت درست شدند
به گفته ی کیم برت، طراح لباس «ماتریکس» که لباس های معروف شخصیت های فیلم کار او بود، برخلاف ظاهر گران قیمت این لباس ها هزینه ی اندکی صرف آن ها شد.
برت در مصاحبه ای فاش کرد لباس چرم مانند ترینیتی در حقیقت از نوعی پارچه ی وینیل کشی ارزان قیمت درست شده بود.
به گفته ی او، کت بلند نئو نیز از یک پارچه ی الیاف مصنوعی ارزان قیمت درست شده بود که ظاهری شبیه به پارچه ی پشمی داشت.
۳- عینک آفتابی ها به طور ویژه برای بازیگران ساخته شدند
عینک آفتابی های معروف شخصیت های «ماتریکس» در حقیقت به طور اختصاصی برای این فیلم ساخته شده بودند.
این عینک ها به طور ویژه برای هر یک از بازیگران طراحی شدند.
۴- ویل اسمیت نقش نئو را رد کرد
ویل اسمیت در سال ۲۰۱۹ در مصاحبه ای فاش کرد که پیشنهاد بازی در نقش نئو را رد کرد، نقشی که در نهایت به کیانو ریوز رسید.
اسمیت به جای «ماتریکس» در فیلم «غرب وحشی وحشی» (Wild Wild West) که در گیشه شکست خورد بازی کرد، تصمیمی که به گفته ی خودش به آن افتخار نمی کند، گرچه به نظر او نتیجه ی نهایی آن خوب بود، چرا که ریوز برای نقش نئو عالی بود.
۵- جیدا پینکت اسمیت در تست بازیگری نقش ترینیتی رد شد
جیدا پینکت اسمیت که در دو فیلم از سه گانه ی «ماتریکس» نقش نایوبی را ایفا کرد، در سال ۲۰۱۶ در مصاحبه ای گفت که او در ابتدا برای نقش ترینیتی، معشوقه ی نئو تست بازیگری داده بود. اما به گفته ی پینکت اسمیت، هیچی شیمی ای میان او و ریوز وجود نداشت و به همین دلیل برای این نقش رد شد. واچوفسکی ها در نهایت نقش ترینیتی را به کری – آن ماس دادند.
۶- فیلم جوایز اسکار متعددی دریافت کرد
فیلم «ماتریکس» به دلیل جلوه های ویژه ی تصویری و طراحی جذاب سکانس های مبارزه اش با استقبال منتقدان مواجه شد.
این فیلم در سال ۲۰۰۰ چهار اسکار در بخش های فنی شامل بهترین تدوین، بهترین صداگذاری، بهترین تدوین صدا و بهترین جلوه های ویژه ی تصویری را دریافت کرد. در حقیقت این فیلم در تمامی بخش هایی که نامزد شده بود، موفق به دریافت اسکار شد.
۷- فیلمبرداری فیلم ۱۱۸ روز به طول انجامید
کار فیلمبرداری قرار بود طی ۹۰ روز انجام گیرد اما دست آخر به ۱۱۸ روز افزایش یافت که ضبط مصاحبه های پشت صحنه با عوامل فیلم را هم دربرمی گرفت.
۸- بی دلیل نبود که در سکانس های مبارزه لگد زدن نئو را به ندرت می دیدیم
درست پیش از تمرینات رزمی فیلم، کیانو ریوز از ناحیه ی گردن تحت عمل جراحی قرار گرفت و مجبور به استفاده از گردن بند طبی شد.
ریوز در سال ۲۰۰۰ در مصاحبه ای گفت که از آنجایی که آن زمان هنوز در دوران نقاهت به سر می برد، لگد زدن برایش دشوار بود.
۹- کاراکترهای کُدی که در ابتدای فیلم نمایش داده می شود از روی کتاب های آشپزی اسکن شده بود
آن کاراکترهای سبز رنگی که در سکانس ابتدایی فیلم روی صفحه ظاهر می شوند، گرچه قرار بود شبیه به کد کامپیوتر باشند، اما در حقیقت کاملاً بی معنی هستند.
به گفته ی سایمون وایتلی، طراح جلوه های ویژه ی فیلم «ماتریکس»، آن کد مرموز در حقیقت ترکیبی از حروف و اعدادی بود که او از روی کتاب های آشپزی ژاپنی همسرش اسکن کرده بود.
۱۰- برای کاهش هزینه های تولید، فیلم در استرالیا فیلمبرداری شد
فیلم «ماتریکس» با بودجه ای ۶۰ میلیون دلاری برای کاهش هزینه های تولید در استرالیا فیلمبرداری شد.
مدیران استودیوی وارنر برادرز گفته بودند در صورت ساخت فیلم در آمریکا هزینه ی تولید آن به حدود ۹۵ میلیون دلار افزایش می یافت.
منبع: روزیاتو
کشور کره جنوبی به یک سیاره‌ی دیگر می‌ماند. برخی شگفتی‌های آن آشکار و عیان اند، مانند غذا‌ها و خوراکی‌های عجیب و خاصش، اما این کشور چیز‌های خاصی هم دارد که تنها کسانی که زندگی در آنجا را تجربه کرده باشند از آن‌ها باخبرند، از استاندارد‌های زیبایی گرفته تا اصول تربیتی کودکان. به عنوان مثال خوانندگان پاپ، مهمانان برنامه‌های تلویزیونی و مردم عادی در کافه ها، رستوران‌ها و دیگر مکان‌های عمومی از پتو استفاده می‌کنند. اول اینکه اگر لباس کوتاهی برای اجرا روی صحنه به تن کرده باشند، هنگام نشستن اذیت خواهند شد. دوم اینکه این امر جزئی از فرهنگ آن‌ها است. آن‌ها پوشاندن پا‌ها در هنگام نشستن را برای احترام به بینندگان می‌دانند؛ و در نهایت اینکه ممکن است هوای استودیو سرد باشد. چون خوانندگان رقص و تحرک زیادی در هنگام اجرا دارند، دمای استودیو پایین نگه داشته می‌شود.
