سرویس تاریخ «انتخاب»؛ صبح روزنامه خواندم تا وقت ناهار هوتل وحیدالملک۱ رفته با هم ناهار خوردیم. بعد هوتل موریس رفتم. دکتر محمودخان می‌گفت: «نصرت‌الدوله [وزیر خارجه] به من نوشته است هفته آینده البته می‌آیم.» شهاب‌الدوله می‌گفت: «از قراری که نوشته است معلوم نیست این روزها بیاید.»
باری آن‌جا هم روزنامه‌ها را خواندم و کاغذ برای طهران نوشتم و فضل‌الله اسدالله را راه انداختم. شهاب‌الدوله مرا فردا به ناهار دعوت کرد.
وقت شام به هوتل وحیدالملک رفته با هم به منمارتر رفتیم و غذای مختصری خوردیم و به تئاتر دزار رفتیم. دو فقره کمدی بازی کوچک بود و یک تراژدی جدی که خیلی خوب بود و فسقلی. یعنی حکایت جوانی که خیالات عرفانی و فلسفی به سرش زده و از همه چیز بیزار و شاکی شده و بالاخره برای این‌که به حقیقت برسد خود را کشت. یک زن و مرد روس بازی می‌کردند و خوب بازی کردند. اسم این تراژدی این بود le temps est un song.
غالب اوقات با وحیدالملک داخل مباحثه می‌شویم و مزخرف می‌گوید، به طوری که حوصله‌ام تنگ می‌شود و غالبا برای این‌که کمتر مهمل بشنوم سکوت می‌کنم اما او روده‌درازی می‌کند، من هم به شیوه دیرینه تحمل می‌کنم.
منبع: یادداشت‌های روزانه محمدعلی فروغی، به کوشش محمدافشین وفایی و پژمان فیروزبخش، تهران: سخن، چاپ هفتم، ۱۳۹۸، صص ۲۷۴ و ۲۷۵.
پی‌نوشت:
۱- عبدالحسين شيباني، ملقب به وحيد‌الملك، فرزند حاج ميرزا حسن‌خان (آقا جان) پسر حاج ميرزا محمدمهدي حاكم كاشان فرزند غفور شيباني كاشاني بود. او در سال ۱۲۴۲ (ش.) در كاشان به دنيا آمد. ابتدا چند سالي در هندوستان به فراگيري علوم پرداخت و در سال ۱۲۷۵ (ش.) به لندن رفت. او در دانشگاه كمبريج لندن به ادامه تحصيل مشغول شد و در كنار تحصيل به خبرنگاري براي روزنامه تايمز لندن و تدريس زبان و ادبيات فارسي مي‌پرداخت. در سال ۱۲۸۲ (ش) از سوي دولت ايران مأمور شركت در كنگره مستشرقين در بندر الرژه شد. در سال ۱۲۸۵ (ش.) به ايران بازگشت و در دوره‌هاي دوم و سوم به عنوان نماينده مردم تهران و در دوره چهارم به نمايندگي از مردم تبريز به مجلس شوراي ملي راه يافت. در سال ۱۲۸۸ (ش.) عضو كميسيون عالي مشروطه‌خواهان بود و در فروردين ۱۲۹۱ (ش.) به دستور ناصرالملك به كاشان تبعيد شد. در سال ۱۲۹۳ (ش) يكي از مهاجران به كرمانشاه بود و در كابينه مهاجرين، سرپرستي وزارت پست و تلگراف را به او سپرده بودند. در سال ۱۲۹۸ (ش) رياست مدرسه عالي علوم سياسي و حقوق را بر عهده گرفت. ساختمان معروف مدرسه عالي حقوق (بين محله فردوسي و لاله‌زار) در زمان رياست او خريداري شد و تغييرات عمده‌اي در تشكيلات آموزشي مدرسه به وجود آمد. او از ۵ آبان ۱۲۹۹ (ش.) تا ۲۸ بهمن ۱۲۹۹ (ش.) وزير معارف و اوقاف و صنايع مستظرفه [مؤنث مستظرف به معنی زیبا. ظریفه] بود و از ۲۷ خرداد ۱۳۰۱ تا ۲۵ بهمن ۱۳۰۱ (ش.) وزارت پست و تلگراف را در كابينه قوام‌السلطنه بر عهده داشت. عبدالحسين شيباني، در سال ۱۳۵۲ (ش.) در تهران در گذشت. منبع: https://www.ghazavatonline.com/?p=6967
