مهر: یک دهه پیگیری بیماران نشان می دهد که ترکیبی از دو داروی ایمونوتراپی می تواند بقای افراد مبتلا به ملانوم پیشرفته (نوعی سرطان پوست) را تا حد زیادی افزایش دهد.
به نقل از مدیسن نت، در سال ۲۰۱۱، تشخیص ملانوم متاستاتیک پیشرفته معمولاً به معنای مرگ در عرض ۶.۵ ماه بود.
دکتر «جد ولچوک»، سرپرست تیم تحقیق از مرکز سرطان ویل کورنل در نیویورک، می‌گوید: «تا سال ۲۰۲۴، استفاده از ترکیب دو داروی nivolumab و ipilimumab، این بقا را به مدت ۶ سال و احتمالاً بیشتر افزایش داده است.»
ولچوک در ادامه افزود: «میانگین بقای این جمعیت در حال حاضر کمی بیش از شش سال است و افرادی که در سه سال از پیشرفت سرطان رها شده‌اند، احتمال بالایی برای زنده ماندن و عاری از بیماری ماندن در مقطع زمانی ۱۰ ساله دارند.»
هر دوی این داروها در دسته‌ای از داروهای سرطان به نام مهارکننده‌های ایمنی قرار دارند. این داروها با خاموش کردن یک مکانیسم سلولی کلیدی کار می‌کنند که به سلول‌های T سیستم ایمنی می‌گویند که به سلول سرطانی حمله نکنند.
به این ترتیب، nivolumab و ipilimumab سلول‌های سرطانی را بار دیگر در برابر تخریب سیستم ایمنی آسیب پذیر می‌کنند.
اثربخشی این رویکرد در برابر ملانوم متاستاتیک در کارآزمایی جدید مورد آزمایش قرار گرفت. محققان نتایج ۱۰ ساله ۹۴۵ بیمار مبتلا به ملانوم پیشرفته را که در مراکزی در ۲۱ کشور در سراسر جهان تحت درمان قرار گرفتند، پیگیری کردند.
گزارش جدید داده‌های نهایی از این آزمایش را پس از یک دهه ارائه می‌دهد.
نتایج نشان داد که استفاده از nivolumab به تنهایی یا در ترکیب با ipilimumab مؤثرتر از استفاده از ipilimumab به تنهایی است.
این مطالعه علاوه بر تأیید اینکه این داروها سال‌ها به مدت زنده ماندن بیماران اضافه می‌کند، هیچ افزایشی در هیچ گونه عوارض جانبی آنها در طول ۱۰ سال آزمایش نشان نداد.
محققان خاطرنشان کردند که این یک نگرانی بود، زیرا این داروها باید طولانی مدت مصرف شوند. اما هیچ عارضه طولانی مدتی ظاهر نشد.
ولچوک گفت: «پس از یک دهه پیگیری، اکنون می‌توانیم با اطمینان به بیماران خود بگوییم که درمان‌هایی با پتانسیل تبدیل ملانوم متاستاتیک به یک بیماری قابل کنترل و طولانی‌مدت وجود دارد که اعتماد به نفس را نسبت به آینده افزایش می‌دهد.»
این خبر باید برای بسیاری از بیماران آرامش بخش باشد. به گفته محققان، بیمارانی که پس از سه یا پنج سال درمان با مهارکننده‌های ایمنی، سرطان خود را شکست داده اند، احتمالاً به این کار ادامه می‌دهند و حتی ممکن است مراجعه‌های بعدی با انکولوژیست ها کمتر ضروری شود.
