پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : 
سرویس تاریخ «انتخاب»: اسدالله علم (۱ مرداد ۱۲۹۸ بیرجند – ۲۵ فروردین ۱۳۵۷ نیویورک)، یکی از مهم‌ترین چهره‌های سیاسی دوران محمدرضا شاه، وزیر دربار از ۱۳۴۵ تا ۱۳۵۶ و نخست‌وزیر ایران از سال ۱۳۴۱ تا ۱۳۴۲ بود.
«انتخاب» هر شب یادداشت‌های روزنوشت علم را منتشر می‌کند.
پنجشنبه ۲۵ دی ۱۳۴۸: صبح زود شهردار تهران پیش من آمده بود که بعضی کارهایی داشت، توسط من به عرض برسد. بعد یکی دو نفر خارجی دیدنم آمدند. رئیس دانشگاه پهلوی هم آمد، خبر بسیار بدی به من داد. دختر راننده پدرم را من با مخارج خودم برای تحصیل به آمریکا فرستاده بودم. بعد که برگشت چون خوب درس خوانده بود، سه سال پیش او را در دانشگاه پهلوی استادیار کردم دیروز از شیراز به اصفهان می آمد با یک دانشجوی ایرانی که گویا رفيق [او] بود. اتومبیل آنها تصادف کرده هر دو کشته می شوند. خیلی ناراحت شدم. مثل دختر خودم دوستش داشتم. فوق العاده هم خوشگل بود.
رفتم شرفیاب شدم. چون دو روزه کارها مانده بود خیلی طولانی شد، ولی تمام کارهای جاری بود.... چندی قبل از آگنیو معاون رئیس جمهور آمریکا نامه ای به شاهنشاه رسید که از وصول هدایای مرحمتی منجمله یک ساعت طلا عرض تشکر کرده بود. من عرض کردم: ما که ساعت طلا نداده بودیم. فرمودند: از سفیر تحقیق کن.
امروز نامه ای [از سفیر رسید] که ساعت اهدائی وزارت امور خارجه بود و معاون رئیس جمهور در عرض تشکر اشتباه کرده است، خیال کرده تمام هدایا مرحمتی شاهنشاه است. عرض کردم: این چه معنی دارد، وقتی شاهنشاه هدیه ای مرحمت می فرمایید، وزیر شاهنشاه هم هدیه بدهد؟ اولاً این کار لوس و بی معنی است. ثانیا از طرف خودش هم بدهد، این کشور آمریکا نخواهد گفت مگر اینها سر گنج نشسته اند؟ کجای دنیا چنین معمولی هست؟ رئیس کشور هدیه می دهد ولی وزرا، آن هم وقتی همراه رئیس کشور هستند، هیچ معنی ندارد چنین کاری بکنند. فرمودند: درست می گویی خیلی لوس و بی معنی است. منتظر بودم بفرمایند به او ابلاغ کن این کار موقوف باشد، ولی امری نفرمودند!...
