پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : 
بی بی سی: فینال یورو ۲۰۲۴ محل جدال دو تیم بزرگ اروپاست اما سرمربیان انگلیس و اسپانیا، نام‌های چندان بزرگی در میان مربیان حاضر این تورنمنت نبودند.
گرث ساوتگیت به رغم رساندن انگلیس به جمع ۴ تیم پایانی جام جهانی ۲۰۱۸ و بعد رسیدن به فینال یورو ۲۰۲۰، پس از شکست مقابل فرانسه در یک‌چهارم نهایی جام جهانی ۲۰۱۸ در آستانه پایان همکاری با فدراسیون فوتبال انگلیس قرار گرفت و چند هفته پس از پایان آن تورنمنت بود که مدیران فدراسیون فوتبال انگلیس، تصمیم به ادامه همکاری با او گرفتند.
در سوی دیگر یکشنبه شب در بازی فینال، روی نیمکت تیم ملی اسپانیا، لوئیس دلا فونته خواهد نشست؛ مربی ۶۳ ساله‌ای که در مقایسه با مربیان پیشین اسپانیا در ۱۰ سال گذشته، شهرت کمتر و کارنامه کوچکتری دارد.
از یورو ۲۰۰۸ تا سال ۲۰۲۲ که دلافوئنته سرمربی اسپانیا شد، نیمکت این تیم بزرگ در اختیار لوئیس آراگونس، وینسنت دل‌بوسکه، جولین لوپتگی، فرناندو هیرو و لوئیس انریکه بود.
مرور همین نام‌ها کافی است تا بار دیگر به این نتیجه برسیم که صعود اسپانیا به فینال با سرمربیگری دلافوئنته و فشارهای رسانه‌ای روی او و انتقاداتی که به عملکرد تیمش تا پیش از شروع یورو ۲۰۲۴ وارد می‌شد، چه دستاورد بزرگی برای دلافوئنته و بازیکنانش است.
شباهت مسیر دو مربی فینالیست
در کارنامه حرفه‌ای دو پدیده غافلگیرکننده این تورنمنت یعنی ساوتگیت و دلافوئنته، یک وجه اشتراک پررنگ دیده می‌شود: هر دو در فوتبال باشگاهی مدت کمی کار کرده‌اند.
ساوتگیت از ۲۰۰۶ تا ۲۰۰۹ سرمربی میدلزبورو بود؛ باشگاهی که پیش از بازنشستگی، ۵ فصل در آن بازی کرده بود.
دلافوئنته هم فقط ۳ ماه از تابستان تا پاییز ۲۰۱۱ سرمربی دپورتیوو آلاوس بود. پس از آن از ۲۰۱۸ تا ۲۰۲۲ سرمربی تیم زیر ۲۱ سال اسپانیا بود و پس از آن، تا پیش از پذیرش سرمربیگری تیم اول اسپانیا در زمستان ۲۰۲۳، سرمربی تیم المپیک (زیر ۲۳ سال) این تیم بود.
درواقع دلافوئنته که حالا ۶۳ سال دارد، در آستانه ۵۰ سالگی حرفه مربیگری خود در سطح بالا را شروع کرد و زمان زیادی را در تیم‌های پایه اسپانیا سرمربیگری کرده است.
داستان ساوتگیت هم شباهت ویژه به مسیر حرفه‌ای دلافوئنته دارد؛ مربی ۵۳ ساله انگلیس، پس از پایان کارش در میدلزبورو، ۴ سال در هیچ تیمی مربیگری نکرد، تا اینکه در تابستان ۲۰۱۳ به عنوان سرمربی تیم زیر ۲۱ سال انگلیس انتخاب شد. او در یک مقطع بسیار کوتاه سرمربی تیم زیر ۲۳ سال انگلیس هم بود اما نقطه عطف زندگی حرفه‌ای ساوتگیت به عنوان مربی در تابستان ۲۰۱۶ رقم خورد؛ زمانی که قراردادش به عنوان سرمربی تیم اصلی انگلیس را امضا کرد.
به این ترتیب برای نخستین بار در تاریخ تورنمت‌های بزرگ فوتبال (جام جهانی و یورو)، سرمربیان دو تیم فینالیست کسانی هستند که کارنامه موفق و طولانی در فوتبال باشگاهی ندارند و پس از چند سال کار در تیم‌های ملی پایه، به صورت مستقیم به تیم ملی اصلی راه یافته و هدایت دو تیم بزرگ اروپایی را هم به عهده گرفته‌اند.
از توصیف مسیر طی شده از سوی ساوتگیت و دلافوئنته می‌توان فهمید که چرا رویکرد انتقادی از سوی رسانه‌های انگلیس و اسپانیا به عملکرد و تصمیمات این دو مربی، کار دشواری نبوده است.
فرض کنیم کسی مثل ژوزه مورینیو در این چند سال اخیر سرمربی انگلیس بود و اسپانیا هم یک نام بزرگ دیگر را روی نیمکت تیم ملی خود داشت.
در این صورت انتقادات از عملکرد و رویکرد فنی و تصمیمات مربیان دو تیم به خصوص انگلیس، نمی‌توانست چنین بی‌پروا باشد. پس از سوت پایان بازی‌های نیمه‌نهایی یورو ۲۰۲۴ اما داستان زندگی حرفه‌ای ساوتگیت و دلافوئنته تغییر کرد.
فقط دقایقی پس از پایان بازی انگلیس-هلند، بحث‌اصلی در برنامه‌های فوتبالی و رسانه‌های انگلیس این بود که «آیا ساوتگیت بهترین سرمربی تاریخ تیم ملی انگلیس نیست؟»
با توجه به اینکه گرث ساوتگیت تنها سرمربی تاریخ تیم انگلیس است که دو بار این تیم را به فینال یورو رسانده و تنها سرمربی انگلیس است که بیرون از خاک این کشور، انگلیس را به فینال یک رقابت بزرگ رسانده (جام جهانی ۱۹۶۶ و فینال یورو ۲۰۲۰ در ورزشگاه ومبلی لندن بود)، طرح این پرسش واقع‌بینانه و منطقی است.
اسپانیا هم از سال ۲۰۰۸ به این سو تبدیل به یک قدرت بزرگ در فوتبال جهان شد.
قهرمانی در یورو ۲۰۰۸، قهرمانی جام جهانی ۲۰۱۰ و قهرمانی یورو ۲۰۱۲ با سرمربیگری آراگونس و بعد دل‌بوسکه رقم خورد و حالا دلافوئنته تبدیل به سومین مربی در تاریخ اسپانیا شده که این تیم را به فینال یک تورنمنت بزرگ رسانده است.
پس حالا نام دلافوئنته هم در میان مربیان بزرگ فوتبال ملی اسپانیا قرار گرفته است.
تعویض‌های سرنوشت‌ساز و کاهش نقدهای منفی
نه تنها تا پیش از شروع یورو ۲۰۲۴، بلکه تا دقیقه ۹۴ بازی با اسلواکی در یک‌هشتم نهایی، تیم انگلیس عملکرد چندان خوبی نداشت و نقدهای زیادی به ترکیب اصلی انگلیس، تصمیمات مربوط به تعویض‌های جریان بازی و حتی فهرست این تیم برای تورنمنت وارد می‌شد.
اما انگلیس تیمی است که در مراحل حذفی ۳ بار گل اول را خورده و بعد به بازی برگشته و صعود کرده است. اغلب بازیکنانی که به عنوان تعویضی از سوی ساوتگیت در مرحال حذفی به میدان آمدند، تاثیر مثبت و البته سرنوشت‌ساز داشتند.
به این ترتیب در مسابقات مراحل حذفی، ساوتگیت نه تنها تیمش را بازی به بازی به فینال نزدیک کرد، بلکه با تصمیماتی که نتایج مثبت داشت، نقدهای منفی تند نسبت به خودش را هم کمرنگ و کمرنگ‌تر کرد.
مسیر تاریخی اسپانیا تا فینال
در سوی دیگر دلافوئنته هم تیمی را به فینال رسانده که در یک مسیر بسیار دشوار باید با ایتالیا، کرواسی، آلمان و فرانسه بازی می‌کرد.
مصدومیت پدری در دقایق ابتدایی بازی با آلمان و تعویض اجباری او و در ادامه بازی با فرانسه با سه محروم و مصدوم یعنی دنی کاراواخال، پدری و روبین لو نورماند، کار بزرگی بود که دلافوئنته و تیمش انجام دادند.
مسیر اسپانیا شاید از این دشوارتر نمی‌شد. پیروزی مقابل سه قدرت کلاسیک فوتبال اروپا در مرحله گروهی و مراحل حذفی که یکی از آنها(آلمان) هم میزان تورنمنت بود، باعث شده برای بازی فینال هم اسپانیا را شانس اول پیروزی بدانند.
دو ستاره بزرگ روی نیمکت
به این ترتیب در فینالی که چشم بسیاری از فوتبال‌دوستان به پاهای جود بلینگام، فیل فودن، هری کین، آلوارو موراتا، دنی کاراواخال و رودری است، خالقان اصلی اثر، دو مربی هستند که در راه رسیدن به این فینال تاریخی، مخالفان و منتقدان زیادی داشتند و اسم و رسم بزرگی هم برای مقابله با انتقادات نداشتند، اما با نتایجی که گرفتند، سرنوشت زندگی حرفه‌ای خودشان و تیمشان را تغییر دادند.
