وقتی سانسورچی های صدا و سیما تنبلی می‌کنند

بینندگان تلویزیون با محدودیت های رسانه ملی در نشان دادن تصاویر به اصطلاح «منشوری» آشنا هستند و از این رسانه برای نشان دادن تصاویر خانم هایی با پوشش های غیراسلامی یا تماشاگرانی با پلاکاردهایی حاوی شعارهای سیاسی و اجتماعی، انتظار خاصی ندارند.


به گزارش انتخاب؛  اما نحوه ی ممیزی در پخش بازی های تیم ملی والیبال ایران و نشان دادن چندین و چندباره ی یک تصویردر جریان بازی، که به نظر می رسد بیشتر، از تنبلی ها ناشی می شود تا صرف محدودیت ها، عمده موضوع این واکنش ها را شامل می شود.

آیا نشان دادن چندین باره یک صحنه در جریان مسابقه ای ورزشی، نکته ای بیش از غیرحرفه ای بودن مسؤولان پخش را به ذهن متبادر می کند و اینکه رسانه ای چون صداوسیما که بارها با شرایطی مشابه از این دست روبه رو بوده است و به تازگی تجربه پخش زنده 64 مسابقه فوتبال جام جهانی را از سر گذرانده، نمی تواند بهتر از این ممیزی ها را انجام دهد؟

تصور کنید تیم والیبال ایران در مقابل تیم برزیل، در ست چهارم و در آن شرایط هیجانی بازی می کند و حتا بازی را با امتیازهایی حساس و بسیار هیجانی می برد، آن گاه مخاطب مجبور است در اوج احساس خود، شاهد تصاویر صحنه آهسته مربوط به ست های اول و دوم باشد که در جریان این بازی حداقل 30-20 بار دیگر هم پخش شده اند.

نکته اینجاست که مسئولان تلویزیون تصمیم گرفته بودند که مسابقات والیبال را ویژه تر پوشش دهند و از نظر امکانات فنی توجه ویژه ای نسبت به پوشش آن داشته باشند.

پیش از این رییس سازمان صداوسیما هم درخصوص حواشی پیش آمده برای مسابقات والیبال اظهار نظر کرده بود که اگر از لحاظ شرعی بخواهیم همه چیزرعایت شود، نباید مسابقات را نشان دهیم و اگر این کار صورت بگیرد، به زور جوانانمان را به سمت ماهواره سوق می دهیم.

با این حال، همین حالا هم شبکه های اجتماعی پر شده است از فرکانس هایی که رد و بدل می شود برای دیدن بازی ها از طریق شبکه های خارجی.

البته یک سال قبل هم درست در این ایام، تلویزیون ایران تصمیم گرفت مسابقات والیبال ایران را با سانسور کمتری نشان دهد که موج حملات انتقادی و ابراز شگفتی ها به سمت صداوسیما روانه شد. آن زمان هم ضرغامی مشابه این اظهار نظرها را گفته بود.

رییس سازمان صداوسیما پس از حاشیه های پیش آمده برای پخش تلویزیونی والیبال ایران و ایتالیا در سال 92، گفته بود: پیش از این جلسه ای صورت گرفت که در این جلسه اعلام کردیم، بالاخره چه باید کنیم اگر بخواهیم شرع را رعایت کنیم نباید این مسابقات را نشان دهیم، به جهت اینکه وضعیت پوشش تماشاگران نامناسب است اما در قبال این تصمیم که با بزرگان کشور انجام گرفت، آن ها اعلام کردند که باید بازی پخش شود.

ضرغامی در این زمینه به صحبت های محسن اژه ای اشاره کرد که گفته بود، من خودم بازی ایران و ایتالیا را دیدم اما متوجه صحنه های پوشش خانم ها نشدم.

او با اشاره پوشش خانم ها در مسابقات والیبال که باعث خنده حضار نیز شد، گفته بود: در مسابقه بعدی دوستان را می فرستیم تا در این مسابقات به خانم هایی که پوشش ندارند، یک گرمکن بدهند تا بپوشند!

موضع گیری رییس سازمان صداوسیما در قبال نحوه پخش زنده مسابقات ورزشی، این انتظار را در بینندگان تلویزیونی ایجاد کرد که از این پس با فراغ بال بیشتری می توانند در جریان مسابقات ورزشی قرار بگیرند و صحنه های کمتری را از دست بدهند، اما آغاز جام جهانی و پخش چندباره تصاویر منتخب از سوی تلویزیون ایران برای جایگزینی با تصاویر منشوری و در پی آن نحوه پوشش تصویر مسابقات والیبال تیم ملی، این ذهنیت را کاملا از بین برد تا بیننده ای که از تلویزیون ایران نظاره گر مسابقات ورزشی است می تواند با کمترین ممیزی جریان مسابقات را دنبال کند.

با این حال به نظر می رسد همچنان این توقع که رسانه ملی می تواند به شیوه ای حرفه تری و مسؤولانه تر تصاویر مسابقات را ممیزی کند، چندان هم پربیراه نباشد تا تلویزیون حداقل در مسیری قرار گیرد که افق آن خاموش کردن شبکه های غربی و ماهواره یی به روی جوان ایرانی است. ضمن آن که به نظر می رسد در موج انتقادی که پس از بازی ایران و برزیل بویژه در فضای شبکه های اجتماعی شکل گرفته است، بیشتر سهل انگاری و به خود زحمت ندادن ها عامل ایجاد مساله بوده است تا صرف محدودیت های شرعی و عرفی. اما متاسفانه تمامی ماجرا در اظهار نظرها، به پای همین معیارهای شرعی و عرفی نوشته می شود.

منبع: ایسنا