پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : 
سرویس تاریخ «انتخاب»: اسدالله علم (۱ مرداد ۱۲۹۸ بیرجند – ۲۵ فروردین ۱۳۵۷ نیویورک)، یکی از مهم‌ترین چهره‌های سیاسی دوران محمدرضا شاه، وزیر دربار از ۱۳۴۵ تا ۱۳۵۶ و نخست‌وزیر ایران از سال ۱۳۴۱ تا ۱۳۴۲ بود.
«انتخاب» هر شب یادداشت های روزنوشت علم را منتشر می کند.
چهارشنبه ۳۱ تیر تا شنبه ۳ امرداد ۱۳۴۹: در پاریس بودم. معاینات طبی به عمل آمد. جز خستگی مفرط هیچ ناخوشی ندارم و اطباء تعجب میکنند چه طور من روزی ۱۲ ساعت و تمام هفته بدون [ویکند] weekend کار میکنم و باز زنده هستم.
در پاریس از دوستم بسیار رنجیدم و احساس میکنم دیگر روابط ما مثل گذشته نیست به او این احساس خود را گفتم و او هم به ظاهر البته بسیار ناراحت شد.... شعر سعدی به یادم آمد:
به هیچ یار مده خاطر و به هچ دیار/ که بر و بحر فراخ است وآدمی بسیار
روز آخر خداحافظی هم در اتومبیلی که مرا به فرودگاه می‌برد، دائماً می‌خواست بداند نسبت به او چه وضعی دارم. این شعر قشنگ فارسی را برای او ترجمه کردم:
دل نیست کبوتر، که چو برخاست نشیند / از گوشه بامی که پریدیم، پریدیم
رنجاندن صید خود از آغاز غلط بود/ حالا که رماندی و رمیدیم، رمیدیم
بسیار ناراحت شد و در فرودگاه گریه کرد.
