سرویس تاریخ «انتخاب»: اسدالله علم (۱ مرداد ۱۲۹۸ بیرجند – ۲۵ فروردین ۱۳۵۷ نیویورک)، یکی از مهم‌ترین چهره‌های سیاسی دوران محمدرضا شاه، وزیر دربار از ۱۳۴۵ تا ۱۳۵۶ و نخست‌وزیر ایران از سال ۱۳۴۱ تا ۱۳۴۲ بود.
«انتخاب» هر شب یادداشت های روزنوشت علم را منتشر می کند.
۲۰ اردیبهشت ۱۳۴۹: امروز به کارهای جاری گذشت. واقعاً وقتی شاهنشاه در تهران نیست، مثل این [است] که زنده نیستم. یک روز بی بو و بی خاصیت. چه قدر ناراحت کننده و لوس است.
کنفرانس از میر مطلب مهمی نداشت. حتی راجع به لوله نفت هم اظهار علاقه ای از طرفین نشد، یعنی رسماً نشد. راجع به تخلیه سرزمینهای اشغالی اسرائیل باز هم به نفع اعراب تأکید شد. مطلب مهمی که در ازمیر پیش آمد، تلگراف سران سه کشور، به سران دو کشور آمریکا و شوروی بود که قدری به خود بیایید و راجع به خاورمیانه واقعاً با تأمل قدم بردارید، و گرنه وضع خاورمیانه قابل انفجار خواهد بود. نمیدانم آنها چه اهمیتی به این تلگراف خواهند داد....
امشب راجع به بحرین با یکی از دوستان در منزل خودم صحبت می‌کردیم. باید بگویم وضع نظرخواهی در آن جا خلاف اصول بود، یعنی رفراندوم نبود. سؤال از جمعیت ها و باشگاه ها و اشخاص مختلف بود. این خلاف اصل است، ولی شیخ هم به غیر این تن در نمی داد، زیرا از عوامل مخالف خودش می‌ترسید. حال نمیدانم در ازاء این گذشت ما جزایر تنب و ابوموسی را میگیریم؟ به هر حال باید بگیریم. راستی وقتی در جنوب بودم از روی این جزایر پرواز کردم هیچ چیز در آن نیست، تنها اگر به دست دشمن بیفتد بد است و مزاحم ما خواهد بود.
یادداشت‌های اسدالله علم: در برگشتن، در هواپیما مرا احضار [و] محرمانه یک ساعت با من مذاکره کردند. شهبانو از بعضی عملیات خواهران و بستگان شاهنشاه ناراضی است، که مبادا به سلطنت ولیعهد صدمه بزند. خودشان هم جرأت مذاکره با شاه را ندارند. فرمودند: تو با شاه صحبت کن. بعضی قسمت ها را درست می‌فرمایند، اما نسبت به [خویشاوند] خودشان فراموشی دارند که ایشان هم از اسم شاهنشاه و شهبانو سوء استفاده زیاد می‌کنند، این مطلب را من گوش دادم و عرض کردم که به هر صورت همه اینها بد است.
