بی‌بی‌سی: از زمانی که در سال ۱۹۶۹ برای اولین بار انسان روی کره ماه قدم گذاشت دانشمندان در حال پژوهش درباره سنگ‌های ارزشمندی هستند که فضانوردان با خود آورده‌اند.
یکی از هدف‌های اصلی آنها یافتن سن کره ماه است.
و یافتن آن به سادگی نگاه کردن به شناسنامه افراد نیست.
پیش از این دانشمندان فکر می‌کردند ماه حدود ۴.۳۵ میلیارد سال عمر دارد هرچند پژوهش تازه‌ای نشان داده است که سن ماه باید چندین میلیون سال بیش از این باشد.
پروفسور فرانسیس نیمو و همکارانش از دانشگاه کالیفرنیا سانتا‌کروز در آمریکا در حال انجام پژوهش در این زمینه هستند.
نمونه‌‌هایی که برای تعیین سن ماه استفاده می‌شود از سطح ماه جمع‌آوری شده است.
گروه پژوهش معتقد است سطح ماه حدود ۴۳۵ میلیارد سال پیش درواقع «ذوب مجدد» شده است و نمونه‌های قدیمی‌تر در لایه‌های نهفته زیرین قرار دارد.
گروه پژوهش، گودال‌ها و حفره‌های ماه را بررسی کرده است و سن برخی مواد معدنی و کانی‌های موجود نشان می‌دهد که ماه ممکن است ۴۵۱ میلیارد سال سن داشته باشد که ۱۵۰ میلیون سال بیشتر از برآورد‌های پیشین است. تفاوت چشم‌گیری است.
دانشمندان معتقدند ماه در دوران آغازین آشفتگی‌های منظومه شمسی به وجود آمده است. زمانی که سیاره‌ای فرضی به نام تیا که هم اندازه مریخ بود به زمین که تازه شکل گرفته بود، برخورد کرد.
این قطعات ماگمای منفجر‌شده که از سنگ‌های گداخته تشکیل شده بودند به فضا پرتاب شدند و حلقه‌ای از خرده‌سنگ‌ها تشکیل دادند که به دور زمین می‌چرخید.
در طول زمان این قطعات به یکدیگر پیوستند و کره ماه را تشکیل دادند.
گروه پژوهش معتقد است ماه در طول زمانی طولانی ابتدا گداخته و سپس سرد شده است و به همین دلیل سطح آن ذوب و باز ذوب مجدد شده و دوباره شکل گرفته است.
آنها می‌گویند این پژوهش می‌تواند توضیح دهد که با اینکه حدود ۴ میلیارد سال پیش سیارک‌هایی با ماه برخورد کرده‌اند اما شکاف‌ها و حفره‌ها و گودال‌های فراوانی بر سطح ماه وجود ندارد.
