وی در ادامه گفت: من جلسه‌ای را با آقای اربابی (مدیر کل وقت اداره نظارت و ارزشیابی) گذاشتم و توضیح دادم اگر بخواهیم این پروژه را کار کنیم یک فرآیند طولانی‌تر از روند معمول فیلم‌های دیگر خواهد داشت و درخواست کردم پروانه ساختی به من بدهند که بیش از سه ماه زمان برای آماده‌سازی آن لازم است و برای اولین بار موافقت اصولی برای ساخت فیلم مطرح شد.
در حال حاضر هم این موافقت‌های اصولی در وزارت ارشاد صورت می‌گیرد اما اولین بار برای فیلم «لاله» این موافقت اصولی از سوی اداره کل نظارت و ارزشیابی در سال 85 صادر شد. قرار بود تهیه‌کننده من باشم همچنین آقای نیک‌نژاد کارگردان و آقای طالب‌زاده هم در تهیه‌کنندگی همکاری داشته باشند.
* سرمایه‌گذار بخش خصوصی بخش ایرانی را تقبل کرد
وی در ادامه به جذب سرمایه‌گذار خارجی برای ساخت فیلم اشاره کرد و گفت: با کسب موافقت اصولی پروژه، من قبل از هر چیز باید به دنبال سرمایه می‌رفتم. با تلاش‌هایی که کردیم توانستیم به توافقاتی برسیم که قسمت سرمایه ایرانی را از بخش خصوصی تامین کنیم. زمانی که برای سهم ایرانی پروژه با سرمایه‌گذاری بخش خصوصی به نتیجه رسیدم به وزارت ارشاد مراجعه کردم و اعلام کردم برای تامین بودجه سهم ایرانی، ما مشکلی نداریم. در آن زمان هم قرار بود بخشی از بودجه از خارج از کشور تامین شود.
* ارشاد نظرش تعویق پروژه بود
حسین‌نژاد در ادامه توضیح داد: دو موضوع باعث شد این پروژه متوقف شود، اول این که دوستان ارشاد نظرشان این بود که در شرایط آن زمان فعلا پروژه دنبال نشود. زیرا تشخیص داده شد ساخت این کار در آن زمان حساسیت‌هایی را به وجود می‌آورد و صلاح دانستند تعویقی در روند تولید پروژه بیفتد تا شرایط مناسب برای تولید فیلم ایجاد شود.
وی در پاسخ به این سوال که چرا این پروژه را در آن زمان به تعویق انداختند، گفت: نگرانی‌هایی وجود داشت راجع به فرآیند ساخت پروژه با توجه به موضوعی که دارد. این نگرانی وجود داشت که ممکن است در جریان ساخت فیلم از چارچوب‌های لازم که برای فیلم‌های ایرانی در نظر گرفته شده عبور شود و تیم سازنده مجبور شوند به دلیل حضور شریک خارجی شخصیت اصلی داستان که شخصیت ایرانی استT کمرنگ شود. این نگرانی را من هم داشتم، خود آقای نیک‌نژاد این نگرانی را در آن زمان هم داشتند. درست است که ما قرار بود سرمایه‌گذار خارجی داشته باشیم اما قرار بود یک فیلم ایرانی با شخصیتی کاملا ایرانی ساخته شود نه یک فیلم غیر ایرانی. توصیه شد با توجه به نگرانی‌هایی که وجود داشت تامل بیشتری در مورد این پروژه صورت گیرد.
* هیچ‌گاه سرمایه‌گذار خارجی مشخص نشد
وی در ادامه گفت: علت دیگر که باعث شد من هم با نظر دوستان همراه شوم، این بود که آقای نیک‌نژاد عنوان می‌کرد بخشی از سرمایه فیلم از سوی خارج از کشور تامین می‌شود اما هیچ‌گاه مشخص نشد طرف ما چه کسی است و با چه شرایطی می‌خواهد سرمایه‌گذاری کند. هیچ‌گاه برای ما به شکل شفاف مشخص نشد که چه کمپانی یا فردی سرمایه‌گذار خارجی پروژه خواهد بود.
حسین‌نژاد در ادامه توضیح داد: برای تهیه‌کننده سینما مهم است که وقتی در تولید یک کار مشترک قرار می‌گیرد باید ضوابط و قواعد تجارت سینما به آن توجه شود و از آن مهم‌تر این که تعهدات طرفین باید مشخص شود. این که چگونه این شراکت در فرآیند ساخت فیلم عملی می‌شود. تمام این دغدغه‌ها به توافق و قراردادی بین تهیه‌کنندگان ایرانی و غیرایرانی منجر می‌شود و در چارچوب کار قرار می‌گیرد، اما متاسفانه این مسایل هیچ‌گاه برای من به عنوان تهیه‌کننده شفاف نشد.
وی در پاسخ به این سوال که هیچ‌گاه شما به عنوان تهیه‌کننده ایرانی با سرمایه‌گذار خارجی روبرو نشدید، گفت: نه خیر و همیشه در این خصوص مواردی در ابهام به اطلاع ما می‌رسید همچنین بعضی وقت‌ها هم اخبار ضد و نقیضی برای همکاری با پروژه به ما گفته می‌شد که صلاح نیست در حال حاضر مطرح کنم.
* چرا دولت باید روی پروژه سرمایه‌گذاری کند؟
تهیه‌کننده «طهران، تهران» در ادامه گفت: در حال حاضر نیز ضد و نقیض درباره این پروژه زیاد است. ابتدا می‌گویند پروژه با 5 میلیارد تومان ساخته می‌شود، بعد می‌گویند 5 میلیون دلار یعنی حدود 10 میلیارد تومان. بعد درباره سرمایه‌گذاری ایرانی و دولتی آن صحبت می‌شود، در حالی که پیش از این قرار بود بخش خصوصی سرمایه‌گذاری کند و دولت قرار بود بر هویت ایرانی بودن فیلم نظارت داشته باشد. من به این مسایل حساس هستم، مشورت می‌کردم با معاونت سینمایی و دیگران در دولت، زیرا پروژه حساسی بود و باید همه موارد و در هر مرحله درست پیش برود.
وی در پاسخ به این سوال که فیلمنامه را خوانده بودید یا خیر، گفت: من فیلمنامه اولیه را خوانده بودم و قرار بود روی آن بیشتر کار شود اما به عقیده من چارچوب اصلی فیلمنامه قابل قبول بود.
* برآورد فیلم به صورت شفاف نیست
وی در ادامه گفت: متاسفانه در حال حاضر بودجه پروژه هنوز به صورت شفاف برآورد نشده است. برآوردی که شده معلوم نیست چقدر حقیقی باشد. اگر تهیه‌کننده آشنا باشد تمام جزئیات کار را می‌داند و می‌تواند روی تمام برآورد نظر دقیق و کارشناسی ارایه دهد. چرا باید روی این فیلم دولت سرمایه‌گذاری کند، در حالی که فیلم اگر قرار است جذاب باشد و ظرفیت بازگشت سرمایه داشته باشد، بخش خصوصی باید در این حوزه وارد شود، بهتر است دولت بر ضوابط و قواعدی که باید رعایت شود نظارت داشته باشد تا فیلم با ارزش‌های ما تقابل نداشته باشد، نه این که سرمایه‌گذاری کند. اگر قرار است فیلمی تجاری ساخته شود و قرار است سرمایه‌اش در سطح بین‌المللی بازگشت داشته باشد بهتر است بخش خصوصی این کار را انجام دهد.
* هزینه فیلم با حضور بازیگران خارجی 20 تا 25 میلیون دلار خواهد بود
نویسنده «براده‌های خورشید» در ادامه درباره بازیگرانی که نام آن‌ها در مطبوعات عنوان شده است، توضیح داد: دستمزد «جورج کلونی» نزدیک به 20 میلیون دلار است یا بازیگران دیگر که نام‌شان ذکر شده است. اگر در پروژه حضور پیدا کنند دیگر پروژه در این حد و اندازه نخواهد بود و بودجه آن باید 20 تا 25 میلیون دلار به بالا هزینه شود. متاسفانه نظراتی که اعلام می‌شود کارشناسی شده و دقیق نیست. و اینجاست که قضیه را حساس می‌کند و این شائبه را ایجاد می‌کند که این پروژه نیز مانند دیگر پروژه‌هایی که در این خصوص سرمایه‌گذاری شده است به نتیجه نرسد و انتظاراتی که می‌رفت را برآورده نکند و باعث بدنامی و خفت و خواری ضعف مدیریتی در سینمای ایران باشد.
* ناآگاهی مدیران سینمایی از ظرفیت بین‌المللی سینما
وی در ادامه گفت: در مجموع در مقطع کنونی پرداختن به این پروژه مشکوک به نظر می‌رسد. چیزهایی که گفته می‌شود و ما خواندیم با فرآیند فیلمسازی شفاف، حرفه‌ای و دقیق باید رعایت شود که در آن دیده نمی‌شود و این نشان می‌دهد دوستان با ماهیت کاری که قصد انجام آن را دارند آشنا نیستند و به همین دلیل مشکوک است. متاسفانه مدیران سینمایی که در حال حاضر سکان سینما را بردست گرفته‌اند تاکنون درباره پروژه‌های مختلف تجربه خوشایندی را برای سینمای ایران رقم نزدند و با اعلام ظرفیت بین‌المللی پروژه‌ها حساسیت‌هایی را ایجاد کردند اما نه در ایران و نه در کشورهای دیگر موفق عمل نکردند و این نشان می‌دهد این دوستان ظرفیت بین‌المللی فیلم‌ها را نمی‌شناسند و ذهنیت‌هایشان درباره کارهای بین‌المللی غلط بوده است.
وی در ادامه به برآورد فیلم در سال 85 اشاره کرد و گفت: در آن زمان دو سرمایه‌گذار ایرانی که هر دو یک شرکت داشتند قرار بود سرمایه بخش ایرانی را تقبل کنند. برآورد ما حدود 3 میلیون دلار بود. البته دوستان سرمایه‌گذار اعتماد کامل به من داشتند زیرا می‌‌دانستند که من از سرمایه آن‌ها حفاظت خواهم کرد و اگر جایی برای سرمایه آن‌ها خطری ایجاد می‌شود من به آن‌ها گوشزد خواهم کرد تا سرمایه آن‌ها به خطر نیافتد. تهیه‌کننده یکی از تعهداتش این است که اعتماد سرمایه‌گذار را جلب کند، اگر تشخیص داد ممکن است سرمایه او به خطر بیفتد و به نتیجه نرسد موظف است اعلام کند. حتی سرمایه‌گذاران حاضر بودند پیش قسط هم بدهند اما من گفتم باید شرایط خوبی برای ساخت فیلم مهیا شود، بعد سرمایه‌گذاری صورت گیرد.
وی در خاتمه افزود: ای کاش دوستان قبل از آنکه پروژه تولید فیلم را پی بگیرند، در رابطه با انجام کار با تهیه‌کننده قبلی مشورت می‌کردند و دلایل انجام نشدن این پروژه را می‌پرسیدند اما متاسفانه مدیران خود را از هرگونه مشورت مستغنی می‌دانند.
