یک دیپلمات سابق در ارزیابی خود از عملکرد دستگاه دیپلماسی دولت سیزدهم، بیان می‌کند که دولت سیزدهم اساسا دیپلماسی ندارد که بخواهیم آن را ارزیابی کنیم. می‌توان ادعا کرد که دستگاه دیپلماسی ما به یک عنصر کاملا منفعل و خنثی تبدیل شده است.
جاوید قربان‌اوغلی در گفت و گو با «انتخاب» درباره ارزیابی خود از دیپلماسی دولت سیزدهم، با توجه به تمام تحولات رخ داده در این مدت، بیان کرد: «به باور من دولت سیزدهم اساسا دیپلماسی ندارد که بخواهیم آن را ارزیابی کنیم. دیپلماسی دولت کاملا فشل است. به عنوان مثال قضیه چین را نگاه کنید؛ جایگاه دیپلماسی ما کجا بوده است؟ با چین چه کار کردیم که با کشورهای شورای همکاری خلیج فارس چنین بیانیه‌ای را داد؟ فارغ از اینکه چه قدر مسائل دیگر تاثیر داشته است اما بالاخره دیپلماسی ما باید پاسخگو باشد. یا در قضیه اوکراین به باور من دیپلماسی ما مفقود است و هیچ وقعی هم به دستگاه دیپلماسی ما نمی‌گذارند و محلی از اعراب ندارد.»
این دیپلمات بازنشسته افزود: «به باور من اگر غیر از نخبگان و تحلیلگران، به سراغ افکار عمومی هم بروید، می‌گویند ما چیزی به نام دیپلماسی در عرصه بین‌المللی و منطقه‌ای نداریم. می‌توان ادعا کرد که دستگاه دیپلماسی ما به یک عنصر کاملا منفعل و خنثی تبدیل شده است.»
قربان اوغلی همچنین در خصوص مذاکرات احیای برجام در دولت سیزدهم، گفت: «در قضیه برجام دیپلماسی ما کجا بود؟ همه انتظارات و مطالبات کشور و مردم این بود که بالاخره مذاکرات دولت آقای روحانی و پنج دور مذاکرات آقای عراقچی، به یک نتیجه‌ای رسیده بود اما آمدند و مطالبات دیگری را مطرح کردند که پس از 9 دور مذاکره به یک بن‌بست کامل رسیدیم.»
وی همچنین درخصوص دیپلماسی منطقه‌ای، ایران بیان کرد: «در مسئله کشورهای منطقه و همسایگان ما کجا قرار داریم؟ بدترین رابطه را با همسایگان داریم که نمونه‌اش را در عربستان و ارتباط با چین دیدیم. یا در مسئله حقوق بشر، شورای حقوق زنان و.. به نظر من دیپلماسی در دولت آقای رئیسی کلا کنار گذاشته شده است و جایگاه و اعتباری در سطح کشور، منطقه و بین‌الملل ندارد. آنقدر عناصر دست چندم، مسئولیت‌های ستادی را بر عهده گرفته‌اند که فاقد توانمندی‌های دیپلماتیک لازم برای رویارویی با این شرایط بغرنج و پیچیده بین‌المللی که علیه ما به وجود آمده، هستند.»
وی ادامه داد: «نظرات و دیدگاه‌های تمام کارشناسان را که می‌خوانم، می‌گویند که دستگاه دیپلماسی ما اگر هم بخواهد، به دلیل فقدان نیروهای کارکشته و توانمند نمی‌تواند از پس این شرایط بربیاد. چراکه بالاخره مبارزه دیپلماتیک نیازمند ابزارهای خودش است و یکی از ابزارهایش افراد و نیروهای انسانی هستند که از عهده آن کار بر می‌آیند. مانند یک مسابقه‌ای می‌ماند که چنانچه طرف مقابل قدرتر از شما باشد، خود به خود صحنه را واگذار خواهید کرد. دیپلماسی ما با این آدم‌هایی که دارد، حتی اگر از یک استقلال نسبی هم برخوردار باشد، باتوجه به این شاکله‌ای که در آن وجود دارد و با توجه به دیپلمات‌هایی که در سفارتخانه‌ها و داخل کشور هستند، عملا هیچ کاری از دستش بر نمی‌آید. اگر نظرسنجی هم صورت گیرد به باور من اکثر صاحب‌نظران این ادعا را تایید خواهند کرد.»
