القدس العربی نوشت: بین «حل سیاسی» با صیغه ترکی و «حل ملّی» با ترکیب روسی، که در نشست سوچی مطرح شد، تفصیلهای بسیاری نهفته است، نشستی که نتیجه آن بوضوح نشان می دهد آمریکا در هیچ یک از بندهای توافق سوچی مطرح نیست.
به گزارش «انتخاب»، هر چه تحلیلگران در ابزارهای انتقال به مرحله بعدی نشست و سکوت ایران در حضور دوربینها، دقت می کنند، صحنه سوچی در عرف دیپلماسی پیچیده تر می شود.
این سکوت ایرانی طرف ترکی را نگران کرده است، با اینکه همتای روسی اش تلاش می کند به ترکیه در مورد التزام به توافق اطمینان بدهد. با این حال، طرف ترکی بر این عقیده است که هر گونه توافقی با روحانی صورت بگیرد، فایده چندانی نخواهد داشت.
در مقابل، مسکو تاکید کرد که به موسسات امنیتی خود ابلاغ کرده است تا اتفاقات غافلگیر کننده‌ای صورت نگیرد.
طی این نشست، مسکو از عبارت «صلح ملی فراگیر» استفاده کرده و در مورد شخصیتهایی صحبت کرد که به حکم جایگاه قبیله ای و اجتماعی شان می توانند در کنفرانس صلح شرکت کنند، البته در صورتی که در درگیریهای نظامی و بحران سوریه نقشی نداشته باشند. در ادامه پوتین از ضرورت حضور نمایندگانی برای تمام اقوام حاضر در سوریه سخن گفت، که از آن میان ارمنیها، ترکمانها، کردها، عشایر سنی جنوب، دروزیها، شیعه و علوی ها هستند.
هیئت ایرانی در جریان طرح این مسائل صحبتی نکرد، به نحوی که نارضایتی اش مشخص می شد؛ اما از مخالفت کلامی خودداری کرد تا در زمانی که هیئت ترکی با مفهوم صلح فراگیر موافقت کرده است، ایران متهم به کارشکنی در این جریان نشود.
ترکیه با این دو شرط راه حل پوتین را پذیرفت: اول اینکه روسیه ضمانت بدهد نیروهای حمایت کردی و هیچ یک از گروههای کردی سوری نزدیک به کردها در نشست آتی نماینده ای نداشته باشند.
و شرط دوم: نشست صلح در هیچ حالتی، جایگزینی برای کنفرانس های ژنو و پایه هایی که مشروعیت بین المللی برای راه حل سیاسی بحران سوریه مطرح کرده است، نباشد. به بیان دیگر، نشست صلح ملی، با استناد به مقررات ژنو و تصمیمات بین المللی حاصل از آن، برگزار شود.
