به گزارش سرویس سیاسی «انتخاب»، پیش از این برخی رسانه های نزدیک به عارف ادعا کرده بودند که به روحانی پیشنهاد شده است که عارف به عنوان وزیر علوم دولت دوازدهم مشغول به فعالیت شود. همچنین گفته می شود عارف دو روز قبل با روحانی جلسه ای در مورد کابینه داشته که پس از آن، رویکرد عارف نسبت به روحانی دچار تغییراتی شده است.
عارف در ادامه سخنانش در «نشست هماندیشی شورای عالی سیاستگذاری اصلاحطلبان»، گفته است: در انتخابات اردیبهشت هیچ شکی نیست که پیروزی روحانی مدیون اصلاحطلبان است. خواهش ما در آستانه تشکیل دولت دوازدهم همراهی و هماهنگی با فراکسیون امید است .
جالب اینجاست که هرگاه عارف «انتظارات خود از روحانی» در مورد کابینه اینده را مطرح می کند، تاکید می کند که به دنبال «سهم خواهی نیستم»! اینجا نیز در ادامه می گوید: هیچ سهمخواهی نخواهیم داشت.
وی در عین حال گفت: انتظارمان از روحانی این است با شورای عالی اصلاحطلبان مشورت کند.
«آقاي عارف به سختي كنار رفت و حاضر نشد كه گفتوگويي انجام دهد. حتي حاضر نشد در اعلام انصرافش از آقاي روحاني حمايت كند...نميخواهم كالبدشكافي كنم. لازم است بگويم حتي رفتار دكتر عارف هم در زماني كه انصراف داد رفتار تعاملي نبود».
فارغ از محتوای شگفت انگیز این «نگرانی القا شده» و بازی سازی منحصر به فرد «مهندسان لیست» در مدیریت «رییس دولت اصلاحات» (طبق ادعای خودشان)، آیا طرح این بحث که 6 روز زمان برای «مجاب» کردن صرف شده، توهین به ايشان نیست؟ اگر قرار بر «مجاب» شدن بود، آیا این موضوع ظرف چند دقیقه یا در نهایت، یکی دو جلسه امکانپذیر نبود؟ می خواهید باور کنیم که کسی چون رهبر اصلاحات که 8 سال رییس جمهور بوده و سالها در مراتب و پست های مهم و حساسی بوده،درک و فهم حضرات را نداشته و این جماعت (که جملگی در شمار نیروهای بعضاً میان رده دولت او بوده اند) تصمیمی بهتر از او می گیرند؟ یا صلاح جریان اصلاحات و منافع مردم را بهتر از او می دانند؟!