دولت پرتغال کشورش را به فروش گذاشت

روزنامه ها گزارش دادند:ˈپرتغال به فروش می رسدˈ زیرا دولت این کشور بحران زده اقتصادی جنوب غربی اروپا ظرف چند روز آینده شرکت هواپیمایی ملی‌ کشور، تمامی فرودگاه‌ها ، شبکه رادیو و تلویزیون ملی‌ و کارخانه‌ کشتی سازی خود را خواهد فروخت .

به گزارش انتخاب به نقل از ایرنا، روزنامه های پرتغالی با نگاهی بدبینانه این خبر را منتشر کرده اند زیرا همچون سایر شهروندان کشورشان شاهد هستند با وجود ریاضتهای گسترده دولت در خدمات عمومی، افزایش فشارهای اقتصادی بر مردم و دریافت یک ماه حقوق سالانه آنان تحت عنوان مالیات، با حیرت و تاسف هر روز بخش تازه ای از کشور به خارجی ها فروخته می شود.

فروش کشور پرتغال در واقع از سال گذشته با خریداری شرکت ملی‌ برق این کشور جنوب غربی اروپا به ارزش دو میلیارد و 700 میلیون یورو از سو‌ی‌ شرکت چینی‌ سازنده ˈسد سه درهˈ در چین آغاز شد.

روزنامه ˈال پاییسˈ اسپانیا در گزارشی در این زمینه نوشت: شرکت چینی‌، با خرید شرکت برق پرتغال پایگاهی را در اختیار گرفته است که حضور آن را در جنوب غربی اروپا و منطقه امریکای لاتین تضمین می کند. در مقابل آن، دولت پرتغال نیز که غرق در بحران و بدهی است، توانست بخشی از بدهی خود را بپردازد.

به نوشته این روزنامه، همه این عملیات ها از قبل برنامه ریزی شده بود؛ یعنی درست از همان ماه آوریل سال گذشته که دولت قبلی‌ به ریاست ˈخوسه سوکراتسˈ نخست وزیر سوسیالیست کشور برای جلوگیری از ورشکستگی پرتغال، تقاضای کمک نجات مالی‌ به مبلغ 78 میلیارد یورو کرد و همان زمان به تروییکای اعطاکننده این کمک شامل بانک مرکزی اروپا، اتحادیه اروپا و صندوق بین المللی پول تعهد داد که یکی‌ از اقدامات کشور برای بازپرداخت این بدهی، فروش یا خصوصی سازی شرکت های دولتی خواهد بود.

با نزدیک شدن پایان سال میلادی، حالا این روند سرعت گرفته است، هرچند رسانه ها گزارش دادند دولت پرتغال روز گذشته تنها پیشنهادی را که برای خرید شرکت هواپیمایی خود از سوی ˈژرمن افروموویچˈ، یک سرمایه دار کلمبیایی - برزیلی به مبلغ 350 میلیون یورو داشت، پس از بررسی آن در نشست هیأت وزیران رد کرده است.

دولت گفت: قیمتی که سرمایه دار مذکور برای خرید شرکت هواپیمایی ملی پرتغال پیشنهاد کرده بود به مبلغ موردنظر نظر ما نزدیک بود اما چون به برخی‌ از شرایط ما عمل نمی‌ شد، تصمیم گرفتیم از فروش آن خودداری کنیم.

کارشناسان می گویند اگرچه شرکت ملی هواپیمایی معمولا همچون یک جواهر برای کشورها به شمار می رود، اما این برداشت در مورد پرتغال درست نیست چون شرکت هواپیمایی آن موسوم به ˈتاپˈ اکنون مبلغ یک میلیارد و 200 میلیون یورو بدهی دارد و فروش آن به قیمت 350 میلیون یورو همچون دادن یک صدقه به دولت است.

ال پاییس در این باره نوشت: افروموویچ رییس کمپانی ˈسینرجیˈ است که 20 شرکت با مبلغ پنج میلیارد یورو درآمد سالانه و 30 هزار کارمند را در اختیار دارد و برخی‌ از شرکت های هواپیمایی نظیر شرکت ˈآویانکاˈ نیز وابسته به آن است.

بر اساس این گزارش، منابع پرتغالی گفته اند که افروموویچ گفته بود علاوه بر خرید شرکت هواپیمایی تاپ به مبلغ 315 میلیون یورو حاضر است 36 میلیون یورو نیز به خزانه دولت پرتغال واریز کند، اما دولت می گوید او باید مسئولیت پرداخت بدهی های قبلی آن را نیز بر عهده بگیرد.

کارشناسان می گویند اگرچه آفروموویچ با چنین خریدی از نظر ظاهر، صاحب یک شرکت هواپیمایی ورشکسته می شد اما از دیدگاه راهبردی، شرکت هواپیمایی پرتغال پایگاه بسیار خوبی‌ برای دسترسی به بازارهای اروپایی و آسیایی است.

اما در حالی که هنوز پرونده فروش این شرکت بسته نشده است، دولت پرتغال در نشست هفته آینده خود، پیشنهادهای چهار گروه فرانسوی ، آلمانی ، برزیلی و آرژانتینی را برای خرید جواز بهره برداری از فرودگاه های این کشور اروپایی به مبلغ بیش از دو میلیارد و 500 میلیون یورو بررسی خواهد کرد.

بنا به گزارشها، فرودگاههای یادشده بدهی ندارند و برای واگذاری آنها، مساله حاکمیت ملی‌ نیز مطرح نیست. از سویی، دولت پرتغال نیاز فوری به پول دارد و از سوی دیگر، مدیریت 10 فرودگاه پرتغال برای سرمایه داران خارجی یک تجارت بسیار خوب تلقی می شود. به همین دلیل، گروه فرانسوی ˈوینچیˈ گفته است حاضر است مبلغی نزدیک به سه میلیارد یورو برای این کار بدهد.

با این حال، برنده این مناقصه را هفته آینده دولت پرتغال معرفی خواهد کرد.

دولت پرتغال همچنین ظرف 10 روز آینده شرکت کشتی سازی ˈویانا دو کاستلوˈ که دارای 630 کارگر و 250 میلیون یورو بدهی است، به مبلغی کمتر از 10 میلیون یورو خواهد فروخت. در این زمینه دو گروه روسی و برزیلی خواستار خرید آن هستند و یکی‌ از این دو به عنوان برنده مناقصه معرفی خواهد شد.

به گفته منابع خبری پرتغال، دولت این کشور اروپایی در هفته های آینده باید عملیات حساس دیگری را نیز مورد بررسی قرار دهد که مهمترین آن، خصوصی سازی رادیو و تلویزیون ملی‌ پرتغال است.

در طول ماه های اخیر صحبت های بسیاری از چندین گزینه از جمله فروش یکی از دو شبکه ملی‌ پرتغال به یک شبکه خصوصی دیگر، فروش 49 درصد سهام آن به گروهی دیگر و یا سازماندهی دوباره و کامل سازمان رادیو و تلویزیون پرتغال مبتنی بر کاهش حجم و اخراج بسیاری از کارمندان آن مطرح بوده اما دولت هنوز در این زمینه به تصمیم نهایی نرسیده است.

روزنامه ˈاکسپرسوˈ چاپ لیسبون پایتخت پرتغال روز شنبه گذشته در این باره نوشته بود: کسانی که به دنبال خصوصی سازی تلویزیون هستند، می گویند با فروش آن دولت نخواهد توانست بیش از 20 میلیون یورو از این محل کاسبی کند اما در عوض، جلوی افزایش بدهی هایش از این ناحیه گرفته خواهد شد.

به نوشته این روزنامه، در 10 سال اخیر رادیو و تلویزیون پرتغال مبلغ یک میلیارد یورو پول از دولت دریافت کرده است.

از میان خریداران خارجی، گروه ˈنیو شولدˈ متعلق به کشور افریقایی آنگولا که همچون برزیل زمانی مستعمره پرتغال بود و اکنون هفته نامه پرتغالی ˈسولˈ را در اختیار دارد، هفته جاری با صدور اطلاعیه ای اعلام کرد که مشتاق خریدن رادیو و تلویزیون پرتغال است.

با اوضاعی که اکنون کشورهای بحران زده اروپایی دارند، به نظر می رسد تاریخ به گونه ای دیگر در حال ورق خوردن است. اسپانیا و پرتغال که روزگاری از فرط فقر و بدبختی و با تکیه بر نیروی نظامی و بادبانی خود به کشورهای قاره امریکا و افریقا یورش بردند تا با استعمار این کشورها به مدت چندین قرن، سرمایه های آنان را غارت کنند، بار دیگر محتاج آنها شده اند اما این بار، برای رهایی خود از وضعیت اسفبار اقتصادی کنونی، دست یاری به سوی مستعمرات پیشین دراز کرده اند.

تفاوت بزرگ این دو برهه تاریخی در همین نکته نهفته است. کشورهای غربی در قرنهای پانزدهم و شانزدهم میلادی در هیبت کشورهایی قدرتمند و با تکیه بر نیروی نظامی در کشورهای مستعمره حضور یافته و به اشغال کشورها و چپاول ملتهای آن پرداختند و همزمان، فرهنگ، دین و آداب و اندیشه های خود را بر آنان تحمیل کردند، اما حالا پس از پنج قرن به آنها التماس می کنند تا در کشورهای غربی حاضر شوند و با خرید شرکتها و بخشهای بزرگ کشور، آنان را از ورطه فقر و بدبختی و بدهی نجات دهند.

آنگولا، شاهد بارز این تحول تاریخی است. کشوری افریقایی که تا 40 سال پیش یکی‌ از مستعمره های ‌ پرتغال بود و تا دیروز این کشور غربی همچنان به چشم برده و مستعمره خود به آن نگاه می کرد، حالا می خواهد شبکه رادیویی و تلویزیونی کشور اشغالگر قبلی‌ خود را در اختیار بگیرد تا مدیریت افکار عمومی آن را در دست داشته باشد.