سرویس تاریخ «انتخاب»: اسدالله علم (۱ مرداد ۱۲۹۸ بیرجند – ۲۵ فروردین ۱۳۵۷ نیویورک)، یکی از مهم‌ترین چهره‌های سیاسی دوران محمدرضا شاه، وزیر دربار از ۱۳۴۵ تا ۱۳۵۶ و نخست‌وزیر ایران از سال ۱۳۴۱ تا ۱۳۴۲ بود.
«انتخاب» هر شب یادداشت های روزنوشت علم را منتشر می کند.
۲۲ تیر ۱۳۴۹: ساعت ۸ صبح سفیر انگلیس را خواسته بودم، دیدنم آمد. اوامر شاهنشاه را به ترتیب پائین به او ابلاغ کردم:
برای مسائل خلیج فارس، البته مذاکرات ما با وزیر خارجه انگلیس در بروکسل بسیار خوب بود، ولی تا عملاً حسن نیت خودتان را نشان ندهید، ما نمی توانیم این تعارفات را قبول بکنیم؛
موضوع جزایر باید هرچه زودتر حل شود، خود شما حضور داشتید که من به وزیر خارجه چه گفتم؛
هر عمل مشترک را در خلیج فارس، بسته به حل مسأله جزایر [میدانم] و حرف آخر من هم این است که اگر شما عملی نکردید، من آن جا را به زور اشغال خواهم کرد.
سفیر در جواب گفت: من هم به اهمیت موضوع برای ایران وارد هستم، اما [شاهنشاه] فکر نمی کنند اگر آن جا را به زور بگیرید، وضع ممتازی که برای ایران در خلیج فارس پیدا شده از بین برود؟ - منظورش بعد از حل قضیه بحرین است، که ما نشان دادیم اهل منطق هستیم، نه زورگویی. گفتم: هرچه باشد در ایران هم افکار عمومی هست، ما که نمی توانیم دائماً بازنده باشیم. من از جهت وزیر دربار که حافظ منافع رژیم است، به شاهنشاه مشورتاً عرض خواهم کرد اگر انگلیس ها عملی نکردند به زور متوسل شوند. گور پدر هرچه عرب است. حرف من چون خیلی جدی و صمیمانه بود، واقعاً در او اثر گذاشت. جریان را فردا صبح به شاهنشاه عرض [خواهم کرد.]
یادداشت‌های اسدالله علم: امشب فکری به خاطرم رسید. شاهنشاه عملاً اسیر دستِ گارد محافظ خود است. باید فکر بکنم، دسته دیگری که بتواند عملاً دسته کوچکی از افراد گارد را خنثی بکند به وجود بیاورم. این فکر عمیقاً مرا مشغول داشته است.
