سرویس تاریخ «انتخاب»: انتشار کتاب «خاطرات و تاملات در زندان شاه» پس از چهل و سه قسمت پایان یافت. به جای این کتاب از این پس کتاب «داد بی داد» اثر ویدا حاجبی، به صورت روزانه منتشر خواهد شد.
داد بی داد یکی از مهمترین کتاب‌های تاریخ فعالیت‌های سیاسی زنان در سال‌های قبل از انقلاب است. این کتاب توسط ویدا حاجبی جمع آورده شده است. ویژگی کتاب در این است که خاطره و برداشت یک نفر نیست، بلکه در برگیرنده‌ی تجربه‌های ۳۷ تن از زندانیان و تعدادی از خانواده‌های آنان است، با افکار سیاسی گوناگون و دیدگاه‌های متفاوت، که در روایت‌های خود باز می‌گویند.
جلد اول با دستگیری سه زن در آغاز مبارزهی مسلحانه در تابستان ۱۳۵۰ شروع میشود و با آزادی دو زندانی در اوایل سال ۵۴ پایان مییابد. جلد دوم از اوایل سال ۵۴، با سیاست‌های جدید رژیم شاه پس از اعلام حزب رستأخیر، و بازتاب آن در برخورد با مبارزین و زندانیان آغاز میشود و تا آخرین روز‌های سر نگونی آن رژیم ادامه دارد.اهمیت جلد دوم، بیان شرایط خاص زندان‌های زمان شاه پس از تغییر ایدئولوژی مجاهدین خلق و شرایط زندان‌ها در این دوره از زاویه دید زنان است.
ویدا حاجبی تبریزی (زاده ۱۳۱۴ – درگذشته ۱۳۹۵) از چریک‌های بهنام ایرانی بود که از کوبا و ونزوئلا تا لیبی آموزش‌های چریکی دیده بود. وی سال‌های ۱۳۵۱ تا ۱۳۵۷ را در زندان سپری کرد. حاجبی در سال ۱۳۵۶ از سوی سازمان عفو بینالملل به عنوان «زندانی سال» شناخته شد. وی از با نفوذترین زنان مارکسیست در جهان بود که با فیدل کاسترو هم روابط نزدیکی داشت و حتی در هاوانا با او دیدار کرد. او در ایران با سازمان چریک‌های فدایی خلق مرتبط بود.
یک روز موسی خیابانی پیش من آمد و گفت: محمد، ملاقات می‌روی، بــه همسرت در مورد جدایی از سازمان چیزی نگو، یکه خوردم احساس کردم کسی بی ادبانه و بی اجازه وارد حریم خصوصی‌ام میشود، به او گفتم یعنی من حق ندارم با زن خودم حرف بزنم؟ گفت نه تو چون عضو تشکیلات بودی و حالا مسأله، داری نباید با زنت درباره این مسائل صحبت کنی به او گفتم یعنی رابطه من و زنم باید تابع تشکیلات باشد؟ گفت تو برای خودت توی زندان زنان سمپات طرفدار درست می‌کنی ما نمی‌گذاریم تو سمپات درست کنی چون اگر بگویی آن‌ها به طرف تو می‌آیند.
