سرویس تاریخ «انتخاب»: اسدالله علم (۱ مرداد ۱۲۹۸ بیرجند – ۲۵ فروردین ۱۳۵۷ نیویورک)، یکی از مهم‌ترین چهره‌های سیاسی دوران محمدرضا شاه، وزیر دربار از ۱۳۴۵ تا ۱۳۵۶ و نخست‌وزیر ایران از سال ۱۳۴۱ تا ۱۳۴۲ بود.
«انتخاب» هر شب یادداشت های روزنوشت علم را منتشر می کند.
۲۱ اردیبهشت ۱۳۴۹: صبح به کارهای جاری گذشت. ناهار را با عجله.... خوردم و بعد به فرودگاه رفتم، که شاهنشاه تشریف می‌آوردند. ساعت سه وارد شدند، حالشان الحمدالله خوب بود. در رکابشان با هلیکوپتر به نیاوران آمدیم. شهبانو پای هلیکوپتر بودند و معذرت خواستند که به فرودگاه نیامده‌اند. شاهنشاه نیم ساعتی با والا حضرت همایونی و بچه ها بازی کردند. فرمودند: ماشاء الله ولیعهد قد کشیده و مرد بزرگی شده است.
بعد من شرفیاب شدم. کارهای این چند روز را عرض کردم. دو ساعت طول کشید. شاهنشاه قدری از وضع بد و نامطلوب ترکیه حکایت فرمودند. ... عرض کردم: عده‌ای از کردهای نقشبندی حاضر شده اند به عنوان فراری از ایران بروند، [و پس از این که بختیار آنان را پذیرفت] او را بکشند. فرمودند: قبلاً این کار را کرده ایم و الان چند نفر از همین اشخاص در خانه او هستند، ولی نمیتوانند کاری بکنند: از این که شاهنشاه این قدر به من اعتماد دارند، بر خود بالیدم. فرمودند: به هر صورت امتحان عیبی ندارد .
سر شام نرفتم، در منزل ماندم و اوامر شاهنشاه را که مفصل بود به وزارتخانه های مختلف ابلاغ کردم. چشمم باز درد گرفت.
یادداشت‌های اسدالله علم: شورای امنیت به اتفاق آراء میل مردم بحرین را در داشتن استقلال کامل تصویب کرد. نماینده ایران هم فوری آن را پذیرفت خنده ام گرفته بود؛ گوینده رادیوی تهران طوری با غرور این خبر را می‌خواند که گویی بحرین را فتح کرده‌ایم. ولی این خنده به آن معنی نیست که من با این کار مخالفت دارم. شاید درباره طرز اجرای آن یا در اصل مطلب که همه اقلیت‌های ایرانی در همه شیخ نشینها به رسمیت شناخته بشوند.... حرف داشته باشم ولی حال که آن نشد با این راه حل موافق هستم. غیر از این نمی شد.
