مطالعه‌ای جدید نشان می‌دهد که تأثیر ژنتیک بر طول عمر انسان‌ها از عادات غذایی بیشتر است. این تحقیق که بر روی موش‌ها انجام شده، نتایج جالبی درباره نقش رژیم غذایی در افزایش عمر ارائه می‌دهد.
در پژوهشی که در مجله «نیچر» منتشر شده، محققان به بررسی تأثیرات پنج نوع رژیم غذایی مختلف بر روی نزدیک به ۱۰۰۰ موش با ویژگی‌های ژنتیکی متفاوت پرداخته‌اند. به گفته «گرت چرچیل»، سرپرست این تحقیق در موسسه زیست پزشکی جکسون، در حالی که رژیم غذایی می‌تواند بر طول عمر تأثیرگذار باشد، عوامل ژنتیکی نقش کلیدی‌تری در این زمینه ایفا می‌کنند.
پنج شیوه تغذیه‌ای که مورد آزمایش قرار گرفت شامل موارد زیر بود:
تغذیه به دلخواه هر روز
مصرف ۶۰ درصد از کالری پایه در روز
مصرف ۸۰ درصد از کالری پایه در روز
روزه متناوب با یک روز بدون غذا در هفته
روزه متناوب با دو روز پیاپی بدون غذا در هفته
نتایج نشان می‌دهد که موش‌هایی که رژیم غذایی نامحدود داشتند، به طور میانگین ۲۵ ماه عمر کردند. موش‌های پیرو رژیم روزه متناوب ۲۸ ماه عمر کردند و موش‌هایی که ۸۰ درصد از کالری پایه را دریافت می‌کردند، به تقریباً ۳۰ ماه رسیدند. جالب‌تر اینکه موش‌هایی که تنها ۶۰ درصد کالری مصرف می‌کردند، به طور میانگین ۳۴ ماه عمر کردند.
از سوی دیگر، موش‌هایی که کم‌ترین کالری را مصرف کردند، عمرشان بین چند ماه تا چهار سال و نیم متغیر بود. پژوهشگران دریافته‌اند که رژیم‌های کم‌کالری به‌طور کلی عمر موش‌ها را افزایش می‌دهند، بدون اینکه به میزان چربی یا قند خون آنها ارتباطی داشته باشد.
چرچیل بیان می‌کند که در حالی که محدودیت کالری به افزایش طول عمر کمک می‌کند، کاهش وزن ناشی از این محدودیت ممکن است برای سلامتی مضر باشد. او همچنین تأکید می‌کند که تاب‌آوری ژنتیکی، عاملی مهم در تعیین طول عمر است. موش‌هایی که در زمان کاهش کالری و استرس، وزن و سلامت سیستم ایمنی‌شان تغییر نکرد، عمر بیشتری داشتند.
پژوهش اخیر بر اهمیت سلامت سیستم ایمنی و ویژگی‌های ژنتیکی تأکید می‌کند و نشان می‌دهد که این عوامل بیش از قند، چربی، وزن و دمای بدن بر طول عمر تأثیرگذارند. در این راستا، متخصصان بر اهمیت ورزش و رژیم غذایی متعادل تأکید دارند و هشدار می‌دهند که کاهش شدید کالری برای همه افراد مناسب نیست و ممکن است به سوءتغذیه و مشکلات دیگر منجر شود.
