سرویس تاریخ «انتخاب»: برخیز و اول تو بکش: تاریخ مخفی ترور‌های هدفمند اسرائیل؛ کتابی است که در سال ۲۰۱۸ میلادی به قلم رونن برگمن نوشته شده‌است. این کتاب تاریخچه ترور‌های مخفی موساد است. نویسنده که خبرنگار روزنامه یدیعوت آحارانوت و از نویسندگان ارشد سابق بخش نظامی روزنامه «هاآرتص» است، از طریق مصاحبه با افراد مطلع و بررسی اسناد تلاش کرده‌است که تاریخچه‌ای از عملیات ترور مخفیانه اسرائیل را ارائه دهد. «انتخاب» روزانه بخش‌هایی از این کتاب را در ساعت 6 عصر منتشر خواهد کرد.
پس از آغاز انتفاضه؛ اسحاق رابین وزیر دفاع به ارتش دستور داد هر کمکی که موساد برای ترور ابوجهاد نیاز دارد؛ ارائه کند. لیپکین شاحاک رئیس، آمان هنوز متقاعد نشده بود که انجام چنین عملیات پیچیده و بزرگی ضروری است؛ اما متوجه شد اوضاع سیاسی تغییر کرده و اعتراض‌های خود را حداقل در مراحل طراحی و آموزش عملیات کنار گذاشت در همین حال ابوجهاد و عرفات تلاش کردند بر موج احساسات و همدردی جامعه بین‌الملل که انتفاضه ایجاد کرده بود سوار شوند. هم زمان آماده‌سازی‌های پنهانی برای حمله به منزل ابوجهاد در تونس در حال انجام بود. او و عرفات عملیات پنهانی خودشان را آغاز کردند؛ یک اقدام زیرکانه در حوزه روابط عمومی آن‌ها این عملیات را کشتی بازگشت نامیدند ایده این عملیات فرستادن یک کشتی به حیفا با صدوسی و پنج فلسطینی بیرون رانده شده از مناطق تحت کنترل اسرائیل همراه تعداد زیادی روزنامه‌نگار و فیلم بردار بود تا این سفر دریایی و پایان دراماتیک آن را بتوانند پوشش دهند. سران فتح می‌خواستند سفر این کشتی بازگشت مشابه اکسودوس" باشد.
اکسودوس یک کشتی بخار معروف بود که سال ۱۹۴۷ مهاجران یهودی را غیر قانونی وارد فلسطین تحت قیمومیت بریتانیا می‌کرد. فتح تلاش کرد نقشه عملیات تا لحظه آخر مخفی بماند؛ اما موفق نشد و موساد سر بزنگاه از آن مطلع شد. فلسطینی‌ها یک کشتی در بندر پیرائوس یونان اجاره کرده بودند؛ اما مالکان کشتی پس از آن که اسرائیل به آن‌ها هشدار داد اگر اجازه دهند پروژه فلسطینی‌ها پیش برود؛ هرگز به این کشتی اجازه نخواهند داد در اسرائیل پهلو بگیرد، اجاره نامه را لغو کردند فتح در عوض یک قایق مسافربری ساخت ژاپن به نام سول پراین در قبرس به مبلغ ششصد هزار دلار خرید نشستی اضطراری در کابینه اسرائیل برای بحث درباره این موضوع برگزار شد و کابینه با انجام عملیات مشترکی بین موساد و ارتش برای جلوگیری از حرکت این کشتی از بندر لیماسول قبرس موافقت کرد یکی از وزرایی که در این جلسه حضور داشت می‌گوید امید می‌رفت با جلوگیری از انجام این عملیات و کشتن عوامل دخیل در آن موجی از ناامیدی میان رهبران فلسطینی ایجاد شود پوشش رسانه‌ای در مناطق اشغالی کاهش پیدا کند و ضربتی بر انگیزه ادامه انتفاضه باشد. »
صبح پانزدهم فوریه ۱۹۸۸؛ سه نفر از نیرو‌های، فتح که از سوی ابوجهاد برای ساماندهی سفر دریایی کشتی بازگشت به قبرس اعزام شده بودند، نزدیک هتل محل اقامتشان سوار خودرو شدند. روور و الی در خودرویی دیگر نشسته بودند و پس از ساعت‌ها رصد طاقت‌فرسا در حال تماشای آن‌ها بودند. چیزی نمانده بود که پلیس محلی آن‌ها را دستگیر کند وقتی آن سه فلسطینی سوار خودرو شدند و ماشین را روشن کردند؛ الی دکمه را فشار داد و یکی دیگر از بمب‌هایش منفجر شد و هرسه فلسطینی کشته شدند. هجده ساعت بعد؛ کماندو‌های نیروی دریایی به زیر کشتی سول پراین رفتند و یک مین دریایی کوچک روی بدنه آن کار گذاشتند مین منفجر شد و سوراخی در بدنه کشتی ایجاد و کشتی غرق شد سفر کشتی بازگشت پیش از آغاز به پایان رسید.
یوآب گالانت فرمانده کماندو‌های نیروی دریایی در حالی که ساعت سه صبح در آب‌های دریای سیاه به قایق موشک انداز، اسرائیلی که منتظرش بود می‌رفت؛: گفت گوش کنید تاریخ بازی‌های عجیبی دارد او به ماجرای سفر دریایی مادرش فروما اشاره کرد که سال‌ها پیش در کشتی واقعی اکسو دوس بود. چهاردهم مارس؛ کابینه امنیتی اسرائیل به ریاست نخست وزیر شامیر بار دیگر برای بحث درباره کشتن ابوجهاد جلسه داشتند اجازه نخست وزیران مختلف سابق مانند لوی اشکول گلدا مئیر و اسحاق رابین در زمان نخست وزیران دیگر اعتبار نداشت؛ حتی اگر آن فرد رئیس دولت بود اگر زمان زیادی گذشته بود؛ نیرو‌های امنیتی باید اجازه نامه را تجدید می‌کردند؛ چون ممکن بود شرایط سیاسی یا نظر نخست وزیر تغییر کرده باشد اجازه عملیات ترور هدفمند؛ حتی اگر قبلاً با آن موافقت شده بود باید درست پیش از انجام آن صادر می‌شد. یعنی لحظه‌ای که آمادگی کامل عملیاتی ایجاد شده بود.
ظاهراً آن طور که نوو می‌گوید شامیر می‌توانست با دستور مستقیم خودش کار ابوجهاد را یکسره کند؛ البته شامیر می‌دانست ابوجهاد یک هدف معمولی نیست و واکنش‌ها به حذف او می‌توانست غیر معمول باشد او تصمیم گرفت مسئولیت عملیات را به تنهایی نپذیرد و به همین دلیل مسأله ترور او را برای گرفتن تأیید به کابینه امنیتی فرستاد. حزب لیکود و حزب کارگر هر کدام پنج نماینده در این کابینه داشتند. شیمون پرز رئیس حزب کارگر و وزیر خارجه وقت اعلام کرد به شدت مخالف ترور ابوجهاد است. او بعد‌ها: گفت طبق اطلاعات من ابوجهاد یک میانه رو بود. من فکر کردم کشتن او عاقلانه نیست.
چهار عضو دیگر حزب کارگر شامل اسحاق رابین که پیش از این با ترور ابوجهاد موافقت کرده بود نگرانی خود را درباره محکومیت‌های بین‌المللی که ممکن بود اسرائیل را هدف بگیرد و همین طور خطری که سربازان اسرائیلی و نیرو‌های موساد را تهدید می‌کرد ابراز کردند در واقع آن‌ها هم مانند پرز به مخالفان ترور ابوجهاد ملحق شدند. شامیر و چهار نماینده دیگر حزب لیکود به ترور ابوجهاد رأی مثبت دادند. برابری آرا بدین معنا بود که عملیات انجام نخواهد شد.
