پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : 
سرویس تاریخ «انتخاب»: اسدالله علم (۱ مرداد ۱۲۹۸ بیرجند – ۲۵ فروردین ۱۳۵۷ نیویورک)، یکی از مهم‌ترین چهره‌های سیاسی دوران محمدرضا شاه، وزیر دربار از ۱۳۴۵ تا ۱۳۵۶ و نخست‌وزیر ایران از سال ۱۳۴۱ تا ۱۳۴۲ بود.
«انتخاب» هر شب یادداشت‌های روزنوشت علم را منتشر می‌کند.
یکشنبه ۲۸ دی ۱۳۴۸: صبح شرفیاب شدم. کارهای جاری در پیش بود ولی فکر شاهنشاه را مشوش یافتم، نفهمیدم چرا. ناهار شیخ شارجه شرفیاب بود، من هم سر ناهار بودم. جوان عرب روشنی است. اظهار عقاید درست می کرد. من جمله راجع به برنامه ریزی خیلی متقن و درست حرف می زد. باعث تعجب من شد. عصری [عباس] آرام وزیر خارجه سابق که مأمور مذاکره با آنهاست پیش من آمده بود. می گفت: همان طور که پیش بینی می کردیم مذاکره با این [شیخ] مشکل تر از مذاکره با شیخ رأس الخیمه است.
عصر سه نفر از وکلای محافظه کار مجلس عوام انگلیس پیش من آمدند. خیلی مضحک است که آقایان خیال می کنند اگر انتخابات را ببرند، می توانند به خلیج فارس و خاور دور برگردند - یعنی بعد از آن که در ۱۹۷۱ خارج شدند. به هر صورت چون شاهنشاه امر فرموده بودند، دو ساعت با آنها در خصوص همه مسائل خاورمیانه حرف زدم. من جمله گفتم بدبینان سیاست بر این عقیده اند که آمریکا و انگلیس لیبی را دودستی تقدیم ناصر کردند که او را از شوروی جدا سازند و تشویق کنند که با اسرائیل جنگ نکند، غافل از این که او هم لیبی را می خورد و هم بر پدرسوختگی خود باقی خواهد بود. مثل این که حرف من را قبول داشتن!
سر شام رفتم. البته خیلی دیر، چون این وکلا پیش من زیاد ماندند. آن جا صحبت مقایسه کارهای اعلیحضرت فقید با شاهنشاه فعلی بود. گرچه آن فقید خیلی کار کرده است، ولی حجم کاری که حالا انجام شده قابل مقایسه نیست.
