توهین با نیت ثواب؟!

غلامرضا بنی اسدی: می‌گویند یکی از مراجع عالیقدر فقید، می‌فرمودند هرکه از من غیبت کند، می‌بخشم و می‌گذرم الا اهل علم و مومنان. چرایی اش را که پرسیدند فرمود: دیگران فقط غیبت می‌کنند، اما این جماعت اول آدم را فاسق و فاجر می‌کنند بعد جایز الغیبه و بعد غیبت می‌کنند. دقیق است این کلام و ظریف است این نگاه. این جماعت گاه افراد را واجب الغیبه هم می‌شمارند که الا و لابد حتما باید با آنان معامله‌ای چنین کرد! از خدا و خلق هم برای این رفتار طلبکار می‌شوند! کم هم نیستند این افراد که فضای رسانه‌ای و به ویژه مجازی شاهد گسترش این بیماری هولناک اخلاقی است. گاهی هم، چون نمی‌توانند الف را بزنند، هرچه کلمه در دهان دارند را تیرِ کمان می‌کنند تا به نزدیکترین فرد او بزنند. این روز‌ها شاهد این بداخلاقی گسترده هستیم همه مان. من نیزاخیرا با افرادی چنین، قلم تو قلم شده ام. از جمله بنده خدایی که صاحب شان علمی و جایگاهی است که مومنان دارند، او سئوالی پرسیده بود در باره نامه شخصی که اخیرا به یکی از مقامات نوشته شده است. ضمن همین پرسش هم کلی او را تفسیق و تکفیر کرده بود. با اتهاماتی عجیب نواخته و سفره نشین شیطان و ارتزاق کننده از آن خوانده بود. به فامیلی که قبلا داشته ارجاع داده بود. جواب سئوالش را با احترام دادم. بعد به انتقاد از آن خوانشی که در کار کرده بود نوشتم وقتی ما نمی‌پسندیم دیگران فلان افراد که در جناحِ ما هستند و فامیل خود را تغییر داده اند را به نام فامیلی سابق بخوانند. اگر هم کسی خواند بر او هجوم می‌بریم، خوب نیست خود ما هم دیگران را چنان و به فامیلی بخوانیم که کمتر کسی از آن اطلاع دارد. نقد افکارِ افراد که در جایگاه‌ها و شئون مختلف اظهار نظر می‌کنند، حق همه است، اما به لقب دیگران را خواندن باطلی است که هیچگاه حق نمی‌شود. او، اما با تعجب از این انتقاد، نوشت که " از فرهیخته‌ای مثل شما تعجب است که مقایسه نمایید دو نفری که وجه تمایزشان کفر و ایمان است! " بعد هم به قرآن استناد کرده بود که " آیا مومن و کافر یکسانند؟ " دیدم اگر بگویم به چه حقی دیگران را کافر می‌دانید، جواب نداده شاید به تکفیر این قلم بپردازد، احتیاط کردم و نوشتم:" من در مورد کفر و ایمان آن دو نفر ننوشتم که بحث جدا گانه‌ای است. در باره خوانش افراد به فامیل سابق توسط جناب تان مسئله داشتم که به جواب نرسیدم. وقتی نمی‌پسندیم که دیگران فرد مورد احترامِ ما را به فامیلی که از آن گذشته، بخوانند، خود ما هم نباید در باره دیگری، هرکه باشد، رفتار و خوانشی چنین داشته باشیم.. " او تند‌تر جواب داد که" شخص مرتد و کافر احترام ندارد تا بپسندم یا نپسندم دستور در روایات نسبت اینگونه افراد- که هم بی ادب و هم غیر منصف و هم حلقوم حلقوم شیطان است- احترام ندارد. قران کریم تصریح می‌فرماید فاعتدوا علیه بمثل ما اعتدی علیکم یعنی با دشمن و منافق مثل خودش رفتار کنید دیگر جای پسندیدن و نپسندیدن و وقت گذاشتن ندارد البته شما صاحب اختیارید. " دیگر ادامه ندادم، چون پُست به پُست و نوشته به نوشته قلم او تندتر می‌شد. نقطه پایان گذاشتم بر این گفت و گوی قلمی، اما یاد جمله طلایی آن مرجع فقید افتادم و به تکریم کلام دقیق اش فاتحه‌ای خواندم. برای خود و آن دوست هم استغفار کردم. خدا همه ما را در نگاه و خوانش دیگران اگر نه مروت، قوتِ مدارا بدهد. والا، چون قرآن بدین نمط می‌خوانیم، رونق از مسلمانی خواهیم برد!