رحمان قهرمانپور، تحلیلگر کمپین‌های انتخاباتی در یادداشتی با عنوان «مناظره آخر و، اما و اگرها» به تحلیل رفتار دو نامزد راه یافته به مرحله دوم انتخابات ریاست جمهوری پرداخت.
به گزارش انتخاب، قهرمان پور نوشت: «آخرین مناظره تلویزیونی دو نامزد دیشب برگزار شد. تهاجم بی امان جلیلی حکایت از آن داشت که او می‌خواهد شکست در مناظره اول را جبران کند. اما پزشکیان گاف اساسی نداد و در برابر این تهاجم در لاک دفاعی فرو نرفت. اما فرصت حمله از او گرفته شد و نتوانست مثل مناظره اول حملات موثر داشته باشد. عامل سومی دیشب وارد مناظره شد که در مناظره‌های قبلی کمتر به چشم می‌آمد و آن نقض اصل بی طرفی و انصاف توسط مجری و فیلم بردار بود. سوالات جهت دار مجری از پزشکیان و بیش از حد بزرگ نشان دادن تصویر جلیلی در مناظره و القای داشتن هیکل و جثه بزرگ‌تر (در مقابل تصویر مناظره اول که جلیلی در مقابل حملات پزشکیان به گوشه صندلی تکیه می‌داد) از جمله موارد نقض بی طرفی بود. دوربین مناظره باید هر دو نامزد را از فاصله یکسان نشان می‌داد.
پزشکیان در برابر حملات جلیلی از مسیر مناظره قبلی خارج نشد. اگر او هم تهاجمی برخورد می‌کرد تاثیر منفی بر مشارکت آرای مردد داشت. یعنی آن‌ها را نگران می‌کرد. اما حملات یک طرفه جلیلی بخشی از آرای تحریمی را ترساند و ممکن است به افزایش مشارکت آن‌ها منجر شود. جلیلی هم با این حملات پایگاه رای اصول گرایانه خود را امیدوار و مصمم کرد، اما نتوانست پیامی برای رای دهنده مردد بفرستد. جلیلی بین ادامه مسیر قبلی و جذب آرای مردد گزینه سوم رویکرد تهاجمی را برگزید. اما مشکل این بود که بی محابا و گاه بی دلیل حمله می‌کرد و لذا تصویر فرد عصبانی را بازنمایی می‌کرد. تذکر‌های مجری و دعوت جلیلی به آرامش هم این تصویر عصبانی بودن جلیلی را تقویت کرد. کسی که عادت به رفتار تهاجمی ندارد نمی‌تواند نقش مهاجم را با آرامش ایفا کند. ترامپ فردی مهاجم است، اما عصبانی جلوه نمی‌کند. جلیلی در حملات آرامش نداشت و لرزش دستانش و آب خوردن‌های مکرر نشان می‌داد شدیدا تحت فشار و عصبانی است؛ لذا نتوانست نقش چالشگر مهاجم و مقتدر را بازی کند.
مشکل دیگر جلیلی آن بود که همزمان نقش چالشگر دولت روحانی و مستقر و مدافع دولت رئیسی را ایفا می‌کرد. ایفای همزمان این دو نقش نه ممکن است و نه باور پذیر.
پزشکیان هم خطا داشت. برگه هایش را گم‌کرده بود و پیدا نمی‌کرد. تحت فشار حملات جلیلی گاه جملات را کامل ادا نمی‌کرد، اما در مجموع نقش پدر حامی و کهن الگوی حاکم عاقل را نفی نکرد. نشان داد در برابر حملات خودش را نمی‌بازد و عصبی نمی‌شود و این برای رای دهنده مردد امتیاز مثبتی است. به نظرم پزشکیان همچنان‌نمی خواست فضا را دو قطبی کند. به مجری و شکل مناظره اعتراض نکرد و نشان داد می‌خواهد درون چارچوب بازی کند. از دولت روحانی و حزبی بودن فاصله گرفت که برای رای دهنده مردد رویکرد مثبتی بود، اما برخی حامیان او را تا حدی رنجاند.
به نظرم مناظره دیشب بازنده و برنده نداشت. جلیلی برنده نشد پزشکیان هم نباخت. اما احتمال می‌دهم طبقه متوسط شهری قدری بیشتر از جلیلی ترسیده باشد و میل به مشارکت آن بیشتر شده باشد.»
