علیرضا زاکانی و امیرحسین قاضی‌زاده هاشمی، همانطور که احتمال می‌رفت، پوششی‌های انتخابات بودند. پوششی‌هایی که ادعا می‌کردند تا آخر در صحنه باقی می‌مانند، اما در نهایت کنار کشیدند.
محمدصادق جوادی حصار، تحلیلگر سیاسی اصلاح طلب، درباره نقش پوششی قاضی‌زاده و زاکانی به «انتخاب» گفت: وجود کاندیدای پوششی نوعی مهندسی رقابت است که یک جبهه سیاسی زمان بیشتری برای صحبت داشته باشد. حرف‌های قاضی‌زاده هاشمی و زاکانی با حرف‌های جلیلی کاملاً هماهنگ شده بود. یک متن کپی را هر دو می‌خواندند. این‌ها برای زمان خریدن و پوشش دادن جلیلی وارد انتخابات شدند. این‌ها می‌خواستند یک حرف را ۳ بار به مردم بزنند تا اثر بگذارند. این اقدام آن‌ها نیز عادلانه نیست که دقیقه نود کنار بکشند. اگر می‌خواستند به نفع جلیلی کنار بروند، در محل کار خود باقی می‌ماندند و وقت مردم را هم نمی‌گرفتند. آن‌ها نهایت می‌توانستند یک بیانیه بدهند و از جلیلی دفاع کنند، اما کاملاً مهندسی شده وارد شدند.
وی در ادامه درباره محتوا پوششی‌ها در این دوره بیان کرد: وقتی پزشکیان تنهاست و ۳ الی ۴ نفر به او حمله می‌کنند، طبیعی است که نمی‌تواند یک صحنه‌ی عادی باشد. وظیفه زاکانی ایجاد تنش در مناظره‌ها بود. یک نفر هم وظیفه داشت عادی‌تر صحبت کند. آقای جلیلی به عنوان سرتیم این گروه، مقداری سعی می‌کرد کلاسیک‌تر صحبت کند، اما تمامی آن‌ها یک حرف را زدند. یکی از ظالمانه‌ترین روش‌های مناظره را نیز انتخاب کردند. آن‌ها فقط در جهت تخریب پزشکیان صحبت می‌کردند و حرف دیگری هم نداشتند.
او افزود: من فکر می‌کنم مردم اگر به حرف‌های این‌ها گوش داده باشند، متوجه می‌شوند که باید چه تصمیمی گرفت. ما امیدواریم مردم پای صندوق بیایند تا با نگاه انتقادی به وضع موجود، گفتمان اصلاح طلبی پیروز می‌شود.
جوادی حصار درباره میزان آرا کاندیدا‌ها پوششی گفت: نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد که کلاً ۲ الی ۳ درصد آرا متعلق به زاکانی و قاضی‌زاده است. در شهرداری تهران و بنیاد شهید، نهایتاً می‌توانستند مقداری رأی جمع کنند. غیر از این در متن جامعه، زاکانی و قاضی‌زاده اصلاً ادبیات جدیدی ندارند و حرف‌های جلیلی را می‌زنند. در مجموع رویکرد پوششی‌ها، تنها تخریب بود و آرا قابل توجهی نیز دور آن‌ها جمع نشد.
