ببینید: زخمی که سر باز کرد / گزارش «انتخاب» از اوج‌گیری درگیری بین زاکانی و قالیباف

مهرشاد ایمانی / سرویس سیاسی «انتخاب»:  افشای قرار داد دو میلیارد یورویی اتوبوس‌های برقی و ابهاماتی که در آن وجود دارد، کافی بود تا اختلافات طیف قالیباف با علیرضا زاکانی عینیت پیدا کند و علنی شود. ماجرا از این قرار است که در جلسه پرحاشیه چند روز پیش شورای شهر تعدادی از اعضای شورا از جمله سوده نجفی، جعفر شربیانی، ناصر امانی، مهدی اقراریان، سیدجعفر تشکری‌هاشمی، مهدی عباسی و علی‌اصغر قائمی هنگام سخنرانی زاکانی جلسه را ترک کردند تا به نوعی آبستراکسیون کرده باشند؛ یعنی جلسه را از نصاب بیندازند. خبر از سوی یاشار سلطانی افشا شد اما انگار تیم قالیباف هم از افشاگری اخیر علیه زاکانی بدش نیامده است زیرا اختلافات قالیباف و زاکانی محدود به حالا نیست و ریشه‌دار است.

 

زاکانی به تعبیر رسانه‌های قالیباف در طیف «سوپرانقلابی» می‌گنجد؛ طیفی که در سال‌های اخیر همواره قطب مقابل قالیبافی‌ها و اصولگرایان سنتی بوده است. برخی باور دارند زاکانی بعد از انتخابات ریاست‌جمهوری 1400 که به نفع سید ابراهیم رئیسی کنار کشید، به لطف روی کار آمدن رئیسی توانست به شهرداری تهران برسد. او نمایندگی مجلس و ریاست مرکز پژوهش‌های مجلس را رها کرد و در حالی که پیشنهاد وزارت از سوی دولت هم داشت، پایش را در یک کفش کرد که شهردار تهران شود و با همه موانعی که وجود داشت از جمله آنکه مدرک دانشگاهی‌اش یعنی فیزیک هسته‌ای هیچ ارتباطی به حوزه شهری نداشت اما با هر کیفیت او شهردار تهران شد.

 

در آن مقطع گفته می‌شد قالیباف که رئیس مجلس بود سعی می‌کرد با اِعمال نفوذهای غیرمستقیمش فضایی را ایجاد کند که زاکانی به شهرداری تهران نرسد. گفته می‌د زاکانی و نزدیکانش هم تیم قالیباف را تهدید به افشاگری کرده بودند. کافی است تا ماجرای باز ماندن میکروفن مهدی چمران در جلسه تحلیف اعضای شورای شهر ششم را به یاد بیارویم. آنجایی که چمران به عنوان رئیس شورا و از نزدیکان قالیباف در گفت‌وگو با نرجس سلیمانی نارضایتی خود از وضع موجود در شورا و معرفی زودهنگام زاکانی سخن می‌گفت و اینکه باید بررسی‌های بیشتری شود. چمران از فشارهای عجیب و سخت در ماجرای انتخاب زاکانی هم حرف می‌زد.

 

سرانجام زاکانی توانست اکثریت آراء اعضای شورای شهر تهران را به دست بیاورد اما بعد از انتخابات شائبه‌هایی درباره قانونی بودن یا نبودن آن انتخابات مطرح شد. موضوع هم مربوط به مدرک تحصیلی غیرمرتبط زاکانی با حوزه شهری بود. کار تا جایی پیش رفت که هیئت وزیران قانون را به نفع زاکانی تغییر داد و پزشکی هسته‌ای هم به مجموعه رشته‌های مرتبط با شهرداری اضافه شد. در آن زمان گفته می‌شد که قالیباف نمی‌خواست شهرداری به زاکانی برسد. حتی خود زاکانی روایتی داشت که مؤید ادعای اخیر است. او در جایی گفته بود: «در دیدار با قالیباف، ایشان به من گفت وزارت رفاه، وزارت بهداشت و دفتر رئیس‌جمهور برای شما مطرح است، بنده گفتم برای آنها افراد بهتری وجود دارند و تحول شهرداری ارجح است».

 

اختلافات آنها را در جریان انتخابات مجلس دوازدهم هم می‌شد دید. در این انتخابات زاکانی سعی کرد خود را در کنار حداد عادل قرار داد تا از طریق او با شورای ائتلاف به ائتلاف برسد؛ شورای ائتلافی که همیشه از قالیباف حمایت می‌کرد. زاکانی به مدد حدادعادل نیروهایی نزدیک به خود به وارد لیست شورای ائتلاف کند. شورای ائتلاف که سعی می‌کرد حمایت طیف‌های بیشتری از اصولگرایان را همراه خود کند علاوه بر زاکانی و جبهه ایثارگران با جبهه پایداری هم ائتلاف رسید و لیستی مشتکل از نیروهای نزدیک به قالیباف، زاکانی و محصولی-آقاتهرانی بیرون آمد. در جریان به دست آمدن این لیست مالک شریعتی، نیروی نزدیک به زاکانی در اعتراض به آنکه محسن دهنوی، نیروی نزدیک به قالیباف، در لیست حضور دارد، از ادامه همراهی با شورای ائتلاف انصراف داد و نوشت: « مدتهاست با ادله قطعی و رسانه‌ای نشده یقین کردم و روز قبل از بستن فهرست تهران، اتمام حجت کرده بودم اگر آقای دهنوی در فهرست باشد، ماندنم فاقد حجت و بی صداقتی با مردم است؛ لذا از فهرست انصراف میدهم و صلاح نیست انجام تکلیف را به موقف اعتبارنامه موکول کنم». دهنوی بعد از موضع‌گیری این فرد نزدیک به زاکانی از لیست کنار کشید اما در توئیتی به شریعتی اینچنین واکنش نشان داد: «رویکرد من همواره تاکید بر فعالیت جمعی برای انجام کارهای بزرگ و سوابقم نیز نشان‌دهنده پایبندی به اقتضائات کار گروهی بوده است. التزام به منافع انقلاب و پرهیز از قبیله‌گرایی افراد، در همین بزنگاه‌ها مشخص می‌شود. کمافی‌السابق، شورای ائتلاف نیروهای انقلاب را محور تصمیم‌گیری می‌دانم».

 

اختلاف دو طیف زاکانی و قالیباف در جریان انتخابات مجلس تا جایی پیش رفت که حتی گفته می‌شد شهرداری تهران به صورت سازمان‌یافته بنرهای انتخاباتی قالیباف را جمع می‌کرد. این شائبه بعد از آن به وجود آمد که ویدئویی در فضای مجازی منتشر شد که نشان می‌داد شخصی با لباس مأمورین خدمات شهری، نبرهای انتخاباتی قالیباف را از سطح پایتخت جمع‌آوری می‌کرد و درون یک خودروی پژو می‌گذاشت. برخی رسانه‌ها این اقدام را منتسب به شهرداری تهران کردند.

 

اختلاف قالیباف و زاکانی به همینجا منتهی نشد و قالیباف اعلام کرد که نمی‌خواهد در لیست انتخاباتی منتسب به زاکانی با نام «فهرست جبهه متحد انقلاب اسلامی» حضور داشته باشد. در پی این موضوع تشکیلات نزدیک زاکانی یا همان جبهه متحد انقلاب اسلامی در بیانیه‌ای با عنوان «اصلاح فهرست و حذف نام قالیباف علی‌رغم میل باطنی» نوشت: « با عنایت به درخواست نمایندگان آقای دکتر قالیباف، مبنی بر اینکه ایشان رضایت ندارد در فهرست جبهه متحد انقلاب اسلامی باشند؛ نام‌شان حذف شد. بر اساس رویکرد جبهه متحد انقلاب اسلامی که معرفی تمام ظرفیت‌های جبهه انقلاب است؛ امیدوار بودیم که با حضور محمدباقر قالیباف، جریانی که درصدد انشقاق و چنددستگی جبهه انقلاب برآمده، نتواند به این مسئله دامن بزند. با این حال علیرغم آنکه تمایلی به حذف نام دکتر قالیباف از لیست نداشتیم، مجبور به این اقدام شده‌ایم».

 

دعوای این دو بعد از انتخابات هم ادامه داشت و انگار پیامدهای رقابت قالیباف و زاکانی بر سر انتخابات مجلس در دوره بعد از انتخابات به شورای شهر کشیده شد؛ چنانکه نیروهای قالیباف در شورای شهر تهران از جمله ناصر امانی، مهدی عباسی، زهرا شمس احسان، مهدی اقراریان، علیرضا قائمی، سوده نجفی، جعفر شریبانی، حبیب کاشانی و سید جعفر تشکری هاشمی در مقابل زاکانی صف‌آرایی کردند و از این جمع ناصر امانی، اقراریان، قائمی و تشکری هاشمی طرح استیضاح زاکانی را کلید زدند اما اکثریت با آنها همراه نبود. کار تا جایی پیش رفت که مهدی اقراریان، عضو شورای شهرِ منتقد زاکانی با اعضای حامی زاکانی بر سر استیضاح او به جدال کلامی پرداخت. این مجادله به شبکه ایکس یا همان توئیتر سابق هم کشیده شد. آخوندی، از اعضای شورای شهر و حامی زاکانی در واکنش به اقراریان نوشت: «برخورد سیاسی با موضوعات شهری ممنوع؛ کسی حق ندارد عصبانیت خود از نتیجه انتخابات را به مسائل شهری که ارتباط مستقیم با زندگی مردم دارد،تعمیم دهد. بنده به عنوان خادم مردم اجازه برخورد سیاسی با مسائل شهر را به کسی نمی‌دهم و در صورت ادامه این روند مسائل را با مردم تهران در میان می‌گذارم».

 

تا پیش از انتخابات اخیر مجلس زاکانی و قالیباف سعی می‌کردند مناقشاتشان با یکدیگر علنی نشود اما گویا بعد از انتخابات مجلس یازدهم رویارویی این دو کاملا آشکار شده است و طیف هر دو طرف ابایی ندارند از حمله به طرف دیگر؛ به طوری که می‌بینیم حالا نیروهای نزدیک به قالیباف در شورای شهر بنا ندارند در واپسین سال شورای ششم مثل سابق با زاکانی مدارا کنند؛ به همین دلیل، افشاگری اخیر یاشار سلطانی بس بود تا آنها بهانه لازم برای ادامه و بلکه گسترش دعوایی سیاسی با زاکانی را به دست آوردند. حالا باید دید این کشمکش در همین حد باقی می‌ماند و آنها تا پایان دوره‌شان زاکانی را تحمل می‌کنند یا ابعاد تازه‌ای به خود می‌گیرد؛ ابعادی که شاید برای زاکانی هزینه‌ساز باشد.