غلامرضا بنی اسدی: تلخ شنیده ها تلخ در ذهن آدم می ماند. هزار شیرینی بعد هم نمی تواند آن تلخی را پاک کند. از این شمار است ماجرایی که میانسال مردی ازدوران های سختِ گذشته می گفت. از آنچه بر پدرش رفته بود. می گفت من و پدرم برای کار به مشهد آمدیم. من در یک کارگاه به کار گرفته شدم و پدرم به یکی از شهر های شمالی خراسان رفت. چندی بعد که آمد، دیدم دستش خالی است. او هم سر به زیر انداخت و جمله ای گفت که بعد از ده ها سال هنوز مرا می سوزاند؛ با من دعوا نکنی پسرم. من مجبور شدم به ازای خورد و خوراکم کار کنم. یعنی همین که امروزه می گوییم:" کار در برابر غذا" مرد بغض در گلو و اشک در چشم داشت.
حالی که برای من هم ایجاد شد با این که پدرش را نه دیده بودم و نه می شناختم. این که یک مرد فقط در برابر غذای خود به کارگرفته شود را ناعادلانه می دانستم. ماجرا اگر چه قدیمی است اما همچنان مرا می آزارد.
این خاطره تلخ زمانی تجدید شد که از زبانِ محسنِ باقری، نماینده کارگران در شورایعالی کار، ماجرای" سبدِ غذایی" را خواندم که توسطِ وزارت بهداشت برای محاسبه در سبد معیشت در موضوع تعیین دستمزد ها طراحی شده است.
به گفته این مقام کارگری،" در سبدِ جدید ۳۰گرم از مصرفِ روزانه نانِ مورد نیاز هر فرد کم شده است. همچنین حدود ۱۰ گرم از مصرفِ گوشت کم شده؛ یعنی درحالیکه در سبدِ قبلی، میزان مصرفِ گوشتِ روزانه ۴۸گرم تعریف شده بود، در سبد جدید این میزان به ۳۸گرم رسیده است. و یا ۲۸۰ گرم میوه به ۲۰۰گرم کاهش پیدا کرده است. " این در حالی است که یک کارگرِ معمولی روزانه به ۲هزار و ۸۰۰ کالری نیاز دارد، این میزان در مشاغلِ سختتر به حداقل ۵هزار کالریِ روزانه می‌رسد، که این میزان به شدت در این سبد تقلیل یافته و این کاهش خود را در سبد معیشت هم نشان خواهد داد.
نمی دانم چه باید گفت با این حساب و کتاب کردن حضرات انگار کالری مورد نیاز کارگر هم به نامِ رئیس جمهور بستگی دارد. اگر الف بود کالری سوزی چند برابر می شود و اگر ب بود، به شدت پایین می آید و می شود این سبد غذایی که تعریف اش گذشت. اگر قدیم شرایط بر کارگران چنان سخت بود که به ازای وعده غذایی کار می کردند، امروز هم باید به نوعی دیگر، رسمی چنان را تازه کنیم؟ به تورمِ روز افزون توجه دارید که فردا همین میزان هم ناممکن خواهد شد؟
جالب است که خود حضرات آمار تورم چهل و چند درصدی می دهند اما برای حقوق بگیران و مستمری بگیران با هزار منت، از 20 درصد افزایش سخن می گویند. با همین تورم امروزی، 25 درصد سفره ها کوچکتر می شود. تورم سال آینده که همان سفره کوچک شده را خالی خواهد کرد و به باد خواهد داد. خدا عاقبتِ ما را بخیر کند با این گونه تدبیر ها و برنامه های مسئولان و تورمی که چون دیو دهان گشوده است برای بلعیدنِ توان مان. خدا با متصدیان امور -ان شاالله- همان گونه رفتار کند که آنان در حق ما روا می دارند. ما که اهل نفرین و بدخواهی نیستیم. به دنبالِ عدالت ایم. این هم عین عدالت است که با هرکس چنان رفتار شود که او در حق دیگران روا می دارد.
