گروهی از محققان می‌گویند مومیایی‌کردن در مصر باستان احتمالاً به‌منظور حفظ بدن افراد برای دنیای پس از مرگ نبوده است. آن‌ها مدعی‌اند که مصری‌ها پادشاهان و ملکه‌های خود را مومیایی می‌کردند تا از آن‌ها مجسمه بسازند و تمثیل آن‌ها را در میان خود حفظ کنند.
به گزارش ساینس‌الرت، تعداد فزاینده‌ای از باستان‌شناسان باور دارند که حفظ جسم افراد بر اثر فرایند مومیایی‌شدن احتمالاً تصادفی بوده است و افرادی که ایده حفظ بدن برای دنیای پس از مرگ را مطرح کرده‌اند، تحت تأثیر افکار خود پیرامون دیار باقی بوده‌اند.
مومیایی در مصر باستان چه اهمیت داشت؟
پژوهشگران در عوض حالا باور دارند که هدف از مومیایی‌کردن، تبدیل فراعنه به مجسمه و آثار هنری با اهداف مذهبی بوده است. آن‌ها پادشاهان و ملکه‌های خود را به‌عنوان الهه‌های زنده در‌نظر می‌گرفتند و با تبدیل جسم آن‌ها به مجسمه، می‌خواستند حتی پس از مرگ نمود عینی آن‌ها را حفظ کنند.
«کمبل پرایس»، از مسئولان موزه منچستر در انگلیس می‌گوید: «این تفاوت در شیوه تفکر کوچک اما مهم است. این ایده که روح به بدن برمی‌گردد یا به‌نحوی کنترل بدن را در دست می‌گیرد، به آن اندازه که ممکن است تصور کنید، قاطع و روشن نیست.»
یکی از استدلال‌هایی که برای تأیید این نظریه آورده می‌شود، وجود مومیایی افرادی از طبقه حاکمان است که ظاهراً اهمیتی به حفظ بدن آن‌ها داده نشده بود. برای مثال، جسم شاه توت‌عنخ‌آمون در‌حالی پیدا شد که به کف تابوتش چسبیده بود و روی آن مجسمه ساخته بودند. پرایس می‌گوید: «مصریان باستان نمی‌دانستند دارند چه کار می‌کنند، در‌نتیجه جسم او به‌خوبی حفظ نشده است.»
اسناد تاریخی نشان می‌دهد که مجسمه خدایان مصر با روغن و عطر پوشانده می‌شد. سپس گاهی اوقات پارچه‌ای را دور آن می‌پیچیدند که به‌نحوی ارزش معنوی داشت. مصری‌ها با قراردادن اعضای بدن فرد در ظرف‌های کانوپیک (ظرف‌هایی با شکل سر خدایان)، احتمالاً می‌خواستند بدن حاکمان خود را با ارواح الهی آمیخته کنند.
با وجود اینکه بعضی از مومیایی‌ها مثل توت‌عنخ‌آمون، آمنهوتپ سوم و آخناتون جلوه‌ای مجسمه‌مانند دارند، ولی همه با این عقیده جدید موافق نیستند و مباحثه در‌این‌باره ادامه دارد.
منبع: دیجیاتو
