فارن پالسی نوشت: هنگامی که افراد مسلح طالبان در این ماه به یک منطقه دور افتاده افغانستان حمله کردند، موجب وحشت ساکنان شدند، مشاغل محلی را غارت کردند و سپس اقدام بسیار نگران کننده تری را انجام دادند. این گروه نام و سن دختران و زنانی را که گروگان گرفته بودند، پرسیدند و گفتند که این افراد با جوانان مبارز طالبان ازدواج خواهند کرد.
به گزارش سرویس بین الملل «انتخاب»؛ در ادامه این مطلب آمده است: به گفته مردم در ولسوالی سیغان که در ارتفاعات مرکزی ولایت بامیان قرار دارد، شورشیان برخی از مردان را که سعی در مقاومت داشتند، مورد ضرب و شتم قرار دادند و با ارعاب سر کمدهای لباس آنان رفتند تا سن دختران و زنانی که در آنجا زندگی می کنند، تعیین شود. در میان زنانی که نام آنها نوشته شده بود، زنان بیوه ای دیده می شدند که مردانشان در نبرد ارتش افغانستان علیه شورشیان کشته شده بودند.
زنان وحشت زده هرچیزی را که می توانستند، جمع کردند و با موتور اجاره ای، کالسکه یا پای پیاده به راه افتادند تا از آنچه بدترین کابوس خود توصیف می کنند، فرار کنند. آنان از اینکه توسط طالبان ربوده شده و به بردگی جنسی مجبور شوند، هراس دارند.
باعث سخی زاده، یک معلم 28 ساله ریاضی گفت: وقتی مردم محلی از این شرایط مطلع شدند، همه زنان خود و به ویژه دختران جوان را از سیغان بیرون بردند. وی گفت: وقتی که از ترس شورشیان درهای خانه خود را بستم، توسط افراد مسلح طالبان مورد ضرب و شتم قرار گرفتم.
برخی از زنان موفق شدند به ایالت های دیگر فرار کنند، در حالی که بعضی به روستاهای اطراف رفتند. از جمله کسانی که بازگشته اند می توان به نفیسه سخی زاده، همسر باعث اشاره کرد که 24 سال دارد و دو ماه است با وی ازدواج کرده است. نفیسه به همراه بصیرا، خواهر 30 ساله اش و دختر عموی 19 ساله اش به نام تمنا به کابل فرار کردند. آنها در طول سفر 150 مایلی خود مرتباً در ایست های بازرسی طالبان متوقف می شدند، تا اینکه اخیراً به سیغان بازگشتند.
در ماه های اخیر اخباری مبنی بر افراط و تفریط طالبان در مناطقی در سراسر کشور که در آنها پیشروی کرده اند، منتشر شده است. شورشیان پرچم سفید خود را در حدود یک سوم ولسوالی های افغانستان به اهتزاز درآورده اند. زیرا نیروهای امنیتی دولت، تحت رهبری ضعیف و فقدان استراتژی مشخص در حال نبرد با آنها هستند.
گفتنی است، در ولایت بامیان، جایی که ارتش افغانستان حضور ندارد، پلیس محلی در همکاری با شبه‌نظامیان شامل خیزش‌های مردمی تلاش می‌کند تا طالبان را در دو ولسوالی سیغان و که مرد شکست دهد .محمد طاهر زهیر، فرماندار ولایت بامیان گفت که شورشیان را تا 60 الی 100 مایلی کوه ها و ولایت بامیان بیرون رانده اند. با این وجود، تمنا گفت که او از بازگشت طالبان و تلاش برای گروگان گیری مجدد زنان محلی می ترسد.
عمر صدر، استاد علوم سیاسی در دانشگاه آمریکایی افغانستان گفت: طالبان از یک ایدئولوژی اسلامی بسیار محافظه کارانه پیروی می کند که زنان را کنیز، کالا و بنابراین غنیمت تلقی می کند. وی گفت، به غنیمت گرفتن زنان، قبلاً در دهه 1990، هنگامی كه طالبان كابل و برخی مناطق در شمال را به تصرف خود در آورد، رخ داد. در آن زمان، طالبان ها زنان را ربودند و آنها را مجبور به ازدواج با نیروهای خود کردند. هرگاه جهادگرانی مانند طالبان سرزمینی را تصرف کنند، ایدئولوژی شان به آنها اجازه می دهد، هر چیزی که در آنجا باشد به عنوان غنیمت با خود ببرند. این موضوع شامل زنان هم می شود، حتی طالبان ها مجبور نیستند این زنان را به عقد خود در آورند، بلکه نوعی بردگی جنسی را به نمایش می گذارند. وی گفت که این نوعی پاکسازی قومی نیز به شمار می رود، زیرا فرهنگ عمدتاً پشتون طالبان در نهایت با ادغام زنان در جامعه پشتون، ژن‌های سایر اقوام را کم‌رنگ می‌کند.
پیروزی های نظامی شورشیان در ماه های اخیر این نگرانی را تشدید کرده است که پیشرفت های حاصله در زمینه ی حقوق زنان طی 20 سال گذشته به سرعت در سراسر کشور از بین برود.
سیغان یکی از هشت ولسوالی ولایت بامیان است که به خاطر شکسته شدن مجسمه های عظیم بودا که در مارس 2001 توسط طالبان هنگامی که آنها قدرت را در بیشتر کشور داشتند، انجام شد، مشهور است. رژیم طالبان در اواخر همان سال، پس از حملات 11 سپتامبر سرنگون شد. گفتنی است، طالبان در آن زمان به القاعده که عامل حملات به شمار می رفت، پناه داده بود. رهبران طالبان از مرزهای شرقی به پاکستان فرار کردند، جایی که از آن زمان تاکنون در آن پناه گرفته و مورد حمایت قرار دارند.
سیغان در یک دره حاصل‌خیز در هندوکش است و حدود ۳۰۰۰۰ نفر جمعیت دارد. تاجیک‌ها بر مرکز منطقه تسلط دارند و مشغول دکان‌داری و تجارت هستند و هزاره‌ها نیز در روستاها هستند و به کار کشت گندم و میوه‌جات و پرورش حیوانات اهلی اشتغال دارند. به گفته باعث، برخی از شورشیانی که وارد این ولسوالی شده بودند، اصلاً به زبان دری (زبان محلی آنجا) حرف نمی زدند. صورت رهبران آنها پوشیده شده بود و با هیچ باشنده محلی صحبت نمی‌کردند.
نفیسه سخی‌زاده گفت که او و دیگر زنان در خانه، به محض اینکه شنیدند طالبان آمده است و نیروهای محلی عقب نشینی کرده اند، فرار کردند. وی گفت که یک شب در روستای محلی اقامت گزیدند، تا اینکه خبر رسید که طالبان کمیسیونی را برای انجام وظایف خاص ایجاد کرده‌اند که یکی از آن وظایف ردیابی دختران جوان و زنان متأهل برای ازدواج بود. نفیسه گفت که آنها یک موتور اجاره کردند و به ولایت میدان‌وردک در همسایگی بامیان رفتند. ولی در ترافیک وسایط نقلیه که از پیشروی طالبان فرار می‌کردند، گیر افتادند.
گفتنی است، پس از آن‌که ولسوال به پلیس محلی دستور داد که در برابر پیشروی طالبان مقاومت نکند، آنها عقب‌نشینی کردند. این عقب‌نشینی به اصطلاح تاکتیکی، طالبان را قادر کرده است تا ولسوالی‌های مختلف کشور را تحت کنترل خود درآورد. نفیسه گفت: همه زنان خانواده من بعد از شنیدن این خبر که طالبان زنان و دختران را به زور به نکاح نیروهای خود درمی‌آورد، ولسوالی را ترک کردند. تمنا، دختر عموی نفیسه گفت که وی هنوز هم در مورد اینکه طالبان ها برگردند و آنها را مجبور به ازدواج با خودشان کنند، بیم دارد. وی همچنین اضافه کرد که او و زنان جوان دیگر این ولسوالی از برگشت طالبان وحشت دارند.
زهیر که یک سال به عنوان وزیر کابینه در کابل خدمت کرده بود، در اوایل ماه جاری به عنوان والی ولایت بامیان به آنجا رفت. وی دستور داد تا پلیس و نیروهای خیزش مردمی موضع تهاجمی در مقابل طالبان بگیرند، در ادامه طی دو روز ولسوالی‌های سیغان و کهمرد از طالبان پس گرفته شد.
زهیر گفت که طالبان همچنین دختران و زنان را در سایر مناطق کشور از جمله در ولایات تخار و بدخشان در شمال کشور مجبور به ازدواج با نیروهای خود کرده است. زهیر که به مناسبت عید قربان سخنرانی می کرد، گفت: طالبان ها سرکوب‌گر و قاتل هستند، چرا از دست آنها فرار می‌کنید؟ با آنها مبارزه کنید، یا بمیرید، یا آنها را بکشید.
