ایسنا: جو بایدن رئیس جمهور آمریکا خیلی فراتر از حد انتظار در مقابل پکن سرسختی نشان داده اما عدم وجود همبستگی باعث تضعیف موفقیت سیاست او میشود.
به گزارش گاردین، سایمون تیسدال در نوشتاری با عنوان: بایدن در متحد کردن همپیمانان علیه چین شتاب دارد ؛ میداند که دیر یا زود یک انفجار رخ می دهد" نوشته است: "در واشنگتن به طور کلی پذیرفته شده که امید به ظهور یک چین آزاد دموکراتیک که در ابتدا از سفر 1972 ریچارد نیکسون سر برآورد بدون هیچ رد و نشانی از بین رفته است. حکومت شی جینپینگ، رئیس جمهور چین اکنون با الفاظ یک "رقیب نظام مند"، "رقیب راهبردی" یا مستقیما به عنوان "تهدید" توصیف می شود.
اتحادیه اروپا، انگلیس و همپیمانان منطقه ای به طور کل توافق دارند: دوره تعامل تمام شده است.
او در ادامه خاطر نشان می کند: چیزی که کم است عدم توافق بر سر این است که در ادامه اتفاق بعدی چیست. حفره ای که در آن باید سیاست مشترک و اقدام مشترک باشد در میان درگیری های روزانه در چند جبهه با دولت تک حزبی، شی جینپینگ خطرناک تر نشان می دهد. اگر مساله مربوط به سوءاستفاده های حقوق بشری، حملات سایبری یا تجارت نباشد، تایوان، ویزاها، جاسوسی، مناقشات دریایی، مرز هند یا ادعاها درباره گروگان گرفتن است.
دیر یا زود انفجاری اتفاق خواهد افتاد. با این حال جایگزین کردن تعامل با تقابل در صورتی که غرب نسبت به استفاده از پول، نیروی سیاسی و نهایتا نیروهای مسلح عملگرا نباشد بی فایده و همراه با بی احتیاطی است. شی جینپینگ برنامه دارد تا مجددا چین را بزرگ کند و قاطعانه مصمم به انجامش است. فقدان سطح مشابهی از تعهد مشترک و اتحاد در هدف نزد غربی ها آشکار است.
تیسدال به هشدار هایی که مایک پامپئو وزیر خارجه سابق آمریکا و نامزد ریاست جمهوری احتمالی سال 2024 در حزب جمهوریخواه نسبت به تلاش چین برای تبدیل شدن به ابرقدرت اول جهان و گرفتن جای آمریکا اشاره کرده و بعد به سراغ تحلیل سیاست دولت جو بایدن میرود.
تیسدال می نویسد: یکی از شگفتی های بزرگ شش ماه گذشته این بوده که به نظر می رسد جو بایدن رئیس جمهور آمریکا به طور کلی با هشدار های پامپئو موافق است. او ضمن توصیف یک نبرد در سطح جهانی بین دموکراسی و دیکتاتوری، نسبت به پکن خیلی فراتر از حد انتظار سرسخت بوده است. جاناتان تپرمان، یک تحلیلگر می گوید: روابط آمریکا و چین هم اکنون در بدترین نقطه خود در چند دهه اخیر قرار داشته و رویکرد دولت آمریکا که به طرزی تعجب برانگیز تقابلی است احتمالا همه چیز را بدتر می کند.
تیسدال در ادامه به محدودیتها، مجازاتها و تحریمهایی که جو بایدن علیه چین اعمال و یا از قبل حفظ کرده و دستور او به پنتاگون برای افزایش آمادگی برای درگیری نظامی در آینده اشاره می کند. او نوشته است: تپرمان استدلال می کند که رویکرد بایدن مضر نشان داده است. تپرمان اظهار می کند: موضع مبارزه طلبانه او باعث بیزاری پکن و متعاقبا کاهش تمایل از قبل محدودش به همکاری در قبال مسائل کلیدی جهانی نظیر آب و هوا، کنترل تسلیحات و پیشگیری از همه گیری های آتی شده است.
نویسنده این تحلیل گاردین خاطر نشان می کند: با این حال بزرگترین ضعف بایدن که شی جینپینگ بی تردید از آن مطلع است، فقدان وجود همبستگی در میان همپیمانان آمریکا که حمایتشان برای موفقیت سیاست او حیاتی به شمار می آید، است.
چگونگی توافق بر سر راه های عملی ایستادگی در برابر چین سوالی با پاسخهای متعدد و متناقض و وابسته به جایگاه شما در جهان است. معضلی که در نتیجه آن بروز پیدا می کند همان چیزی است که مقامهای پنتاگون به طور خلاصه آن را "شکاف بین گفتن-عمل کردن" می خوانند.
زمانی که دیپلماتهای آمریکایی طی روزهای اخیر در مذاکرات در چین شرکت کنند، قابلیت بایدن برای تداوم سرسختی و حفظ موضعش تحت فشار مضاعف دموکراتهای نگران در خانه آزموده خواهد شد. این نخستین نشست از این دست بعد از نشست بدنام همراه با داد و فریاد ماه مارس در آلاسکا است. انتظارات به پایینترین سطح رسیده است. چینی ها به طور خاص عصبانی هستند و در حال و هوای سازش نیستند.
بایدن در سخنرانی افتتاحیه ریاست جمهوری اش به آمریکایی های دچار تفرقه گفت: بدون اتحاد صلح وجود ندارد. این پیامی است که همپیمانان خارجی غیرقابل اعتماد او همچنان که شی جینپینگ به پیشتازی ادامه می دهد تایید می کنند."
