بازی با جان، با لوازم آرایش ارزان!

مک، دیانا اف، بورژوا، لنکوم، گلدن رز، اورآل، مکس فاکتور، یاردلی، نیوا، فلورمار، کلاسیک ووووو خلاصه هر برند معروف لوازم آرایش را که بخواهی در این خیابان پیدا می کنی. این ها همه مارک های معروف لوازم آرایشی ساخت انگلیس و فرانسه و آلمان و سوئیس و آمریکاست که با قیمتهای گرانی در ایران به فروش می رسد و البته برخی از این برند ها هم کمیاب هستند و برخی دیگر کمتر وارد می شوند. اما مساله اینجاست که می توانی همین برند ها را البته با قیمت بسیار کم و تقریبا باور نکردنی پیدا کنی. اما نوع تقلبی و قاچاق آن را! خیابان منوچهری تهران که بازار معروف لوازم آرایش است با عتیقه فروشی شروع می شود. اما بعد از چندین و چند عتیقه فروشی بسیار بزرگ و واقعا عتیقه، به فروشگاه های کیف و چمدان می رسی که حضورشان در این خیابان چندان هم بی ربط نیست. چون بیشتر نو عروسان برای خرید لوازم آرایش سر سفره عقد که بعضی ها آن را داخل چمدانهای مخصوص قرار می دهند به این خیابان می آیند و این کیفهای چمدان مانند لوازم آرایشی را هم می توان در همین خیابان پیدا کرد.
اما موضوع این گزارش نه کیف فروشی ها و نه عتیقه فروشی هاست. این گزارش با موضوع مورد علاقه شمار زیادی از زنان ایرانی تهیه شده است. لوازم آرایش!

جنس تقلبی همراه با اشانتیون!

باید اینکاره باشی که بتوانی در خیابان منوچهری تهران به راحتی قدم بزنی و اسم لوازم آرایش معروف موجود در ایران را بدانی تا بتوانی به راحتی آنچه را می خواهی تهیه کنی. و اگر این اطلاعات را داشته باشی به خوبی می توانی بدانی که باید درباره چه صحبت کنی و اطلاعات به دست آوری. اما من اینکاره نیستم! یعنی هیچوقت مارک های معتبر و معروف لوازم آرایشی را نشناخته ام و دنبالش هم نبوده ام تا ببینم این روز ها چه رنگی و چه مارکی بورس بازار است. هدف من هم خرید لوازم آرایش نیست. هدف تهیه گزارش درباره لوازم آرایشی تقلبی است. البته به گفته فروشندگان، در راسته منوچهری کسی لوازم آرایش تقلبی نمی فروشد.اما بازار تهران پر از لوازم آرایشی ارزان قیمت است. لوازم آرایشی که به گفته فروشندگان خیابان منوچهری همه تقلبی هستند و از پاکستان و امارات و حتی عراق وارد ایران می شوند. این لوازم آرایش به شکل قاچاق از مرزهای شرقی و غربی و جنوب کشور به ایران وارد می شوند، برچسب های معروف لوازم آرایش فرانسه و انگلیس و... را روی آن می چسبانند و با قیمت بسیار ارزان به مردم می فروشند. البته بسیاری از خریداران این اجناس هم به دنبال قیمت ارزان هستند و می خواهند با قیمت کم و پرداخت هزینه کمتر به هدفشان که همانا زیبایی دو چندان است برسند! به عنوان مثال یک ریمل مارک بورژوا که اصل آن فرانسوی است تقریبا 10 هزار تومان قیمت دارد اما در مترو می توانی ریمل با این نام و بسته بندی مشابه را به قیمت 1500 تومان تهیه کنی. تازه اینکه چیزی نیست. یک فروشگاه کوچک لوازم آرایشی در حوالی میدان انقلاب که مسیر هر روز من است با وجود قیمت بسیار پایین لوازم آرایش، اشانتیون هم می دهد!

مردم به سلامتشان اهمیت نمی دهند

یکی از فروشندگان لوازم آرایشی در خیابان منوچهری می گوید: 17 سال است که در این خیابان لوازم آرایش می فروشم اما در سالهای اخیر بازار ما کم رونق شده است زیرا قاچاقچیان، لوازم آرایشی تقلبی و غیراستاندارد را وارد بازار ایران کرده اند و با قیمت بسیار کم به مردم می فروشند. مردم هم قدرت خرید بالا ندارند که مثلا یک پنکیک 30 هزار تومانی اصل را بخرند. بنابراین نوع تقلبی اش را با قیمت سه هزار تومان تهیه می کنند.
وی می گوید: بسیاری از کسانی که از این لوازم آرایش استفاده می کنند برایشان مهم نیست که در دراز مدت چه بلایی بر سر پوست، مو، چشم و حتی گوارششان می آید. آن ها همین که از این لوازم آرایشی استفاده می کنند و بلافاصله حساسیت نشان نمی دهند برایشان کافی است. رنگی که در این لوازم استفاده می شود معلوم نیست چی است. چربی استفاده شده هم همینطور. بسیاری از این لوازم آرایشی پر از جیوه و آلومینیوم است که بسیار برای سلامتی مضر است.
اما خانم ها وقتی لوازم آرایششان را از دستفروش مترو تهیه می کنند اصلا ترکیبات آن را نمی خوانند و حتی به تاریخ مصرف آن هم توجه نمی کنند. فقط همین که ارزان است آن را می خرند!

باید اینکاره باشی!

یکی دیگر از فروشندگان این خیابان نیز می گوید: اگر بخواهی لوازم آرایش اصل را از نوع تقلبی آن تشخیص دهی باید اینکاره باشی. یعنی حداقل باید آرایشگر و مدام در حال خرید باشی تا بتوانی بسته بندی اصل را از تقلبی تشخیص دهی و یا از روی بوی آن و حتی رنگ آن بتوانی تشخیص دهی. وقتی این دو جنس را کنار هم می گذاری آنوقت می توانی بفهمی کدامیک اصل است.البته وی توصیه می کند: در کشور ایران روی تمام لوازم آرایش استاندارد لیبل وزارت بهداشت چسبانده شده که تاریخ تولید و انقضاء در آن درج شده است و حتما باید از این مواد استفاده شود. اما مهمترین مساله قیمت لوازم آرایشی است. معلوم است که یک مارک معتبر که با کلی هزینه وارد ایران شده با قیمت ارزان به فروش نمی رسدزیرا برای وارد کردن برخی از لوازم بهداشتی باید شرکت وارد کننده، کار شناس ایرانی را با هزینه خودش به کشور صادر کننده مثلا آلمان ببرد. این کار شناس مواد آن کارخانه را ببیند و تایید کند و سپس شرکت بتواند آن مارک را بخرد و وارد کند. تمام این ها هزینه است که در قیمت کل لوازم آرایش سرشکن می شود و معلوم است که این لوازم با قیمت هزار تومان و سه هزار تومان اگر در بازار موجود باشد اصل نیست.
وی می افزاید: البته در این بازار اما ها و اگر ها بسیار است. وقتی برخی از مواد به خصوص بهداشتی ها اجازه ورود به کشور را ندارند از طریق قاچاق به ایران وارد می شوند و قاچاقچی می رود و به هر شکلی که خودش می داند جنس را وارد می کند و با هر قیمتی می فروشد و فروش هم می رود. زیرا وقتی جنسی در کشور متقاضی داشته باشد با هر قیمتی به فروش می رسد و قاچاقچی هم از این فرصت استفاده می کند. پس اگر جنسی قاچاق باشد دلیل بر این نیست که حتما تقلبی و غیراستاندارد است. وی تاکید می کند: اگر خانم ها می خواهند از لوازم آرایش استفاده کنند حتما توجه داشته باشند که لوازمشان را از نمایندگی معتبر بخرند. ضمن اینکه داشتن برچسب وزارت بهداشت هم بسیار مهم است. حتماً ترکیبات آن را بخوانند که بیشتر گیاهی باشد و از رنگ طبیعی استفاده شده باشد و همچنین درصد بالایی از مواد آن آب باشد. هرچند که متاسفانه خانم ها اصلا به این چیز ها توجه نمی کنند.

بانوان ایرانی؛ سالی 3600 میلیارد تومان لوازم آرایشی