غلامرضا بنی اسدی: "هشدار نائب رییس کمیسیون اجتماعی مجلس به تضییع حقوق مستمری بگیران و بازنشستگان" این تیتری است که در گرو‌های کارگری و بازنشستگان تامین اجتماعی، دست به دست می‌شود. شرح این هشدار از زبانِ "، ولی اسماعیلی" نائب رئیس کمیسیون اجتماعی مجلس، چنین است: " می‌خواهند از حق و حقوق کارگران و مستمری بگیران، بودجه طرح معیشتی را تامین کنند؛ دولت به جای ضایع کردن حق مستمری بگیران، کارگران و بازنشستگان تامین اجتماعی برای تامین منابع، فکر دیگری کند! ️"
اسماعیلی البته این وعده را هم می‌دهد؛ "کمیسیون اجتماعی قطعا جلوی سواستفاده دولت در تامین طرح معیشت از منابع تامین اجتماعی را خواهد گرفت. " در برخی از گروه‌ها هم این ماجرا را به طرح برخی نمایندگان مجلس، ربط داده بودند، اما در اصل ماجرا فرقی نمی‌کند. نتیجه می‌شود قیچی کشیدن به سفره خالی بازنشستگان تامین اجتماعی در مرحله اول و همه جامعه کارگری در مرحله دوم. بدتر از به درآوردن لقمه از گلوی بازنشستگان، این نگاه صد در صد غلط است که آقایان خود را ملک الرقاب تامین اجتماعی می‌دانند و همیشه "حق به جانب" دست در جیبِ محروم‌ترین قشر جامعه می‌برند. اگر دقت کنیم در فرایند متناسب سازی حقوق و چه در اصل حقوق، نه تنها دستی از جامعه بازنشستگان تامین اجتماعی نگرفته اند که به انحای مختلف، پایشان را هم لگد کرده اند.
نه تنها حقی برایشان در بیت المال قائل نبودند که در ذخیره‌ای که با عرق جبین و کد یمین فراهم کردند هم دست برده اند به کرات به گونه‌ای که امروزه از بدهی ۴۰۰ هزار میلیاردی دولت به تامین اجتماعی سخن می‌رود. آن هم با ارزشی که پول ملی در سال‌های پیش داشت و اگر قرار باشد این رقم با ارزش امروزه پول متناسب سازی شود، اقلش ده برابر این رقم می‌شود. متاسفانه هنوز بخشی از بدهی خود را پرداخت نکرده از بازگشتِ آن برای قهرمان سازی از خود و پرداخت یارانه معیشتی، طراحی می‌کنند.
نمی‌خواهند بپزیرند آنچه در تامین اجتماعی و شرکت‌های وابسته است، مصداق تام و تمام "حق الناس" است و دستی که در آن رود زیر چان دَینی قرار می‌گیرد که "ایمانِ خویش " را هم در رهگذار باد قرار خواهد داد. وقتی خدا از حق الناس برای شهید - که عزیزکرده اوست - نمی‌گذرد، مطمئن باشید دست از یقه هرکس دست در سفره مردم کند نخواهد گذشت. نمی‌گویم جیب که به برکت مدیریت عالی آقایان، این شندرغاز حقوق، کرای در جیب ماندن نمی‌کند و از حساب به سفره می‌اید و این طرح‌ها که زمزمه اش شنیده می‌شود به باد کشیدن همین سفره هر روز کوچکتر شده است. سفره‌هایی که ... نگوییم بهتر است.
خدا بیامرزد "قیصر امین پور" را که در شعر "سفره خالی" حق مطلب را ادا کرد. آن شعر شرح حال بازنشستگان تامین اجتماعی است. بخوانند تا بفهمند روزگار بازنشستگان مظلوم را. کسانی که اگر پیشتر آه در بساط نداشتند در این ازدحام مصائب گوناگون، بساط شان را هم باد برده است و "آه" شان نه به زمین که به آسمان می‌رود. پیشتر‌ها نوشته بودم مسئولان! اگر نه به امروز ما، به فردای خودتان فکر کنید، اما عزیزی، جوابی داد و سخنی گفت که حاصلش می‌شود اینکه مشکل ما با تصمیم گیرانی است که قرار نیست بازنشسته تامین اجتماعی باشند تا اگر جوالدوزی امروز بر تن ما فرو می‌کنند، سرسوزنی فردا در جان خودشان بنشیند.
چون قرار است فردا در شمار بازنشستگان کشوری باشند، آن جاده را آسفالته می‌کنند و برای دیگر جاده‌ها هم سنگ و قیر و آسفالت بازنشستگان تامین اجتماعی را برمی دارند! بروید و مقایسه کنید میزان افزایش حقوق در همسان سازی را تا ببینید تفاوت از کجا تا به کجاست. البته این افزایش چاره کار عزیزان بازنشسته کشوری و لشکری را هم نمی‌کند، اما نتیجه آن فاصله افتادن زیاد میان دریافتی دو قشر بازنشسته است. بگذریم، هرچه به آنان دادند، نوش جان شان.
در جامعه، یک نفر گرسنه بماند بهتر است تا دو نفر! حرفی نداریم، اما حضرت نباید از حساب تامین اجتماعی، طرح‌های خود را اجرا کنند. تامین اجتماعی قلک همراه و حساب در اختیارشان نیست. حق الناس است و نه "ناس" از حق خود می‌گذرند و نه "الله الناس" چنین می‌کند پس برحذر باشند از طرح‌هایی که شاید ندانسته به "وسواس الخناس" آلوده باشد.
امید واریم همچنان که نایب رئیس کمیسیون اجتماعی مجلس وعده داده است جلوی این ماجرا گرفته شود و زمینه برای اجرایی شدن مراحل دیگر همسان سازی تا احقاق حق بازنشستگان نجیب فراهم شود. این خود می‌تواند محکی جدی باشد برای مجلسی که خود را انقلابی می‌داند تا پای حق مردم انقلابی بر اساس عدل بایستد و در دادخواهی محروم‌ترین قشر اجتماعی کنارشان باشد. چنین باد ان شاالله
غلامرضا بنی اسدی: روزنامه نگار
