حقایقی مهم درباره آلزایمر

یکی از اولین مواردی که هنگام صحبت درباره بیماری آلزایمر به ذهن خطور می‌کند، از دست دادن حافظه است. اما موارد بسیار بیشتری وجود دارد که مراقبان و اطرافیان افرادی که مبتلا به آلزایمر هستند، باید بدانند.

به گزارش سرویس خواندنی‌های انتخاب، افرادی که مبتلا به آلزایمر هستند صرفا به عنوان افرادی که فراموشی دارند شناخته می‌شوند، اما این نگرش می‌تواند باعث شود نوع برخورد با این بیماران از حالت استاندارد خود خارج شود.

بیشتر بدانید:

هر مرحله از آلزایمر بی نظیر است
ممکن است تصور کنید هر فردی که به آلزایمر مبتلا می‌شود از ابتدا تا انتها علائمی یکسان دارد، اما اینگونه نیست، دکتر مری میتلمن نورولوژیست و مدرس دانشگاه در این حصوص می‌گوید: افرادی که در مراحل اولیه مشکلات حافظه قرار دارند بیشتر در مکالمات یا یاداوری مشکل دارند، اما به مرور علائم آلزایمر تغییر می‌کند و حتی به مشکلات غذا خوردن نیز می‌رسد. اطرافیان بیمار باید علائم هر مرحله را به تفکیک بدانند.

زندگی در مراحل اولیه بسیار طبیعی است
اریک تامپسون، مشاور گروه انجمن آلزایمر ایالات متحده می‌گوید: «افرادی که در مراحل ابتدایی آلزایمر هستند، علائمی را نشان می‌دهند که بسیار خفیف است. تا حدی که گاهی تشخیص آلزایمر نیز در این افراد ساده نیست؛ و گاهی بسیار طول می‌کشد تا بیماری تشخیص داده شود.»

به بیمار تذکر ندهید
تذکر دادن به بیماران درباره نکاتی که مجبورید چندین بار به بیمار بگویید اشتباه است. برای مثال ممکن است فرد از شما ده‌ها بار یک سوال بپرسد، وقتی به روی او بیاورید که قبلا پاسخش را داده اید احتمالا به شدت روی عزت نفس وی تاثیر منفی می‌گذارید.

مرگ عزیزان را یاداوری نکنید
در بسیاری از موارد بیماران مبتلا به آلزایمر از شما درباره افرادی که مدت‌ها پیش از دنیا رفته اند سوال می‌کنند مثلا حال همسر مرحوم یا برادر مرحوم خود را می‌پرسند. اگر در پاسخ به این رفتار فورا به بیمار بگویید: «مگر یادت رفته همسرت مرده» یا جملاتی مشابه، در نتیجه فرد مبتلا به آلزایمر را شوکه می‌کنید بهتر است در چنین شرایطی با ملایمت حرف را عوض کنید و به عبارتی حواس بیمار را با جواب‌های کوتاه و مناسب پرت کنید.

معاشرت مهم است
انزوای بیمار به خصوص برای افراد در مراحل اولیه، که دارای نقص شناختی خفیف هستند، می‌تواند خطرناک باشد و بیمار را به افسردگی سوق دهد. بهتر است سعی کنید شرایطی را فراهم کنید که بیمار با همسالان و دوستان خود معاشرت داشته باشد.