سید رازق بهیارمقدم: گرچه حجم گسترده و بعضا ناامید کننده مشکلات و مسائل خرد و کلان کشور بویژه تنگناهای معیشتی به نوعی همه سیاسیون و دولتمردان ما را در مظان اتهام ناکارآمدی و یا لااقل کم کاری قرار داده است اما با این وجود می توان فهرستی هرچند انگشت شمار از شخصیت های سیاسی و مدیریتی کشور را نام برد که به مدد ۴ دهه فعالیت های مهم سیاسی و اجرایی شان به ظرفیتی ذی قیمت برای کشور و نظام تبدیل شده اند. به خصوص در کشور ما که هنوز ساختارهای تصمیم ساز و تصمیم گیر برای تمشیت امور به معنای واقعی آن شکل نگرفته است و بار اصلی تدبیر ملک بر عهده کارگزاران آن می باشد.
بدون تردید یکی از آن معدود شخصیت ها علی لاریجانی فرزند آیه الله میرزا هاشم آملی است. علی لاریجانی دانش آموخته دکترای فلسفه دانشگاه تهران در ۴ دهه فعالیت های اجرایی و مسئولیت های حساس سیاسی اش به تدریج با گذار از یک عنصر سیاسی جناحی به یک سیاستمدار ملی حرفه ای و با درایت ستودنی در امر حکمرانی در جمهوری اسلامی ارتقا یافت.
لاریجانی به سبب انتسابش به بیت علما و بویژه با وصلت با خانواده یکی از شناخته شده ترین رهبران انقلاب یعنی آیه الله مطهری از دهه ۷۰ به بعد در کانون توجه بالاترین رده های حاکمیتی قرار گرفت و در تمام این سالها نیز با برخورداری از تجربیات مفید و ذی قیمت در مسئولیت های متعدد اجرایی و سیاسی از وزارت ارشاد و ریاست بر رسانه ملی تا دبیری بالاترین نهاد امنیتی کشور یعنی شورای عالی امنیت ملی به مرور به یکی از کارآزموده ترین مقامات سیاسی کشور تبدیل گردید. بخش مهمی از این کارآزمودگی را در ریاست ۱۲ ساله اش بر مجالس هشتم، نهم و دهم جمهوری اسلامی می توان یافت که در نوع خود رکوردی تازه در تاریخ پارلمانی ایران می باشد.
البته شاید نقطه عطف در سیاست ورزی علی لاریجانی و گذار وی از تفکرات جناحی سابق و پیدا کردن دیدگاه های اصولی و ملی مربوط به دوره ورود او به شورای عالی امنیت ملی بود. مسئولیتی که کارکرد اصلی آن اولویت دادن به تامین بقای نظام در درجه اول و در مرتبه بعد توسعه کشور بوده و فرصت برای جدال های مرسوم سیاسی در آن راه ندارد، از همین نقطه نظر دیدگاه های وی نیز بلوغ قابل توجهی پیدا کرد.
تلاش زاید الوصف دکتر لاریجانی در مقام ریاست مجلس برای تصویب توافقنامه تاریخی برجام اوج دگردیسی فکری و گذار از نگرش های جناحی به دیدگاه های کلان ملی بود که شاید برای شخص او بدون هزینه نبود. بویژه پس از خروج یک جانبه دولت آمریکا از برجام که موجبات قدرت گرفتن مخالفین آن توافقنامه در داخل کشور گردید.
رییس ۳ دوره اخیر مجلس پس از ۱۲ سال حضور در راس قوه قانونگذاری با درک صحیح از شرایط سیاسی کشور ترجیح داد میدان را به نفع جوانترها خالی کند تا شاید در گذر زمان هم خود فرصتی مجدد برای حضور موثرتر به دست آورد و هم جوانترها در مصاف با مشکلات کشور از دیدگاه های ناآزموده به دیدگاه های جامع تر گذار نمایند.
علی لاریجانی را عموما با ادبیات فاخری که در گفتارش جلوه گری می کند می شناسند اما او در عمل نشان داد که فراتر از لسان ادیبانه اش از درایت و تدبیری قوی تر نیز برخوردار است . چه آنجا که لازم دانست برای عبور کشور از یک بحران ۱۲ ساله بی باکانه و تمام قد به حمایت از برجام برخیزد و چه آنجا که احتمالا برای حفظ شئونات خود با طیب خاطر ردای نمایندگی و ریاست بر پارلمان را به مدعیان واگذار کرد.
تجربیات پر‌فراز و فرود دکتر علی لاریجانی در نهادهای مختلف حکومتی ایشان را به سرمایه ای ملی ارزشمند برای جمهوری اسلامی تبدیل کرده است که می توان در بزنگاه های حساس برای عبور دادن کشور و نظام از بحران های احتمالی پیش رو از او استمداد کرد.
سید رازق بهیارمقدم
