پایگاه خبری پولیتیکو در سرمقاله‌ای می‌نویسد: مضمون اصلی این یادداشت برای کسانی که درباره نکته‌گزینی جمهوری‌خواهان شنیده باشند، چندان تعجب‌آور نیست؛ همه این‌ها خطای چین است. اما جالب‌ترین بخش این یادداشت محرمانه توضیح درباره آن موضوعی است که حذف شده است: دفاع مثبت از واکنش ترامپ درباره این ویروس همه‌گیر. «به غیر از مورد ممنوعیت سفر به چین، (در هیچ مورد دیگری) از ترامپ دفاع نکنید. به چین حمله کنید.»
ترامپ چندین هفته تلاش کرده است تا بر روی این موضوع تمرکز کند و نتایج درهمی در پی داشته است. این استدلال تناقض‌های چشمگیر بسیاری دارد. نخست، حتی اگر این فرضیه را بپذیریم که مساله مدیریت کروناویروس از ابتدای امر مساله ایستادن مقابل چین بوده باشد، ترامپ عملکرد فاجعه‌باری در آن داشت.
ترامپ مکررا از دولت چین تعریف کرده است. درحالی که ترامپ مدعی است مخالفانش با معامله‌های مالی با چین مصالحه کرده‌اند، خودش و خانواده‌اش نه تنها سابقه‌ای طولانی در معامله با چین دارند بلکه از سمت ریاست جمهوری به عنوان اهرمی برای منافع شخصی استفاده کرده است.
این یادداشت مشخص می‌کند که حزب جمهوری‌خواه تا چه حد درست از اتهام «نرمش مقابل چین» استفاده می‌کند.
در این یادداشت همچنین به کاندیدا‌های جمهوری‌خواه توصیه شده است تا استدلال کنند «مخالف من در برابر چین نرمش دارد، نمی‌تواند در مقابل حزب کمونیست چین قرار بگیرد و نمی‌شود به او اعتماد کرد و مسئولیتی داد.» به عبارت «مخالفم» دقت کنید. این اتهام منحصر به بایدن یا یک دموکرات دیگر نمی‌شود. جمهوری‌خواهان به این نتیجه رسیده‌اند که از این لکه می‌توانند علیه هر دموکراتی، جدا از آنچه گفته یا انجام داده است، استفاده کرد.
مضحک‌ترین بخش این استدلال، فقدان هرگونه دستورکار آینده‌نگر مفید و مثمرثمر است. در این یادداشت به کاندیدا‌ها تاکید شده تا قول بدهند که «من در مقابل چین می‌ایستم، مشاغل تولیدی را به آمریکا بر می‌گردانم و علیه چین بابت نقشش در گسترش ویروس کرونا تحریم وضع می‌کنم.» حتی اگر چنین قول و تعهدی میسر شود، هیچ یک از آن‌ها برای حذف این ویروس در آمریکا یا احیای اقتصاد این کشور کاری از پیش نمی‌برند.
فرض کنید «ایستادن در برابر چین» بتواند حزب کمونیست این کشور را به اعتراف درباره خطای کامل بابت این ویروس و گسترش آن مجبور کند. بعد از آن چه می‌شود؟ این نامه غیر رسمی به جمهوری‌خواهان تاکید می‌کند تا خواستار تحریم علیه چین شوند، اما «تحریم» کلمه‌ای جادویی نیست که دیگر کشور‌ها را وادار سازد به ما حجم انبوهی پول بدهند.
به نظر می‌رسد درخواست «ایستادن مقابل چین» که در این نامه غیر رسمی مطرح شده است، بی‌اعتنایی به این حقیقت روشن باشد که ترامپ اکنون رئیس‌جمهوری آمریکاست. اگر سیاست سختگیرانه علیه چین بتواند باعث اعمال تحریم شود یا چین را مجبور سازد به تقصیرش اذعان کند یا مشاغل تولیدی ما را بازگرداند، پس ترامپ هم می‌تواند این کار‌ها را انجام دهد. اگر هر کدام از این شعار‌ها به یک راه‌حل ختم شود، عجیب است که ترامپ آن‌ها را نادیده بگیرد.
این که جمهوری‌خواهان مجبور شوند جور دیگری تظاهر کنند، یک امتیاز ویرانگر غیرعادی است. برای کاندیدا‌ها عادی است که با مسائل مختلفی روبرو شوند و در جایی که رأی‌گیری بسیار خصمانه است و آن‌ها نمی‌توانند مردم را متقاعد کنند، تنها گزینه‌ای که برای آن‌ها باقی می‌ماند تغییر دادن موضوع است.
اما این مساله‌ای جانبی نیست که جمهوری‌خواهان برای کنار گذاشتن آن تلاش کنند. این وخیم‌ترین بحران در طول نسل‌هاست؛ یک اضطرار بهداشت عمومی و اقتصادی است که همه قبول دارند یک مساله مهم و کلیدی در کمپین‌های انتخاباتی خواهد شد.
جمهوری‌خواهان تصدیق می‌کنند که نمی‌توانند استدلال کنند که ترامپ ما را در امان نگه می‌دارد یا به خوبی این بحران را مدیریت کرده است. این امر کاملا مشخص می‌کند که تمرکز وسواس‌گونه این حزب بر روی چین با هدف منحرف کردن توجهات از ناکامی مدیریتی فاجعه‌بار ترامپ طراحی شده است. آن‌ها به صورت محرمانه اذعان می‌کنند که اقدامات ترامپ به معنای واقعی کلمه غیر قابل دفاع است.
