کارشناس مسائل بین الملل، در ارتباط با سفر جوزپ بورل مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا، فعال شدن مکانیسم ماشه نه در راستای منافع ایران است و نه در راستای منافع اتحادیه اورپا؛ زیرا هر دو طرف امکان‌ها و فرصت‌هایی را که برای تعامل با یکدیگر داشتند، از دست خواهند داد. خواست هیچ یک از طرفین این نیست که مناسبات‌شان قطع شود.
قاسم محبعلی، کارشناس مسائل بین‌الملل و مدیر کل سابق خاورمیانه وزارت خارجه در ارتباط با سفر جوزپ بورل مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا در روزهای سوم و چهارم فوریه به ایران و دیدارهای او با رئیس جمهور، رئیس مجلس و وزیر امورخارجه کشورمان، به خبرنگار «انتخاب» گفت: «سفر مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا به تهران در شرایط انجام می‌گیرد که ایران گام نهایی کاهش تعهدات برجام خود را برداشته و در مقابل اروپایی‌ها نیز تهران را به فعال کردن مکانیسم ماشه یعنی ارجاع پرونده هسته‌ای ایران به شورای امنیت و بازگشت خودکار تمامی تحریم‌های شورای امنیت تهدید کرده‌اند. اکنون به نظر می‌رسد برول قصد دارد تا از یک سو، واپسین مواضع اتحادیه اروپا را به مقام‌های سیاسی ایران برساند و از سوی دیگر، مواضع ایران در موضوع برجام و کاهش تعهدات جویا شود.»
وی افزود: «اتحادیه اروپا حتی با مکانیزمی که ایران در کاهش تعهدات برجامی خود در پیش گرفته، به نظر نمی‌رسد که عجله‌ای برای فعال کردن مکانیسم ماشه و ارجاع پرونده ایران به شورای امنیت داشته باشند. واقعیت این است که اروپایی‌ها نیز با برخی تهدیدات جدی مواجه هستند. به نظر می‌رسد در صورت عملی شدن تهدید ظریف مبنی بر خروج از NPT آن‌ها چنین تصمیمی را اتخاذ کنند. علاوه بر این، به نظر می‌رسد برجام تنها بحث مورد گفتگوی طرفین نباشد، بلکه مباحثی همچون بحران‌های خاورمیانه، تشدید اختلاف میان ایران و آمریکا و... در دستور کار مذاکرات قرار بگیرد.»
این کارشناس مسائل بین‌الملل، در بخشی دیگر از گفته‌های خود تصریح کرد: «فعال شدن مکانیسم ماشه نه در راستای منافع ایران است و نه در راستای منافع اتحادیه اروپا؛ زیرا هر دو طرف امکان‌ها و فرصت‌هایی را که برای تعامل با یکدیگر داشتند، از دست خواهند داد. خواست هیچ یک از طرفین این نیست که مناسبات‌شان قطع شود. در مهم‌ترین سطح اتحادیه اروپا خواهان تداوم ارتباط فعال با تهران است و ایران نیز باید تلاش کند این دریچه را بر روی خود نبندد.»
محبعلی در ادامه تاکید کرد: «در عرصه سیاست خارجی نگاه یک طرفه به بازیگران منطقه‌ای سازنده و کاربردی نیست و هر کشور به طور حتم منافع ملی خود را دنبال می‌کند. با این وجود، نوع و مکانیزم بازی هر بازیگری به توانمندی و قدرت آن است. اتحادیه اروپا نیز در نظام بین‌الملل برای خود اندازه و حدودی دارد. این‌که انتظار داشته باشیم این اتحادیه در برابر آمریکا ایستادگی کند، بسیار بیهوده است.»
وی افزود: «اتحادیه اروپا و ایران به صورت بالقوه شرکای بسیار مهمی برای یکدیگر در سطوح مختلف اقتصادی، امنیتی و سیاسی هستند. در حقیقت دو طرف اهمیت بسیار زیادی برای یکدیگر در کلیه سطوح دارند و از یک سو، ایران در گذار به توسعه اقتصادی، تعامل جامعه جهانی نیازمند ایران است و از سوی دیگر، اتحادیه اروپا نیز در بحث امنیت و تبادل با جامعه جهانی نیازمند همکاری و تعامل با تهران است. بنابراین، این دیدگاه که اروپا همانند آمریکا در یک جایگاه به عنوان رقیب در نظر گرفته شوند، به هیچ عنوان مناسب نیست.»
