فارس بن حزام در «الحیات» چاپ لندن، نزدیک به عربستان نوشت: دو سال پیش، یک اتفاق دیپلماتیک گذرا رخ داد؛ طی حضور وزرای دولتهای جهان اسلام در نشستی به میزبانی استانبول، عادل الجبیر وزیر خارجه سعودی، با همتایان اردنی و فلسطینی خود صحبت می کرد، که محمد جواد ظریف به بحث آنها ورود کرد و دوربینها هم به دنبال او به راه افتادند. الجبیر با روی خوش با همتای ایرانی اش دست داد و سعی کرد با گفتن جملاتی کوتاه، به دیپلماسی لبخند ظریف، پاسخ دهد. انگیزه اصلی وزیر خارجه ایران از این اقدام، رساندن دو پیام بود، مبنی بر اینکه ایران خواهان صلح است و عربستان، لجوج و مخالف صلح.
به گزارش سرویس بین الملل «انتخاب»؛ در ادامه این مطلب آمده است: این موضع ظریف بارها در مصاحبه های مختلف، مطرح شد، همانطور که در سال جاری، 4 مرتبه در این باره صحبت شده است. مخاطب اصلی این پیام ایران، جهان عرب و غرب است؛ بویژه نیویورک.
رابطه بین ریاض و تهران از 40 سال پیش تا کنون متشنج بوده است؛ تا اینکه در آغاز سال 2016، با ماجرای کنسولگری و سفارت عربستان، این رابطه قطع شد.
در این شرایط، محمد جواد ظریف یک اصل ثابت را تکرار می کند و می گوید ما خواستار رابطه خوب با ریاض و آماده مذاکره با ان هستیم، اما عربستان مخالفت می کند. باید پرسید این مذاکره بر کدام پایه صورت می گیرد؟ این مساله ای است که حتی یک بار از سوی ظریف روشن نشده است. اعتراض ریاض، واضح و صریح است و براساس مبادی سیاسی مشخصی بنا نهاده شده که هیچ کس در رابطه با ان اختلاف نظری ندارد.
مشخص است که هر دولتی که عزم جدی برای مذاکره داشته باشد، اشاره هایی مبنی بر حسن نیت خود نشان می دهد، تا مسیر مذاکره برای دست یافتن به صلح، هموار شود؛ اما در طول 43 ماه گذشته، چنین امری اتفاق نیفتاده است، بلکه ایران از حدود قبلی خود نیز فراتر رفته و هیچ اشاره مثبتی متوجه عربستان نکرده است.
در دو دوره ریاست هاشمی رفسنجانی و محمد خاتمی، تنش در روابط بین ایران و عربستان افزایش یافته و وارد بحرانهای خشنی شد، اما این دو رئیس جمهور، پالسهای مثبتی برای ریاض فرستادند، که باعث آرام شدن تنش ها شد. اما حال، به نظر می رسد روحانی قصد الگو برداری از سیاست و خط مشی هاشمی یا خاتمی در رابطه با عربستان را ندارد. به همین دلیل است که سعودیها به صراحت اعلام می کنند:« ما دو بار از یک سوراخ گزیده نمی شویم.»
