«سلبریتی» نماها، فالوئرهای کج سلیقه، صداوسیمای بی‌تفاوت

محمود صباغی: چندی پیش درلابلای هجوم اخبار، خبردستگیری فردی منتشر شد که با انتشار ویدئوئی در فضای مجازی، مرتکب حرکاتی هیستریک گونه در تایید و ترویج خشونت و نمایش سلاح گرم و سرد شده بود. در چند سال اخیر ارتکاب چنین اقداماتی بعنوان یک قدرت نمایی در دنیای مجازی مسبوق به سابقه بوده و اغلب هم از سوی افرادی صورت میگیرد که در فرهنگ عامه ، به عنوان "اراذل و اوباش" میشناسیم. این باراما چنین حرکات سبکسرانه ای از سوی فردی است که با عنوان پر طمطراق " سلیریتی" شناخته میشود و شوربختانه صدها هزار دنبال کننده در گروههای دنیای مجازی رفتارها، کنشها و واکنشهایش را رصد میکنند و خطراصلی نیز همینجاست. وقتی صدها هزار جوان و نوجوان ، به آن سطح از بلوغ اجتماعی و فرهنگی نرسیده باشند که چنین افراد کم ظرفیت و بی جنبه ای را دنبال نکنند ، آنگاه به آسانی چنین تظاهرات خشونت باری را هم بعنوان الگو نصب العین رفتار اجتماعی خود قرار خواهند داد . پیامدهای منفی چنین رویکردی در عرصه اجتماع ، لرزه بر اندام آدمی می اندازد.

حکایت حاشیه سازیها و بحران آفرینی برخی از سلبریتیها و هنرمند نماهای اجتماع ما ، حکایت تازه ای نیست. همین چند ماه قبل بود که یکی از همین قماش هنرمند نماها ، با برگزاری کنسرت در یکی از کشورهای همسایه ، چنان کرد که نه تنها واکنش تند مردم آن کشور را برانگیخت و خواستار عذرخواهی رسمی این فرد شدند بلکه تمام کسانیکه با انگیزه های مختلف چنان رفتاری را به نقد کشیدند، با چنان واکنش مشمئز کننده ای از سوی آن فرد روبرو شدند که بهت آور بود. و امروز نیز فرد دیگری در شرایطی از سوی دستگاه قضا بازداشت میشود که هنوز سرنوشت جمع آوری کمکهای نقدی مردمی در زلزله سال گذشته غرب کشور در هاله ای از ابهام قرار دارد.

حاشیه سازیهای ریز و درشت دیگری که هر از گاهی از سوی برخی "سلبریتیها" جنجال آفرین میشود ، از یکسو تلنگری بر اندیشه جامعه شناسان و کارشناسان امور اجتماعی است که لزوم تجزیه و تحلیل معیارها و زمینه های سربلند کردن افرادی که به هیچ وجه شایستگی و گنجایش شهرت و محبّوبیت را ندارند، یادآور میشود. و از سوی دیگر در جستجوی پاسخ به این سوال اساسی باشیم که بر جامعه جوان ما چه گذشته که سلیقه انتخاب الگوهای رفتاری از میان ورزشکاران و هنرمندان ، به چنین سطح نازلی افول کرده است؟

از آنجا که بخش عمده خاستگاه هنرمندان ما ، صدا و سیمای وطنی است که به مثابه نردبانی، امکان پیمودن پله های اشتهار - و نه ترقی - را فراهم می کند، بجا ست از صدا و سیما بپرسیم که با کدام متر و معیاری، آنتن در اختیار افرادی قرار میدهد که فاقد ظرفیّت و شخصیّت لازم ، توان کافی، سواد بالا و خصوصیات برجسته دیگری مانند چهره و صدا هستند؟

آیا دور از انصاف است که از گزینش این سازمان عریض و طویل انتظار داشته باشیم در این خصوص حساسیت ویژه ای نشان دهد تا مبادا روزی – چون امروز – هنرمند نمایی با حاشیه سازیها و رفتارهای خارج از قواعد ، چوب حراج به ادب واخلاق و آبروی ملی نزند؟