اولین پرواز هواپیما در ایران، درست در 105 سال پیش اتفاق افتاد. این پروزا توسط یک خلبان لهستانی‌الاصل انجام و پس از پرواز خلبان مجبور شد در میدان مشق تهران فرود بیاید.
پرواز در آسمان در گذشته همیشه یک آرزو برای انسان بود و قرن‌های متمادی به این مسئله به عنوان یک رؤیا و یک مجهول نگاه می‌شد، اما همان‌طور که معروف است در دسامبر 1903 برادران رایت در آسمان یکی از شهرهای آمریکا اولین پرواز را تجربه کردند.
اما ده سال طول کشید تا در ششم صفر 1332 مصادف با 14 دی ماه 1292 و 4 ژانویه 1914 و در زمان احمدشاه قاجار اولین هواپیما در آسمان ایران به پرواز درآید. در این روز، «کوزمینسکی»، خلبان لهستانی‌الاصل، قطعات مجزای یک هواپیمای «بلریو» را از روسیه و از طریق بندر انزلی بوسیله اتومبیل به تهران آورد و پس از سرهم کردن آن، اولین پرواز را بر فراز تهران به انجام رساند. با این حال اولین پرواز هواپیما بدون حاشیه هم نبود، چرا که نبود مکان مناسب برای فرود باعث شد خلبان به اجبار در میدان مشق (وزارت خارجه فعلی) فرود بیاید. فردای آن روز احمدشاه با جماعتی از درباریان و خدمتگزاران دستگاه کشوری و لشگری از این هواپیما دیدن کرده و در کنار آن عکسی به یادگار گرفتند.
احمدشاه قاجار در کنار اولین هواپیما در ایران
این هواپیما بعدها به محوطه قصر قاجار (باغ موزه قصر فعلی) منتقل شد و مدتی پروازهای نمایشی بر فراز تهران انجام می‌داد و مردم به تماشای آن می‌پرداختند.
اولین هواپیمایی که برای ایران خریداری شد
اولین هواپیمایی که برای ایران خریداری شد، یک فروند هواپیمای «یونکرس-ای 13» بود؛ این هواپیما در سال 1301 شمسی از نمایندگی شرکت یونکرس آلمان در تهران برای ارتش خریداری شد تا از آن به عنوان هواپیمای ارتباطی و ترابری نظامی بهره برداری شود. گفتنی است شرکت یونکرس 4 سال بعد اولین و نخستین شرکت هواپیمایی در ایران را دایر کرد و با 6 هواپیمای یک موتوره و یک هواپیمای سه موتوره پروازهایی بین شهرهای مختلف ایران برقرار کرد. پروازهای این شرکت در مسیر قصرشیرین به بغداد، زاهدان به دهلی، مشهد به کابل، بندر انزلی به باکو، بندر بوشهر به کراچی و بمبی، خرمشهربه بصره و تبریز به تفلیس بر قرار بود. این شرکت تا سال 1312 در ایران فعالیت می‌کرد.[1]
اولین هواپیمایی که برای ایران خریداری شد
اولین فرودگاه ایران؛ قلعه‌مرغی
تیرماه ۱۳۰۱ انگلیسی‌ها درخواست اعزام دو فروند هواپیما به تهران کردند و دولت وقت سراغ تهیه زمین مناسب و مسطحی برای فرود آن‌ها رفت. زمین قلعه مرغی برای این کار انتخاب و به تدریج به اولین فرودگاه تهران تبدیل و تأسیسات و آشیانه‌های متعددی در آن ساخته شد.
بدین ترتیب یک ماه بعد در هشتم مرداد 1301 زمان بهره‌برداری رسمی از اولین فرودگاه تهران در قلعه‌مرغی رقم خورد و بعد از افتتاح فرودگاه، دو فروند هواپیمای انگلیسی از طریق بغداد وارد تهران شدند و در فرودگاه قلعه‌مرغی فرود آمدند.
هواپیمای سرهنگ نخجوان در روز پنجم اسفندماه ۱۳۰۴ پس از سفری طولانی به تهران وارد شد و در قلعه‌مرغی به سلامت فرود آمد و به این ترتیب برای نخستین بار یک هواپیما متعلق به ایران به وسیله‌ی خلبانی ایرانی در آسمان پایتخت دیده شد.
فرودگاه قلعه‌مرغی ۱۲ آشیانه داشت و مساحت آن به ۶۳۰۰ مترمربع می‌رسید. اولین آشیانه هواپیما و اولین برج مراقبت کشور که در دو طبقه طراحی شده بود. این ساختمان‌ها با اسکلت‌های چوبی و با معماری کاملاً سنتی درسال ۱۳۰۳ ساخته شدند.
باند قدیمی فرودگاه قلعه‌مرغی
درسال‌های اولیه، این فرودگاه تنها دارای یک باند بود، اما با ورود نسل‌های مختلف هواپیما به کشور و استقرار آن‌ها در این مکان، این مجموعه گسترش پیداکرد. طول این باند اولیه بسیار کوتاه بود اما به مرور زمان و طی سال‌های 1310، 1315، 1327 و 1335 طول این باند افزایش پیدا کرد.[2]
اولین خلبان ایرانی؛ محمدتقی خان پسیان
نخستین ایرانی که موفق به طی دوره خلبانی و پرواز با هواپیما شد، «کلنل (سرهنگ) محمدتقی خان پسیان» بود که در سال ۱۲۹۹ به هنگام حضور در کشور آلمان موفق به این کار شد و با انجام سی و سه سورتی پرواز نام خود را به عنوان نخستین خلبان ایرانی در تاریخ ثبت کرد. نخستین فردی که برای آموزش خلبانی و امور هوایی به اروپا اعزام شد «سرهنگ احمدخان نخجوان» بود که در خرداد ۱۳۰۲ به اتفاق سایر دانشجویان ایرانی در «دانشکده خلبانی ایستر فرانسه» به تحصیل پرداخت.
کلنل محمدتقی خان پسیان
تحصیلات خلبانی سرهنگ احمد خان نخجوان در سال ۱۳۰۴ پایان یافت و در اواخر بهمن ماه همان سال با یک فروند هواپیمای خریداری شده از فرانسه راهی ایران شد و در روز پنجم اسفندماه در قلعه مرغی به زمین نشست.[3]
اولین شرکت هواپیمایی؛ ایرانین ایرویز
نخستین شرکت هواپیمایی ایران حامل پرچم کشورمان با نام «ایرانین ایرویز» توسط گروهی از بازرگانان ایرانی در سال ۱۹۴۲ تأسیس شد. ایرانیان ایرویز در آغاز کار خود به جابه‌جایی مسافر و بار در مسیرهای داخلی و منطقه‌ای می‌پرداخت و علاوه بر آن یک پرواز هفتگی باری نیز به اروپا انجام می‌داد.
سال ۱۹۵۴، یک شرکت هواپیمایی خصوصی دیگر به نام «پرشین ایرسرویسز» (پاس) در تهران تشکیل شد. پاس فعالیت‌های خود را در زمینه حمل بار آغاز کرد و بعدها به حمل مسافر در مسیرهای داخلی منتهی به تهران نیز پرداخت. این شرکت سال ۱۹۶۰ پروازهای بین‌المللی خود را در مسیرهای اروپایی آغاز کرد.
بیست و چهارم فوریه سال ۱۹۶۲، دو شرکت ایرانین ایرویز و پرشین ایرسرویسز در یکدیگر ادغام شده و شرکت هواپیمایی ملی ایران (هما)، با نام بین‌المللی ایران ایر تأسیس شد.[4]
پی‌نوشت:
[1]-http://www.asriran.com/fa/news/492270/
[2]- http://www.hamshahrionline.ir/photo/399915/
[3]- https://www.isna.ir/news/96122413473/
[4]- http://econews.ir/fa/content/1046043
انتهای پیام/
