غم بی‌آبی و خشک‌سالی که شیره جان نخل‌های میناب را مکیده از یک سو، دلهره هر شب مردم از دفن شدن زیر آوار ترک‌های خانه‌هاشان از سوی دیگر، آن‌قدر مهیب هست که قلب آدمی را فارغ از اینکه گوش‌هایش از خبرهای هرروزه فروچاله‌های میناب و وعده‌های مسئولان پر باشد، محزون کند. حدود ۱۵ سال است که میناب فقط عنوان «گلستان خلیج‌فارس» را به دوش می‌کشد و چشمه‌های جوشان، نخل‌های سر به فلک کشیده و بوستان‌های سرسبزش جایشان را به زمین‌های خشک و فروچاله‌هایی داده‌اند که امروز محل زندگی اهالی آنجا را هم ناامن کرده است.
