الاخبار نوشت: اینطور که به نظر می رسد، عصر جدید حکومت سعودیها که توسط بن سلمان و با نظارت و اشراف پدرش اداره می شود، به خوبی با تاریخ تشکیل مملکت سعودی آشنا نیست. این مملکت، هر چند که شکل یک دولت به خود گرفته است، هنوز به شیوه سلطنتی اداره می شود، در واقع سلطنتی است در هیئت یک دولت. این در حالی است که همچنان ویژگیهای لازم برای تبدیل شدن به یک دولت ملی در این حکومت دور از دسترس است.
به گزارش «انتخاب»، در واقع قدرت سعودیها برای تولید دینامیک‌ها و تحرکات لازم در جهت حفظ وحدت داخلی یا به بیان بهتر، وحدت سلطنت، همواره با تناقضهایی مواجه شده و از این رو، وحدت سلطنت دائما منوط به تقسیم جامعه بوده است.
اصرار بر نادیده گرفتن و بی توجهی به برنامه های همبستگی ملی، بعنوان معبر و راهی الزامی در راستای بنا نهادن دولت ملی، خطر تجزیه و فروپاشی این کشور را در بطن خود دارد. نسخه سحرآمیز برای حفظ وحدت این کیان، چشم پوشی از تملک انحصاری قدرت و سلطنت در یک خاندان است.
اما آیا آنچه در عربستان در حال وقوع است، تغییری در شکل حکومت است یا تحولی بنیادین و انقلابی علیه نشانه های اصلی دولت سعودی؟
ما در برابر متغیرهایی در معادله قدرت و حاکمیت در عربستان سعودی هستیم:
1-در سطح خاندان حاکم: ملک سلمان وارد مرحله انحصار قدرت در خاندان خود شده است.
2-در سطح ائتلاف تاریخی بین دین و سیاست که در سال 1744بین محمد بن مسعود و شیخ محمدبن عبد الوهاب صورت گرفت، این ائتلاف پس از تصمیم بن سلمان برای گردن نهادن به لیبرالیسم اجتماعی که در تضاد با اعتقادات جریان دینی وهابی است، نفسهای آخر خود را می کشد. همچنانکه بازداشتهای اخیر شاهزاده ها نیز تهدیدی جدی برای قدرت موسسات دینی بعنوان شرکای سیاسی موسسات سیاسی است.
3-انتقال از اقتصاد نفتی به اقتصاد متکی به مالیاتهای سنگین، به معنای تغییر جوهر روابط بین جامعه و دولت سعودی است.
در خارج از عربستان، سه مساله اصلی در رابطه با سیاستهای جدید بن سلمان وجود دارد:
-ایفای نقش سعودیها در ضمن استراتژی آمریکا و با نسخه ای پیشرفته تر از گذشته.
-تشکیل دوباره ائتلافهای منطقه ای که محور اصلی آنها عادی سازی روابط با رژیم صهیونیستی باشد.
-افزایش تنشها با ایران و محور مقاومت، هر چند که این تنشها منجر به برخورد نظامی و جنگی گسترده باشد.
در این شرایط، در صورتی که به اصطلاح انقلاب بن سلمان به همین شیوه ای که توسط او اداره می شود باقی بماند، یعنی فروپاشی ساختارهای سنتی که این مملکت بر پایه آنها بنا شده، ادامه داشته باشد، شکافی بزرگ در این کشور ایجاد می شود و یک مملکت بدون نظامی مقاوم پدید می آید که همواره در معرض خطر تجزیه و هرج و مرج قرار دارد.
