"موگابه رهبر مبارزه با استعمار بود، اما جاه‌طلبی و قدرت‌پرستی او را به استبداد و فساد کشاند. در انحطاط این رهبر آفریقایی زن او نیز نقش برجسته‌ای ایفا کرد و زندگی سیاسی مبارز سابق را بیش از پیش به بیراهه کشاند."
به گزارش ایسنا، دویچه‌وله در گزارشی نوشته است: رابرت موگابه که اکنون ۹۳ سال دارد، به مدت ۳۷ سال تمام بر زیمبابوه حکومت راند و قصد داشت که تا آخرین دم زندگی همچنان از ناز و نعمت رهبری برخوردار باشد، اما نظامیان کشورش سرانجام به حکومت او پایان دادند.
هیچ معلوم نیست نظامیانی که پیرترین رهبر جهان را از قدرت برکنار کرده‌اند، زمامدارانی پاک و منزه باشند، زیرا آنها هم بر خوان نعمت او پروار شده‌اند؛ اما این قدر هست که طبق آخرین گزارش‌ها مردم فعلا از کنار رفتن دیکتاتور خودپسند و متفرعن خوشحال هستند، هرچند هنوز از آینده کشور باخبر نیستند.
گریس، همسر ۵۲ ساله موگابه برای آینده نقشه‌ها کشیده بود و تصمیم داشت پس از مرگ رابرت موگابه بر کرسی ریاست جمهوری کشور بنشیند، اما نقشه‌های دور و دراز او هم نقش بر آب شد.
موگابه، نه تنها در عالم سیاست، که در زندگی شخصی هم سیر و سرنوشتی اسفبار پیدا کرد. زمانی که مبارزی سرسخت بود، اولین همسر او به نام سالی مثل خودش مبارز بود. زنی با تعهد و مسئولیت بالا که تا امروز در زیمبابوه محبوبیت زیادی دارد.
موگابه با همسر اولش سالی در غنا آشنا شد. در آن روزگار میهن آنها رودزیای جنوبی خوانده می‌شد و آنها در کنار هم برای آزادی کشور از زیر یوغ استعمار انگلستان مبارزه می‌کردند.
در سال ۱۹۸۰ زیمبابوه به استقلال دست یافت و حاکمیت به دست اکثریت سیاه‌پوست افتاد. موگابه به ریاست جمهوری رسید و همسر اول او "سالی" در امور نیکوکاری و رسیدگی به محرومان جامعه به فعالیت پرداخت. او به ویژه به خاطر خدماتش به نظام آموزشی و پزشکی کشور تا امروز محبوبیت دارد.
سالی موگابه به سال ۱۹۹۲ در ۶۰ سالگی درگذشت. پس از مرگ او آشکار شد که موگابه از سال‌ها پیش با منشی خود گریس رابطه برقرار کرده و از او صاحب بچه شده است.
آن دو در سال ۱۹۹۶ ازدواج کردند و گریس که سخت مال‌دوست و جاه‌طلب است، جشن ازدواج شکوهمند و پرخرجی به راه انداخت. گریس نه تنها با زندگی مجلل و خریدهای دیوانه‌وارش مورد نفرت جامعه است، بلکه داستان‌های زیادی از فساد اخلاقی و معاملات قاچاق او بر سر زبان‌ها بود.
موگابه به ویژه در دهه ۱۹۹۰ به رهبری مستبد و خودکامه تبدیل شد و پایه‌های حکومت خود را بر سرکوب و اختناق بنا نهاد. او که مانند تمام دیکتاتورها، خود را در همه کارها و دانش‌ها صاحب صلاحیت می‌دانست، ظرف چند سال کشور را در انبوه بحران‌های اقتصادی و اجتماعی غرق کرد.
گریس به امور سیاسی علاقه‌ای نداشت تا این که از سال ۲۰۱۴ "مهارت و استعداد" خود را در عالم سیاست کشف کرد: نخست از دانشگاه زیمبابوه در رشته جامعه‌شناسی عنوان دکترا کسب کرد و بعد هر روز بیشتر در مجامع عمومی ظاهر شد و ریاست سازمان زنان حزب حاکم را به دست گرفت.
نفوذ گریس و فرزندانش در کشور روز به روز ابعاد گسترده‌تری پیدا کرد تا آنجا که بسیاری او را جانشین قطعی موگابه می‌دیدند.
با وجود سانسور شدید مردم از زندگی اشرافی گریس و سه فرزندش باخبر هستند که هر روز گوشه‌ای از آن از پرده بیرون می‌افتد و به نفرت و انزجار مردمی که از فقر و محرومیت رنج می‌برند، دامن می‌زند.
