یک روان‌شناس گفت: نامزدی دورانی است که زن و مرد بیشتر مواقع در سرخوشی هستند. اما اگر بر اساس اصول رفت و آمد و رفتار کنند، آینده محکم‌تری خواهند داشت.
«عبدالله احمدی‌قلعه» در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا، اظهار کرد: در دوران نامزدی، زوجین باید پیش از هر چیز در قرار ملاقات‌ها با هم به توافق برسند و لازم است که خانواده‌ها را در جریان توافق خود قرار دهند، چون خانواده عروس باید از زمان حضور دامادشان مطلع باشند تا آمادگی لازم جهت پذیرایی را داشته باشند و داماد نیز با ناهماهنگی برنامه‌ها و احیانا نامناسب بودن اوضاع ظاهری عروس روبرو نشود. از این‌رو اعلام تلفنی قبل از به راه افتادن کاری بسیار به جا است.
این روان‌شناس با تأکید بر این‌که رسیدگی به وضع ظاهری داماد نیز برای دیدار عروس لازم است، ادامه داد: آقایان اصلاح موهای سر، مرتب و تمیز بودن لباس و استفاده از عطر مورد علاقه عروس را فراموش نکنند. عروس هم بهتر است لباسی را بپوشد که به قول معروف بیشتر به او می‌آید و با آن از جذابیت بیشتری برخوردار می‌شود.
وی افزود: هدیه مناسب یا گل برای عروس سبب خشنودی او شده و این حلقه را محکم‌تر می‌کند. اما اگر در شرایط خاصی قادر به تهیه آن نیستیم بهتر است حتماً به عروس بگوییم «دلم می‌خواست هدیه‌ای برای شما تهیه کنم، اما فرصت مناسبی برای انتخاب آن پیدا نکردم. اما به محض شناخت سلیقه شما این کار را انجام خواهم داد»، در واقع همسری که زودتر از دیگری، از علایق و سلیقه‌های همسرش مطلع می‌شود، موفق‌تر است.
احمدی‌قلعه افزود: اگر قرار است با همسرمان به گردش برویم، باید حتماً به اندازه کافی پول برداریم، چون در این دوران خانم‌ها به شدت نگران خساست مردها هستند و در صورت مشاهده چنین خساستی ممکن است با خود بگویند «سالی که نکوست از بهارش پیداست» . علاوه بر این، قبل از دیدار دو نفره، ملاقات باید با گفت‌گو و احوالپرسی با خانواده عروس یا داماد صورت گیرد، آن هم با عباراتی گرم و صمیمانه که حکایت از شدت علاقه به دیدار خانواده طرف مقابل دارد.
این روان‌شناس با اشاره به این‌که تعریف کردن از یکدیگر، نوع رفتار، لباس و وضعیت ظاهری یکدیگر بر جذابیت این دیدارمی‌افزاید، تصریح کرد: بهتر است صرفه‌جویی نکنیم و احساسات خود را به زیباترین شکل موجود به زبان بیاوریم. طوری که زوجین یادآوری آن را برای سالیان دراز، قوت قلب خود قرار دهند. در این موضع، سکوت نمی‌تواند معنای خوبی داشته باشد؛ چراکه گاه سکوت کردن نشانه تردید تلقی می‌شود . باید به خاطر داشته باشیم که اگر یکی از زن و مرد و یا هر دو فردی کم‌حرف و ساکت باشند، حتما باید در اولین جلسه ملاقات این خصوصیت را بیان کنند تا سبب نگرانی طرف مقابل نشود. همچنین باید سعی شود که گفت‌وگوها در عین رسایی، گرمی و به جا بودن، با زبانی نرم بیان شود.
وی یادآور شد: باید از صراحت لهجه یا به اصلاح «رک بودن» و جملات ابهام‌آمیز بپرهیزیم. برخی زوجین، از پر حرف بودن طرف مقابل گله کرده و اذعان می‌کنند که طرف مقابل اصلا مجال صحبت کردن نمی‌دهد. از این‌رو گفت‌وگویی خوب است که متناوب باشد، یعنی یکی گوینده باشد و دیگری سکوت کند و این شرایط به صورت برعکس هم تکرار شود. نکته مهم دیگری که در این گفت‌وگوها لازم و اساسی است، رعایت صداقت است.
احمدی‌قلعه تصریح کرد: دروغ گفتن از لطف کلام می‌کاهد و تداوم زندگی مشترک را به مخاطره می‌اندازد. اگر زوجین بدانند که دروغگویی تا چه حد مبنای زندگی مشترک را متزلزل می‌سازد، هرگز دروغ نمی‌گویند. در این پروسه باید به خاطر داشته باشیم که همسرمان را آن طور که هست بپذیریم و با تحقیر او موجبات دروغگویی او را فراهم نکنیم.
وی با تأکید بر این‌که بهتر است از روش‌های مناسب جهت تغییر و اصلاح فرد بهره گرفته شود، خاطرنشان کرد: یکی از مسائلی که گاه باعث می‌شود دوران عقد به ازدواج ختم نشود، طولانی شدن بیش از حد دوران عقد است. به ویژه وقتی که زوجین از تجربیات کمتری برخوردار باشند و عوامل تشدیدکننده‌ای همچون مداخلات خانواده نیز در کار باشد. نگرانی، احساس بلاتکلیفی، تکدر خاطر دختر و خانواده او از وضعیت موجود و به هم خوردن نامزدی از عوارض عقد طولانی است.
احمدی‌قلعه یادآور شد: وجود نگرش‌های غلط، یکی از موانع محبت است. مثلاً برخی می‌گویند اگر به همسر خود محبت کنیم، سوءاستفاده می‌کند، توقعات او بالا می‌رود یا حساب نمی‌برد، از این‌رو از اظهار محبت دریغ می‌کنند. مراد از محبت، محبت افراطی نیست و محبت به جا و به اندازه درهر زمان و برای هر کجا و درهر سن وسالی لازم است.
