قريب به ۳دهه است كه موضوع اداره متمركز شهر تهران به يكي از مسائل هميشگي مديريت شهري تبديل شده است. پس از پايان جنگ تحميلي و در دوره سازندگي كه روند اداره شهر تهران به شيوه‌اي مدرن و مشابه با ساير كلانشهرهاي جوان دنبال مي‌شد و همواره دغدغه مديريت شهري پايتخت، ايجاد سيستمي يكپارچه و متمركز جهت اداره مسائل كلانشهر تهران بوده اما ساختار بوروكراسي كشور اين زمينه را فراهم نمي‌كرده است.
اكنون كه مديريت شهري تهران داراي تعامل خوبي با قوه مجريه است شايد شرايط بيش از هر زمان ديگري براي فراهم‌كردن زمينه ايجاد مديريت يكپارچه شهري فراهم باشد. واقعيت آن است كه ايجاد سيستمي بهينه و فاقد دوباره‌‌كاري و سعي و خطا، بدون هماهنگي و نظام برنامه‌ريزي متمركز ممكن نيست.
نمي‌توان بدون داشتن چشم‌اندازي از طرح‌هاي توسعه، نوسازي و بهسازي شهر، برآورد مناسبي از نيازهاي حوزه زيرساخت داشت. بدون دارابودن كنترل مناسب بر ترافيك، سيستم عوارض، شماره‌گذاري خودرو و معابر ورودي شهر، نمي‌توان نظام بهينه‌اي براي حمل و نقل شهري طراحي كرد و مجزا از فرايند وصول ماليات‌ها و عوارض كسب و كار نمي‌توان سخن از درآمد پايدار مديريت شهري گفت.
امروز مديريت شهري وارث انباشتي از معضلات، انتظارات پاسخ داده نشده و اولويت‌هاي بر زمين مانده است و حركت در اين مسير بدون همراهي، هماهنگي و يكپارچگي در نظام مديريت شهري ممكن نيست.
ديگر دوران مديريت جزيره‌اي و مستقل و منفك در حوزه‌هاي مختلف زيرساخت، انرژي، ارتباطات، آموزش، حمل و نقل و كسب و كار گذشته و براي ارائه خدماتي بهتر بايست تمامي اين حوزه‌ها به مثابه اعضاي يك پيكره واحد، هماهنگ، منسجم و همراستا عمل كنند.
فلسفه تشكيل شوراها، چابك‌سازي دولت و واگذاري بخشي از وظايف دستگاه‌هاي دولتي به اين نهاد مردم‌سالار است كه اين اقدام مي‌تواند در حوزه ايجاد مديريت يكپارچه شهري و واگذاري وظايف تصديگري دستگاه‌هاي دولتي در امور مختلف به مديريت شهري ظهور يابد.
نگارنده با توجه به پيگيري مستمر موضوع انتقال شركت راه‌آهن شهري تهران و حومه كه متولي ساخت و بهره‌برداري خطوط متروي تهران بود و خوشبختانه اين انتقال از وزارت كشور به شهرداري تهران از طريق شوراي‌عالي اداري به نتيجه رسيد و ثمره آن در تكميل و راه‌اندازي خطوط فعلي متروي تهران در دسترس شهروندان تهراني است، انتقال فعاليت‌هاي مشابه تصديگري دولت به مديريت شهري را امكان‌پذير دانسته و اميدوارم در اين دوره دولت و مديريت شهري، اولويت‌هاي انتقال به سرعت مشخص شده و به‌صورت موردي پيگيري ويژه شود تا فرايند انتقال از طريق شوراي‌عالي اداري و تصويب مقررات لازم مانند تجربه موفق مترو به نتيجه برسد.
به‌نظر مي‌رسد شرايط فعلي بهترين فرصت براي تحقق اين امر است؛ مديريت يكپارچه شهري كه نيازي در گذشته بود و امروز به ضرورتي انكارناپذير تبديل شده است.
مهندس محسن هاشمی/ رئیس شورای اسلامی شهر تهران
