واکنش طیبه سیاوشی به انتقادها از حضورش در ورزشگاه: منتقدانم راهکار بهتری نداشتند

عدم حضور زنان و جلوگیری از آنها در ورود به استادیوم یکی از حواشی دیدار ایران و سوریه بود که طیبه سیاووشی نماینده مردم تهران نسبت به آن واکنش نشان داد.

طیبه سیاووشی نماینده مردم تهران یکی از چهره‌های شاخص بازی ایران و سوریه بود. او با حضور در ورزشگاه سبب شد تا بحث های زیادی راه بیفتد. گروهی از بانوان به شدت از او انتقاد کردند اما خودش می گوید نمی توانسته در خانه بنشیند. او می گوید دوره اعتراض خاموش گذشته و حل مشکل بانوان برای ورود به ورزشگاه ها نیاز به یک سدشکن دارد. نیاز به اقدام عملی. متن زیر گفت و گوی خبرآنلاین است با این نماینده لیست امید.

 

یک مساله خیلی مهم این است که من رفتم و نشان دادم که هیچ قانونی وجود ندارد که زنان نتوانند در ورزشگاهها حاضر باشند و مساله بعدی این است که واقعا امکان حضور زنان در ورزشگاهها وجود دارد. مساله این است که همیشه زنان به شکل خانوادگی در تمام مکان های عمومی مثل رستوران ها، تئاتر، کنسرت و ... شرکت می کنند و هیچ اتفاق غیراخلاقی عجیب غریبی در جامعه نیفتاده ولی حضورشان در ورزشگاهها خط قرمزی شده که خیلی هم سلیقه ای است. هیچ قانونی نداریم که زنان نمی توانند در مکان های ورزشی باشند. حضور من دیشب در ورزشگاه آزادی درواقع برای خودم این مساله را به وجود آورد که از نزدیک بیشتر این مساله را حس کنم. من در ورزشگاههای دیگر دنیا -بدبختانه نه در مملکت خودم- فوتبال دیده بودم ولی اینجا اولین بار بود که می رفتم. این مساله امکانپذیر است و حتی اگر می توانند در اولین قدم تفکیک جنسیتی کنند هم می توانند حضور زنان در ورزشگاهها را ممکن کنند و در قدم بعد می توانند بخشی از ورزشگاه را به صورت خانوادگی اختصاص دهند. این امکان وجود دارد. خانم صوفی زاده که دیشب کنار من بودند می گفتند حتی این دختران جوانی که پشت در ورزشگاه مانده اند حاضرند در بخشی از ورزشگاه که شاید خیلی هم مطلوب همه نیست بنشینند و در ورزشگاه باشند. برای من خیلی دردناک است که این امکان وجود دارد و اینها نمی توانند حاضر باشند. من چون رئیس کمیته زن، ورزش، خانواده کمیسیون فرهنگی هستم به ویژه تمام تلاشم را می کنم که یک بسترسازی مناسبی در ورزشگاه ایجاد شود اعم از اینکه زن و مرد بتوانند از امکانات ورزشی این کشور استفاده کنند و مساله مهمتر اینکه این اتفاقی که به ویژه دارند زنان ما را در یک عرصه اجتماعی جدا می کنند و این را به یک مطالبه اصلی تبدیل می کنند و به نوعی از مساله های دیگر منحرف می کنند درست نیست. این مطالبه اصلی نیست ولی باید ثابت کنند که قانونی که وجود دارد که مانع ورود زنان به ورزشگاه است. اگر قانونی وجود ندارد باید حضور زنان را امکانپذیر کنند.

 

اولا که همانطور که گفتم قانونی برای منع حضور زنان وجود ندارد از طرفی چون فکر کردند با فیفا به مشکل می خورند، مصلحت گرایی کردند و زنان غیرایرانیی امکان حضور پیدا می کنند. ما این مصلحت گرایی را هم درک می کنیم ولی یک مصلحت بزرگتری وجود دارد و آن هم اینکه واقعا به دور از شان مسئولین است که این دختران جوان پشت در بمانند. من متاسفانه به خاطر ترافیک سنگین برای نیمه دوم بازی رسیدم و مسیر ورودم به ورزشگاه متفاوت بود. من با یکی از این دختران که صحبت کردم گفتم که من می آیم با شما صحبت می کنم، با حراست صحبت می کنم و تلاش می کنم این مساله را پیش ببریم ولی من متاسفانه خیلی دیر رسیدم. مساله این است که ما همیشه این مطالبات را از دل جامعه و بین مردم داشتیم ولی همراهی از بالا هیچوقت وجود نداشته یعنی خانمی که مسوول باشد همراهی نکرده، این برای من شکل مثبتی داشت و اگر من دیروز خانه می نشستم و می گفتم اعتراض دارم این هجمه سنگین را هم تحمل نمی کردم.

 

*از این طرف به شما اعتراض شده که چرا وقتی عده ای از زنان پشت در بودند شما به ورزشگاه رفتید.

دقیقا همینطور است. من به تمام دوستانی که گفتند چرا خودت می روی وقتی بقیه زنان نمی توانند بروند گفتم هر طرح یا برنامه جایگزینی که شما دارید بدهید من قبول می کنم. همه گفتند ما جایگزین نداریم ولی فکر می کنیم شما هم نباید بروید. من هم می توانستم مثل سال های گذشته در خانه بنشینم ولی نخواستم آنطور اعتراض کنم. هیچوقت این تفکر را ندارم که کاری که کردیم یک قدم رو به جلو بوده ولی فکر می کنم کاری که دیروز کردم یک قدم به اطمینان رو به جلو بوده و با اطمینان می گویم که منجر به این می شود که ما در تعاملاتی که با وزارت ورزش داریم بتوانیم این مساله را پیش ببریم.