سينما مي تواند يک فرشته باشد

«ويم وندرس» از بزرگ ترين کارگردانان و فيلم نامه نويسان سينماي اروپا و جهان است و در کنار «ورنر هرتزوگ»، از نوابغ سينماي آلمان به حساب مي آيد. او در بيشتر فيلم هايش از «رابي مولر»، فيلمبردار سرشناس سينماي آلمان و «پيتر هانتکه»، فيلمنامه نويس و کارگردان سرشناس اتريشي کمک گرفته است. او در کارنامه سينمايي اش ساخت آثار مستند را نيز دارد که از معروف ترين آن ها مي توان «باشگاه اجتماعي بوئنا ويستا» ( 1999 ) درباره موسيقي دانان کوبا و «روح يک مرد» درباره گروه هاي موسيقي بلوز در آمريکا را نام برد.
يکي از ستايش شده ترين فيلم هاي سينمايي وندرس «پاريس، تگزاس» ( 1984 ) نام دارد که سه جايزه «نخل طلا»، «بهترين فيلم معنوي» و جايزه «فيپرشي» جشنواره «کن» را برايش به ارمغان آورده است. از طرف ديگر وي با ساخت فيلم «بهشت برفراز برلين» (يا «بال هاي اشتياق») ( 1987 ) جايزه بهترين کارگرداني جشنواره کن و بهترين کارگرداني جوايز فيلم اروپا را به دست آورد.از طرف ديگر وي عضو شوراي مشورت «بنياد سينماي جهان» است که توسط «مارتين اسکورسيزي» پايه گذاري شده. «ويم وندرس» به مدت 10 سال نيز رياست آکادمي فيلم اروپا را بر عهده داشت. وندرس بسيار تحت تاثير «ياسوجيرو ازو» فيلمساز ژاپني است.از ديگر ساخته هاي اين چهره سرشناس سينماي آلمان و جهان مي توان به «تابستان در شهر»( 1970 )، «ترس دروازه بان از ضربه پنالتي»( 1972 )، «داغ ننگ»( 1973 )، «آليس در شهر»( 1974 )، «حرکت غلط»( 1975 )، «پادشاهان جاده»( 1976 )، «همت»( 1982 )، «داستان ليسبون»( 1994 )، «برادران اسکلادونوفسکي»( 1995 )، «پايان خشونت»( 1997 )، «هتل ميليون دلاري»( 2000 )، «ده دقيقه پيرتر»( 2002 )، «سرزمين فراواني»( 2004 ) و «فيلم برداري در پالرمو»( 2008 ) اشاره کرد.