دلنوشتۀ یک روحانی برای استاد شجریان

سید طه هاشمی در یادداشتی با عنوان «بمان استاد دنیا با شما زیباتر است» در روزنامه «اعتماد» نوشته است: مهر که می‌آید شور و طراوتی نو سالِ ایرانی را فرامی‌گیرد. طراوتی از جنس نوروز. با بازگشایی مدارس و دانشگاه‌ها شور و هیجان و سرخوشی جوانی بیشتر به چشم می‌آید؛ جامعه از رخوت و گرمازدگی تابستان به در می‌آید و برمی‌خیزد، انگار پاییز خود بهار دیگری است. گویی سال ایرانی دو مبداء دارد؛ نوروز و مهرگان.

مهر پر از زیبایی است. از واژه‌اش گرفته که پر از راز و رمز آیین قدیم میترا و سرشار از لطافت و محبت است تا پیشقراولی‌اش در کوکبه «پادشاه فصل‌ها پاییز»، همه پر از زیبایی است. جز این مهر، ماه پربار دغدغه‌های من است. دغدغه من این سال‌ها پاسداشت مفاخر ایران بوده و هست. مهر ماه فرهنگ ایران‌زمین، ماه ایرج افشار و شفیعی‌کدکنی است. مهر ماه عشق و غزل، ماه حسین منزوی و منوچهر آتشی است.

ماه تلاقی شعر و رنگ است، ماه سهراب است. مهر ماه آزادی و خردورزی و اندیشه، ماه خمینی بزرگ و سیدمحمد خاتمی است. مهر ماه شمس و مولانا، ماه عرفان است. با این همه امروز غرض من تویی که نامت بر پیشانی مهر خودنمایی می‌کند، نام مبارک تو. مهر ماه توست. ماه خسرو خوبان، ماه شجریان.

شنیده‌ام که به جهانت، به سرای امیدت، به ایران بازگشته‌ای.

در صد هزار سال سپهر پیاده‌رو

نارد چو تو سوار به میدان روزگار

دلمان برایت تنگ بود. خوش آمدی. برخیز و بخوان استاد، برخیز. بغض‌های فروخورده قرون و اعصار خطه خراسان در نوای سحرانگیز تو می‌شکفد. جوان‌ها با تو عاشق می‌شوند و پیران با نوای داوودیت طی طریق می‌کنند. باران با صدای تو شوریده‌تر می‌بارد و فصل‌ها با تو زیباتر می‌شوند. حتی زمستان با تو زمستان است.

نه اخوان، که سعدی و مولانا و حافظ ٥٠ سال است که وامدار هستند. ادب فارسی وامدار توست. نه من که ایرانیان نیز شنیدن فارسی را از نای تو خوش‌تر می‌دارند. خاطره اصغر فرهادی را که شنیده‌اید؛ از رانندگان مراکشی تا کوچه‌های باران‌خورده پاریس همه عاشق تواند. عبدالرحمان ترک هم عاشق تو بود.چندی پیش میزبان دانشجویان برتر دانشگاه‌های ترکیه بودیم.