موضوع هواپیماهای زمین گیر که پارکینگ فرودگاه‌ها را به خود اختصاص
داده‌اند، از دوسال پیش تاکنون به معضلی برای مدیران هوایی تبدیل شده است.
این هواپیماها که عمدتا از بوئینگ‌های ام دی و فوکر هستند، ظرفیت جابه‌جایی مسافران حمل و نقل هوایی را به شدت کاهش داده‌اند و زیان زیادی را به شرکت های هواپیمایی وارد کرده اند، چرا که سرمایه این شرکت‌ها مدت‌ها است که در گوشه فرودگاه خاک می‌خورد.
به گفته مقامات مسئول سازمان هواپیمایی کشوری، ۱۱۰ فروند هواپیمای زمین گیر در ناوگان هوایی ایران وجود دارد که حدود ۷۰ فروند از این هواپیماها قابل بازگشت به ناوگان حمل و نقل هوایی هستند؛ به شرط آنکه قطعات مورد نیاز برای این هواپیماها تامین شود اما تاکنون با وجود توافقنامه هایی که میان ایران و ۱+۵ بسته شده ، هنوز خبری از ارسال قطعه و یا تعمیر این هواپیماها نیست.
آمارها نشان می دهد که در سال ۱۳۸۳؛ ۱۰۶ فروند، در سال ۱۳۸۴؛ ۱۱۳ فروند هواپیما، درسال ۱۳۸۵؛ ۱۲۰ فروند، درسال ۱۳۸۶؛ ۱۴۱ فروند، درسال ۱۳۸۷؛ ۱۷۶ فروند، درسال ۱۳۸۸؛ ۲۰۱ فروند، در سال ۱۳۸۹؛ ۱۹۷ فروند، درسال ۱۳۹۰؛ ۲۰۶ فروند، در سال ۱۳۹۱؛ ۲۲۳ فروند و درسال ۱۳۹۲؛ ۲۵۴ فروند هواپیما در ناوگان هوایی ایران وجود داشت که سیر صعودی ورود ناوگان هوایی را در سال‌های ۱۳۸۸ به بعد نشان می دهد.
در واقع با افزایش تحریم‌ها بر علیه ایران، روند واردات هواپیما از مبادی مختلف شدت گرفت که این هواپیماها عمدتا با عمر بالای ۱۰ سال بودند و ایران که به دلیل تحریم‌ها نمی‌توانست به طور مستقیم هواپیما را از شرکت‌های مربوطه خریداری کند، این هواپیماها را به صورت غیرمستقیم تهیه کرد.
اما موضوعی که مطرح شده، این است که تعداد زیادی از ناوگان زمین گیر ایران را این هواپیماهای دست چندم تشکیل می‌دهند که به دلیل نبود قطعه زمین گیر شده اند.
در همین حال، ورود ناوگان هوایی به کشور از سال ۱۳۸۳ تا ۱۳۹۲ نشان می دهد که واردات هواپیما به کشور حدود ۱۰۰ درصد در این سال‌ها افزایش داشت، البته در این مدت تعداد زیادی از این هواپیماها هم زمین گیر شده بودند مانند هواپیماهای توپولف که ۶ سال پیش به دلیل عدم ایمنی کافی به یکباره زمین گیر شدند و شرکت ایران ایرتور که بیشترین توپولف را در اختیار داشت، با مشکلات زیادی روبرو شد.
هرچند که به نظر می‌رسد برای پاسخگویی به نیاز متقاضیان، این تعداد از هواپیماها وارد کشور شدند اما این موضوع که تامین نیاز کشور با هواپیماهای دست چندم که در آستانه بازنشستگی هستند، پاسخ داده شود، نوعی از بین بردن سرمایه ملی به شمار می رود، چرا که پس از گذشت کمتر از ۵ سال این هواپیماها زمین گیر شده و دیگر کارایی لازم را ندارند.
مذاکرات بی نتیجه ایران با ایرباس و بوئینگ
باوجود اینکه اعلام شده ۷۰ درصد از این هواپیماها قابلیت بازگشت به ناوگان فعال کشور را دارند اما باید این موضوع را در نظرگرفت که زمانی این هواپیماها امکان استفاده دارند که کشورهای سازنده حاضر به تامین قطعات آنها باشند؛ موضوعی که تاکنون هم اجرایی نشده است.
از سوی دیگر، در حال حاضر که کل هواپیماهای کشور ما به اندازه ۳ ایرباس ۳۸۰ قیمت ندارد، دولت چه برنامه‌ای را برای ورود ناوگان خواهد داشت در حالی که هنوز مفاد توافقنامه ایران با کشورهای ۱+۵ هم اجرایی نشده و شرکت بوئینگ در این مدت فقط یک دفترچه راهنما را در اختیار ایرلاین‌های ایرانی قرار داده است، چرا که براساس این توافقنامه قرار بود قطعات هواپیما و تعمیر موتور تعدادی از هواپیماهای بوئینگ از سوی این شرکت انجام شود.
همچنین برای هواپیماهای ایرباس هم در یکسال گذشته تلاش‌هایی از سوی دولت انجام گرفته است اما هنوز خبری از اجرای این مذاکرات نیست. در واقع عباس آخوندی که خرداد امسال به فرانسه سفر کرد، در این سفر موضوعاتی را برای ورود ایرباس به ایران و تامین قطعات از سوی این شرکت هواپیمایی مطرح کرد، همچنین دو ماه پس از سفر آخوندی، لوران فابیوس وزیر امور خارجه فرانسه به ایران آمد و حتی دیداری هم با وزیر راه و شهرسازی در ساختمان شهید دادمان داشت اما هنوز پس از گذشت بیش از ۳ ماه از حضور وی در ایران، خبری از قطعات و هواپیماهای ایرباس در ایران نیست.
قرار است هفته آینده حسن روحانی رئیس جمهور سفری را به کشور فرانسه داشته باشد، باید منتظر ماند و دید که آیا در این سفر نظر شرکت ایرباس برای همکاری با ایران جلب می شود یا نه؟
