اول: شخصی‌سازی فضای بازی
دلیل نخست شخصی بودن فضایی است که در اختیار کاربر قرار می‌گیرد او یک شهر یا یک مزرعه یا یک قهرمان را با تلاش خود می‌سازد و آن را به هر شکلی که می‌خواهد در می‌آورد و از این روست که به محیط بازی دلبسته می‌شود.
شما می‌توانید آرایش، پوشش، ابزار‌ها و وضعیت ظاهری قهرمان‌تان را خودتان تعیین کنید و برای او خیلی وسایل را تهیه نمایید.
همچنین می‌توانید ساختما‌‌ن‌هایتان را در هر جایی که دوست دارید بنا کنید و بدین ترتیب ساخت معماری اختصاصی خودتان را در شهر شکل دهید.
دوم: آنلاین بودن رقابت
دلیل دیگر وجود رقابت به صورت زنده بین بازیکنان یا اصطلاحا تعطیلی نداشتن بازی است. وقتی در یک بازی آنلاین شما برای ساعاتی طولانی یا یکی دو روز حضور نداشته باشید. اکانت یا همان کاربری شما متوقف نمی‌شود بلکه در دسترس دیگران خواهد بود!
آنها ممکن است به شما حمله کنند، غارت شوید! تلفات بدهید و یا در بازیهای آنلاین غیر نظامی ممکن است تولیدات شما سر ریز شود یا مشتریان خود را از دست بدهید و... چنین مساله‌ای سبب می‌شود شما خود را بجای یک بازی ایستا در بطن فضای یک اتفاق زنده و پویا حس کنید.
بازیهای آنلاین از جولان در عرصه ویندوز تا تصرف گوشی های اندرویدی/امپراتوری خودتان را اداره کنید!
عوامل اعتیاد به بازیهای آنلاین کدامند؟
متاسفانه همان دو عامل جذابیت بازیهای آنلاین که در بالا به آنها اشاره شد، در حقیقت عوامل اعتیادآور آن نیز می باشند.
نخست: آنلاین بودن بازی
در حقیقت هرچه در بازی پیشرفت می‌کنید؛ شرایط حساس‌تر و دقیق‌تر می‌شود. به طوری که اگر قبلا می‌توانستید، به مدت یک روز آنلاین نشوید؛ اکنون نمی‌توانید اکانت خود را بیش از چند ساعت رها کنید و این روند شوم ادامه می‌یابد تا جایی که دیگر حاضر نخواهید بود از گوشی یا رایانه خود فاصله بگیرید.
فاجعه زمانی رخ می‌دهد که بازیکن برای بدست آوردن امکان رقابت بهتر با سایر بازیکنان دست به خرید آپشن‌های فروشی در عرصه بازی می‌زند. حالا اعتیاد او به بازی به قدری زیاد شده که برای بهتر بازی کردن پول می‌پردازد! آنهم در شرایطی که سرور و سازنده اغلب این بازی‌ها در کشور ما حضور ندارند و بازیکن نه تنها پول خود یا خانواده‌اش را هدر می‌دهد بلکه به این طریق سبب خروج ارز از کشور نیز می‌گردد!
دوم: دلبستگی به شخصیت ها و فضاهایی که کاربر می سازد
متاسفانه در افرادی که اعتیاد بیش از حدی به بازیهای آنلاین از خود نشان داده‌اند؛ دل بستگی به فضای مجازی ساخته شده در شهر یا دهکده و یا دلبستگی به شخصیتهایی همچون قهرمانی که خود ساخته‌اند و مدام به آن رسیدگی کرده‌اند عامل مهمتری ارزیابی می‌شود.
این افراد دیگر نه برای عقب نماندن از سایر رقبا بلکه برای بدست آوردن آپشن‌های بهتری برای موجود مجازی که به آن دلبسته شده‌اند؛ وقت می‌گذراند و حتی حاضرند همه گونه هزینه کنند.
این مساله در مورد هیرو در بازیهای آنلاین نظامی مانند کلش آف کلنز یا لیتل ایمپایر مصداق می‌یابد؛ اما مصداق بارز آن در موردکسانی است که به بازیهایی مثل پو اعتیاد دارند.
بازیهای آنلاین از جولان در عرصه ویندوز تا تصرف گوشی های اندرویدی/امپراتوری خودتان را اداره کنید!
نشانه های اعتیاد به بازی های مجازی کدامند؟
کار‌شناسان نشانه‌های کلیدی اعتیاد به بازیهای مجازی را احصا کرده‌اند و هنگامی که کودک یا نوجوان مشغول بازی با یکی از نرم افزارهای آنلاین است؛ والدین می‌توانند با توجه به این نشانه‌ها از عادی بودن شرایط بازی وی یا قرار داشتن در خطر اعتیاد را ارزیابی کنند. زیرا همان میزان که برخورد نکردن و واکنش نداشتن والدین در برابر اعتیاد فرزندان به بازیهای اینچنینی خطرناک است؛ واکنش بی‌دلیل و برخورد نابجای آنان نیز می‌تواند خطرناک باشد و آثار سو یا آثار برعکس مانند حریص‌تر شدن فرزندشان به بازی مدنظر را به دنبال داشته باشد.
جدانشدن از سیستم یا گوشی
نخستین نشانه اعتیاد به بازی جدا نشدن فرد از گجت مورد استفاده برای بازی است خواه این گجت رایانه شخصی باشد یا گوشی یا تبلت و یا هر گجت دیگری! در چنین مواردی فرد حتی در موقع غذا خوردن، استراحت کردن، رفتن به تخت خواب و یا حتی بعضا در دستشویی گجت خود را به همراه می‌برد و در خواست چند لحظه جدا شدن وی از ابزار بازی او را نگران، مضطرب، پریشان و سپس افسرده می‌نماید.
در چنین شرایطی باید دریافت که کودک یا فرد بالغی که در حال بازی کردن یک بازی آنلاین است به شدت اعتیاد پیدا کرده است. برای اطمینان از وضعیت دقیق وی باید بررسی کرد، حداکثر زمانی که او می‌تواند بدون گوشی یا گجت خود بسر ببرد چقدر است؟ در افرادی که دارای اعتیاد هستند این زمان غالبا نمی‌تواند به یک ساعت بیانجامد.
البته باید توجه داشت که اگر گجت مورد نظر گوشی تلفن همراه فردی باشد که از آن استفاده‌های دیگر نیز می‌کند؛ مدت زمان بازی نکردن ملاک خواهد بود نه مدت زمان در دست نداشتن گجت.
آثار رفتاری جدا شدن از گجت
چنانچه در فوق نیز اشاره شد دومین نشانه اعتیاد به بازی در فرد بازیکن آشکار شدن آثار منفی روانی پس از درخواست جداشدن از گجت یا همان ابزار بازی است. در چنین شرایط فرد ابتدا مضطرب و نگران می‌شود زیرا تمام فکر و ذهن وی درگیر شخصیت مجازی است که برای خود درون بازی خلق کرده و اکنون شما از او خواسته‌اید که آن شخصیت خود را بدون انجام تنظیمات لازم و رفع نگرانی‌ها در جهانی پر خطر رها کند و گوشی یا تبلت را به کناری بگذارد.
این گونه افراد معمولا برای کنار گذاشتن گجت به چند دقیقه زمان احتیاج دارند تا شرایط را برای آنلاین نبودن تنظیم کنند و در صورتی که به هر دلیل ناچار شوند به طور ناگهانی گوشی را کنار بگزارند به‌شدت مضطرب می‌گردند گویی فردی یا چیزی در حال از بین رفتن است و آنها دست روی دست گذاشته‌اند!
این حس اضطراب پس از اندکی به حس افسردگی تبدیل می‌شود. معمولا وقتی فرد بازی را در چنین شرایطی رها می‌کند؛ پس ز چند دقیقه اضطراب به شدت افسرده و بی‌حوصله می‌گردد و در کاری مشارکت فعال از خود نشان نمی‌دهد. مثلا سر سفره حرف نمی‌زند و با دیگران در موضوعی سهیم نمی‌شود.
بازیهای آنلاین از جولان در عرصه ویندوز تا تصرف گوشی های اندرویدی/امپراتوری خودتان را اداره کنید!
هزینه کردن برای بازی
صرف نظر از وضعیت مالی متفاوت افراد مختلف، هرگونه هزینه کردن برای چنین بازیهایی را می‌توان از نشانه‌های اصلی اعتیاد برشمرد، وقتی شما مبالغی را که می‌توانید صرف بهتر شدن شرایط فردی خودتان کنید مثلا برای خود عطر یا ادوکلن بخرید یا لوازم تحریر یا یک نوشیدنی خنک یا رفتن به سینما و یا هر تفریح و لذت دیگری بجای چنین استفاده‌ای، در بازی و برای بهتر شدن شرایط یک موجود یا دهکده مجازی مصرف می‌کنید؛ این از نظر روان‌شناسی نشانه خوبی نیست.
زیرا بدان معناست که شما آن موجود یا مکان مجازی را به زندگی حقیقی خود و به خودتان ترجیح داده‌اید و این یعنی کم کم درجه‌ای از اهمیت که بازی برای شما پیدا کرده؛ از حد عادی گذشته و وارد مرحله حطرناکی شده‌اید.
در چنین شرایطی است که فرد بالغ باید به فکر نجات خود از روندی که در آن قرار گرفته بیافتد و در صورتی که فرد مورد نظر کودک یا نوجوان است والدین باید با مشاهده چنین نشانه‌هایی از یک مشاور برای کمک به او بهره بگیرند.
افکار نیوز
