ایران برای ورود به بغداد خود را آماده می کند / حفاظت از پایتخت عراق، پیشنهاد جدید وزیر دفاع ایران

الحیات مدعی شد: اگر شبه نظامیان «بسیج مردمی» در بازپس گیری الرمادی شکست بخورند، چه بسا حیدر العبادی، به عنوان تنها گزینه، از ارتش ایران بخواهد به بهانه حفاظت از بغداد، وارد عراق شود و چه بسا این همان «همکاری» است که وزیر دفاع ایران چند روز پیش در عراق به دنبال آن بوده است.

به گزارش «انتخاب»، روزنامه الحیات چاپ لندن در گزارشی با عنوان «ایرانی ها آماده ورود به بغداد هستند» مدعی شد: تهران از تکرار مانورهای گذشته خسته وآزرده خاطر نمی شود و واشنگتن نیز از افتادن در همان دام های گذشته یکی پس از دیگری باز نمی ایستد. هر وقت که آمریکائیها با گزینه ای از ایران مخالفت کردند، مدتی بعد «ناچار شدند» آن را بپذیرند چرا که آن گزینه «بهتر از» چیزی است که ممکن است جایگزین گزینه ایران شود..سپس برای توجیه ماجرا و متقاعد کردن «هم پیمانان» به اینکه امکانی بهتر از این وجود نداشت، بهانه هایی ساخته و پرداخته می کنند.

نویسنده مدعی شد: چند هفته پیش، کشورهای عربی خلیج (فارس) فشار شدیدی بر دولت باراک اوباما اعمال کردند تا وی را وادار کنند در صورتی که بغداد بر شرکت دادن شبه نظامیان شیعه در نبرد آزادی سازی الانبار از دست تشکیلات داعش، اصرار بورزد، از پشتیبانی هوایی ارتش عراق در نبردها علیه این تشکیلات امتناع کند.

اما پاسخ دولت حیدر العبادی به درخواست آمریکا مبنی بر کنار گذاشتن شبه نظامیان چندان بطول نینجامید و اکنون این دولت عراق است که از «بسیج مردمی» برای طرد این تشکیلات تندرو (داعش) از الرمادی که ناگهان به دست آنها افتاده است، درخواست کمک می کند.

اما به دور از نظریه «توطئه و تبانی»، برخی واقعیت های مربوط به سقوط مرکز استان الانبار را که روشن کننده مسائلی است که وضع عراق بدان جا ختم می شود، تشریح می کنیم:

- حمله «داعش» به الرمادی فقط دو روز پس از پایان نشست سران کشورهای خلیج(فارس) و آمریکا در کمپ دیوید روی داد که در آن بر مقابله با نفوذ ایران در کشورهای عربی به ویژه کشورهای خلیج (فارس) تاکید شده بود.

- ائتلاف بین المللی تحت هدایت آمریکا حدود ده ماه است که روزانه به طور متوسط پانزده حمله علیه نیروهای داعش و پایگاههای این تشکیلات در عراق تدارک می بیند اما این حملات که روزانه دهها میلیون دلار هزینه دارد تاکنون باعث کاهش قدرت تهاجمی این تشکیلات نشده است با وجود اینکه آمریکا مکررا اعلام می کند که داعش در حالت تدافعی قرار دارد.

- ارتش آمریکا برای پیگیری و تحت نظر قرار دادن تحرکات نیروهای داعش، به شبکه گسترده ای از عناصر اطلاعاتی و همچنین کنترل ماهواره ای که می تواند با همه جزئیات حتی حرکت یک خودرو از پایگاههای این تشکیلات و تعقیب آن را رصد کند، تکیه می کند.

- آمریکا و هم پیمانان غربی این کشور با همین ماهواره ها و از طریق پایگاههای متعدد زمینی، تماس های تلفن بی سیم مسئولان و عوامل این تشکیلات را که شبکه ارتباطی زمینی در اختیار ندارند، رصد و کنترل می کنند.

- نیروهای ویژه آمریکا چند روز پیش در شرق سوریه، عملیات هلی برن انجام داند که این عملیات یکی از مسئولان رده دوم در تشکیلات داعش را هدف قرار داد و این بدان معناست که آمریکا هر وقت بخواهد از اطلاعات امنیتی در اختیار خود با مهارت استفاده می کند.

- یگانهای ارتش عراق مستقر در الرمادی، تصمیم گرفتند از مقابله با داعش عقب نشینی کنند و دلیل آن را «شدت نبرد و تعداد نیروهای مهاجم» اعلام کردند که این همان تکرار سناریوی سقوط موصل است.

بنابر این می توان گفت «قصوری» از جانب آمریکائیها و عراقی ها در شناسایی تحرکات نظامی داعش قبل از حمله این تشکیلات به الرمادی وجود داشته است با علم به اینکه این تشکیلات نیروهای زیادی را برای این حمله و غلبه بر این شهر بسیج کرده بود.

نتیجه اینکه باید به شتاب دولت عراق در کمک گرفتن از «جایگزین آماده» ارتشی که میلیاردها دلار برای ساماندهی مجدد و مسلح کردن آن هزینه شده و درخواستش از نیروهای «بسیج مردمی» ایران که افسرانی از تهران آن را هدایت می کنند، برای حرکت به سمت الرمادی به منظور باز پس گیری این شهر، اشاره کرد. همچنین باید به شتاب تحلیلگران آمریکا در تاکید بر این مساله اشاره کرد که بغداد گزینه های زیادی غیر از پناه آوردن به این شبه نظامیان ندارد حتی اگر مشارکت دادن آنها در نبرد، منجر به تنش های فرقه ای در این کشور شود.

در پایان این ادعاها آمده است : استدلالی که دولت عراق ارائه کرده این است که سقوط الرمادی باعث بروز تهدیداتی به ویژه برای بغداد و کربلا دو رکن نفوذ ایران در عراق، شده است. اما اگر شبه نظامیان «بسیج مردمی» در بازپس گیری الرمادی شکست بخورند، چه اتفاقی رخ می دهد؟ به احتمال بسیار زیاد، تنها گزینه العبادی،دعوت از ارتش ایران برای ورود به پایتخت الرشید (بغداد) به بهانه حفاظت از آن است. آیا این همان «همکاری» نیست که وزیر دفاع ایران چند روز پیش در بغداد به دنبال آن بوده است ؟