کنایه تند حامد بهداد با اشاره دست به سوی مشایی و بقیه آقایان!

نویسنده وبلاگ لابیرنت نوشت:

احسان علیخانی، مُجری برنامه صداش رو صاف كرد و گفت: حالا برای اعلام بهترین‌های سینما از یكی از اهالی خود سینما‌ كه خیلی هم مسلط به این كاره دعوت می‌كنیم كه بیاد روی صحنه.

ـ بهرام رادان

حامد بهدادجمعیت دست زدند و بهرام از پشت پرده اومد روی سن. ردیفِ كنار من، جماعتِ هنرپیشه‌ و سوپراستارهای سینما نشسته بودند. مهناز افشار، حامد بهداد، بابك حمیدیان، پیام دهكردی و .... كه با ورودِ رادان، اهالی سینما همه‌شون بلند شده و سرپا رادان رو تشویق كردند.

بهرام مثل همیشه ساده و خوش‌تیپ روی سن حاضر شد و جلوی جمعیت تعظیم كرد. مردم ساكت و هنرپیشه‌های سینما هم نشستند. توی سالن اصلی برج میلاد، با اون همه تماشاچی (ظرفیت سالن رو نمی‌دونم ولی اون موقع تقریباً همه‌ی سالن پُر بود) حالا فقط یك نفر سرپا واستاده بود و به تنهایی داشت دست میزد و اون كسی نبود جز حامد بهداد كه قبل از این هم وقتی علیرضا قربانی بعنوان بهترین خواننده‌ی سنتی جایزه گرفته بود رفتاری خاص بهدادی كرده بود!

دوباره جماعت شروع به سوت كشیدن و دست زدن كردند. البته اینبار نه برای رادان كه برای حامد بهداد. اون هم دست زد و دست زد و دست زد تا اینكه بهرام رادان پشت میكروفون گفت: ای قربون تو برم من.

سالن كه ساكت شد رادان از نحوه‌ی انتخاب بهترین‌های سینمای 89 (به انتخاب مجله‌ی رونا) گفت و جایزه‌ی اول رو تقدیم اصغر فرهادی كرد بابتِ بهترین كارگردان امسال كه دو روز قبل، خرس طلایی و نقره‌ی جشنواره برلین رو بخاطر فیلم جدایی نادر از سیمین از آن خودش و سینمای ایران كرده بود. بهترین هنرپیشه‌ی زن مهناز افشار بود. خانم افشار كه گویا همه جا با مامان‌شون حضور دارند! تنهایی روی سن رفت و برخلاف اینكه جلوی دوربین سینما خیلی بلبل‌زبونه، با داشتن این همه تجربه و حضور در برنامه و مراسم مختلف باز هم با استرس زیاد (كه البته خودش هم بهش اشاره داشت) خیلی مختصر و مفید صحبت كرد و اینجوری هم یه كمی سوتی هفته‌ی قبل در جشنواره‌ش رو ماست‌مالی كرد.

[و داستان از اینجا شروع شد]

رادان دوباره جلوی میكروفون قرار گرفت و اعلام كرد: بهترین هنرپیشه‌ی مرد، حامد بهداد.

احسان علیخانی همزمان با اعلام این انتخاب گفت: قبول دارید جایزه‌ی جشنواره‌ی رو كه حامد امسال گرفت خیلی دیر بهش دادند؟!

سالن منفجر شد. حامد با همون سَر و وضع و تیپ و رفتارهای خاص ِ خاص خودش از روی صندلی بلند شد. از همون‌جایی كه واستاده بود دوری زد و برای جمعیت دست تكون داد و به ابراز احساسات مردم جواب داد. سَلانه‌سَلانه رفت روی سن. از سَمتی هم رفت كه مجبور نباشه از جلوی رجال و مدعوین سیاسی كه ردیف اول سالن نشسته بودند رد بشه. جایزه‌ش رو از دست بهرام رادان گرفت و رفت جلوی میكروفن.

[از اینجا به بعد سعی كنید حامد بهداد رو با همون سرخوشی و رفتارهای خاص خودش تصور كنید]

حامد بهدادحامد كه انگار اصلاً خوشحال نبود با اخم و قیافه‌ی عبوس روی سن و جلوی تماشاچیان گفت: امشب، شب تولد حضرت محمده. همه ما یه چیزهایی از حضرت محمد می‌دونیم ... می‌دونیم؟

چشم‌هاش رو بست و سَرش رو چند بار تكون داد و گفت: آره، آره حتماً می‌دونیم. توی كتابهای دبستان، اول، دوم، سوم، راهنمایی، دبیرستان یه چیزهایی خوندیم. مادربزرگ‌ها‌مون بهمون گفتن. زیر كرسی شنیدیم. همه‌مون می‌دونیم كه محمد، پیغمبر رحمت بوده. مهربون بود و خیلی رحم داشته.

تا اینجا حامد فقط و فقط جمعیت رو نگاه می‌كرد. بعدش بدون نگاه كردن به ردیفِ اول VIP كه رحیم مشایی، صالحی (وزیر امور خارجه) علی‌آبادی (رئیس كمیته المپیك) زریبافان و .... نشسته بودند با دستش به سمتِ همون آقایونی كه ردیف اول نشسته بودند اشاره كرد و گفت: امیدوارم این آقایون هم یه كمی از حضرت محمد یاد بگیرند و بارحم‌تر بشن.

و اینجا بود كه سالن منفجر شد بابت حرفی كه حامد بهداد زد.